هفته نامه فرانسوی والور آکتوئل، روز 23 دسامبر، طی مقاله یی در مورد قرارگاه اشرف، به قلم گوئنولا دو ژلوئس نوشت: این مرکز مخالفین، دژ جلودار مقاومت در تبعید ایران است. جایی که بغداد و تهران مایلند آن را نابود کنند.
120 بلند گو شبانه روز تهدیدات را پخش میکنند : «اشرف را به آتش می کشیم! احمدی نژاد یک رئیس جمهور بزرگ است شما باید از او پیروی کنید! شما بزودی خواهید دید که چگونه عراقیها به شما حمله می کنند و کمپ را نابود می کنند! ما تک تک شما را بدار خواهیم آویخت!» این اقدامات جنگ روانی توسط دولت عراق که مایل است این مرکز مقاومت اپوزیسیون در تبعید ایران را که در 100 کیلومتری شمال بغداد و 70 کیلومتری غرب مرز است را نابود سازد.
این کمپ ، 3400 عضو سازمان مجاهدین خلق ایران، یکی از اصلی ترین جنبش های اپوزیسیون ایران، را در خود جای داده است. این افراد خود را «مسلمانان دمکرات طرفدار جدایی دین از دولت» معرفی می کنند. آنها برای ملاهای ایران و همچنین رژیم عراق که مایل است کار آنها را تمام کند، وحشت آور هستند.
اشرفیها از 2008 یک محاصره و یکی از شدیدترین فشارهای روانی را متحمل میشوند. بیماران دیگر مداوا نمیشوند، داروهای آنها مصادره میشود. در فرانسه 5000 شهردار بطور علنی در 24 نوامبر ابراز انزجار کردند : «ما فرامیخوانیم به پایان محاصره اشرف و برسمیت شناختن حقوق این شهر و نجات فوری بیمارانی که بخاطر محدودیتهای ایجاد شده از سوی نیروهای عراقی و مأموران رژیم ایران، در معرض مرگ قرار گرفته اند ».
افشین علوی عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران معتقد است که بغداد از دستورات تهران اطاعت میکند: «در ازای تلاشی اشرف ، رژیم ایران به باند عراقی کمک میکند که در قدرت باقی بماند.» شورای ملی مقاومت میگوید که هر دو رژیم یک ایدئولوژی بنیادگرا دارند ، و هر دو به ولی فقیه ایرانی وفادارند. پرزیدنت سازمان مجاهدین خلق ایران ، مریم رجوی چنین بر میشورد که : «نه به فاشیسم با عمامه، نه به سنگسار، نه به اعدام و بریدن اعضای بدن، نه به حجاب اجباری ، نه به مذهب اجباری ، نه به دولت تحمیلی.»
سازمان ملل از اعضای مقاومت ایران در اشرف حفاظت می کند
اشرف تشکیل شده است از بازماندگان قتل عامهای اعمال شده در ایران، زندانیان سیاسی سابق و یا افرادی که خانواده شان در سرکوب از بین رفته اند. بعضی از بیست سال پیش برای ابراز تعهدشان برای آزادی ایران از دیکتاتوری مذهبی و تروریسم که در 1979 در ایران برقرار شد، در اشرف مستقر شدند. آنها میگویند «شهر اشرف» شهر شرف است. مقاومت پیگیرانه آنها «الگوی بدی» میتواند برای جوانان ایران محسوب شود.
در ابتدا در 1986، اشرف تنها یک صحرا بود. این کمپ امروز در 22 کیلومتر مربع گسترش یافته است. یک شهر بزرگ با پارکها، یک دانشگاه، یک مسجد ، یک استخر المپیک، یک استادیوم فوتبال، یک مرکز خرید و یک سالن کنسرت. حتی در آن یک باغ وحش و یک موزه تروریسم و شهدا در مورد جنایات رژیم ایران وجود دارد.
سازمان ملل به اشرفی ها استاتوی «افراد حفاظت شده » بر اساس کنوانسیون چهارم ژنو عطا کرده است. دولت آمریکا نیز با آنها توافقی را به امضاء رسانده بود که بر اساس آن اهالی اشرف متعهد به خلع سلاح می شدند و در مقابل تا تعیین تکلیف نهایی وضعیتشان، تحت حفاظت ایالات متحده قرار می گرفتند. واشنگتن به قول خود وفا نکرد. در ژانویه 2009 ، امنیت اشرف به نیروهای عراق داده شد. شش ماه بعد این نیروها به اشرف حمله کردند و 11 نفر را کشتند و 500 نفر را زخمی کردند.
افشین علوی گفت: «بهانه رسمی حمله برقراری یک پست پلیس بود ولی هدف اعلام نشده آنها تلاشی کمپ و قتل عام اهالی بود و یا فرستادن آنها به ایران جایی که مرگ انتظار آنها را میکشید.»
 اشرف مقاومت کرد. «هیچکس دیگر شک ندارد که این رژیم در فاز نهایی خود است و با اراده مردم ایران نابود خواهد شد. اشرف در صف جلودار مبارزه علیه بنیادگرایی مذهبی است. این کانون امید قیمت سنگینی پرداخته است.»