به گزارش خبرگزاری حکومتی ایسنا 6 دیماه، منطقه "تی‌آب" منوجان، در 22 کیلومتری مرکز شهرستان، ‌نقطه‌ای از خاک ایران اسلامی (!) است که با وجود همه تلاش‌های (!) دولت‌های نهم و دهم، هنوز هم مورد بی‌مهری قرار گرفته و محرومیت و فقر مطلق حاکم بر این منطقه بر همه این ادعاها صحه می‌گذارد.
"جهانگیر تشکری"، فرماندار شهرستان منوجان، در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: منطقه "تی‌آب" از توابع بخش مرکزی شهرستان در گذشته یکی از مناطق بزرگ و وسیع در شهرستان بوده است که به ندرت با توجه به خشکسالی‌های مکرر، مردم این منطقه به جاهای دیگر نقل مکان کرده‌اند.

فرماندار منوجان در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه چرا هیچ‌گونه امکاناتی از قبیل آب آشامیدنی، برق، خدمات بهداشتی و سایر مایحتاج ضروری مردم در این منطقه وجود ندارد؟ گفت: دولت نمی‌تواند به مناطقی که کمتر از 10 تا 12 خانوار باشند خدماتی مانند انتقال شبکه آب یا برق‌رسانی داشته باشد و این مهم برای دولت هزینه‌های میلیاردی درپی دارد! (اگر در لبنان باشد فرق می کند)

(آخوند) "محمدرضا امیری"، نماینده چهار شهرستان جنوبی استان کرمان در مجلس (ارتجاع) هم، در این رابطه به خبرنگار ایسنا گفت: قطعا انتقال شبکه آب و برق به این منطقه هزینه‌های بسیاری برای دولت دارد که نمی‌توان در این رابطه اقدام کرد.
منطقه "تی‌آب" منوجان در همسایگی امامزاده فضل‌بن عباس، از نوادگان امام موسی کاظم(ع) قرار دارد که حتی وجود این بارگاه مقدس هم نتوانسته است مانع از محرومیت این منطقه شود.

فقر و محرومیت در حالی در مناطق جنوبی استان کرمان و این منطقه حاکم است که مردم با توجه به سیاست‌های عدالت‌محوری دولت (!) هرگز انتظار ندارند که از سوی مسئولان محلی مورد بی‌مهری قرار بگیرند.

پیرزنی که "فاطمه" نام دارد به خبرنگار ایسنا گفت: وضعیت زندگی ما را ببینید، آیا همه جا این گونه زندگی می‌کنند؟
در حالی که اشک در چشمانش جمع شده است، فرزند کوچش را نشان داد و گفت: این طفل معصوم چه گناهی کرده که باید به دلیل نبود امکانات رنج ببرد.

یکی دیگر از اهالی این منطقه اظهار کرد: مگر ما کافر هستیم که باید در دولت اسلامی این گونه فراموش شویم؟ آیا ما باید به دلیل نبود امکانات عذاب بکشیم تا بمیریم؟!

پیرزن دیگری در حالی که خانه کپری‌اش را نشان می‌داد، گفت: بعد از گذشت 30 سال از پیروزی انقلاب اسلامی، ما هنوز در کپر زندگی می‌کنیم و هیچ فرقی با گذشته نکردیم، آیا این حق‌ ما از زندگی است؟‌

از کودکی پرسیدم، آرزویت چیست؟ در پاسخ گفت، اینکه بابایم یک جفت دمپایی برایم بخرد، و وقتی که پاهای برهنه‌اش را دیدم دانستم واقعا که چه آرزوی بزرگی دارد.

نبود آب آشامیدنی سالم موجب شده است تا مردم این منطقه از آب رودخانه‌ فصلی استفاده کنند که جز لجن و بوی تعفن، چیز دیگری نمی‌توان در آن مشاهده کرد.

شهرستان منوجان با داشتن بالغ بر 70 هزار نفر جمعیت، در فاصله 420 کیلومتری مرکز کرمان، در جنوب این استان قرار دارد.