وی با بیان این‌که در قانون، سلاح سرد عیناً سلاح گرم است، گفت: اگر کسی با سلاح سرد، موجب ترس مردم شود به‌عنوان محارب یا مفسد فی‌الارض، حکمش اعدام و این جزا قطعی است. نفس چاقو کشیدن و ترساندن مردم مصداق محاربه است. اشرار باید خود را جمع‌وجور کنند و بدانند که این راه ادامه نخواهد داشت...
مطابق ماده 190 قانون مذکور حد محاربه و افساد فی الارض یکی از چهار چیزاست:
1 - قتل 2 ـ آویختن به‌دار 3 ـ اول قطع دست راست و سپس پای چپ 4 ـ نفی بلد.
ماده 191قانون مذکور، انتخاب هر یک از امور چهارگانه را به اختیار قاضی واگذار کرده است. به موجب ماده 192، حد محاربه و افساد فی الارض با عفو صاحب حق ساقط نمی‌شود».