...اوضاع واحوال اینجا فعلاً نامشخص است وهنوز غول افزایش قیمتها شروع به حرکت نکرده ولی رفته رفته دارد شروع میشود. از کارگران ساختمانی شروع شده، که تا هفته قبل به صورت روزمزدی(غالباً افغانیهای حاضر در ایران) از قرار روزی 13 الی 14 هزارتومان  به سر کار می رفتند ولی از ابتدای این هفته به شکلی تقریباً هماهنگ درخواست حقوقی روزانه ای معادل 20 هزارتومان کرده اند. هر چند هنوز عملی نشده ولی با توجه به طبیعت وخصوصیات آنها چنانچه رقمی بین 18 تا 20 هزارتومان برای آنها تثبیت نشود قطعاً دست از کار خواهند کشید واین برای پروژه های ساختمانی که عمدتاً با کارگران افغانی به پیش می رود بسیار هزینه بر است وبه افزایش بهای تمام شده آنها منجر خواهد شد.بویژه که به دلیل بالا بودن هزینه کارگران ایرانی وبازدهی پائین آنها در انواع پروژه های عمرانی و درگیری با مسائلی از نوع بیمه و دارای ومالیات و شکایتها  ومشکلاتی که در دادگاه های کار وزارت کار وبیمه پیش می آید، غالب کارفرمایان تمایلی به استفاده از کارگران ایرانی ندارند.همچنین فعلاً به کارخانجات سیمان به شکل دستوری اعلام شده از هر گونه افزایش قمیت محصولات خود خودداری کنند واین در حالی است که مثلاً در یک کارخانه سیمان  در استان تهران که قبض برق مصرفی آن حدود 150 میلیون تومان وگازلوله کشی مصرفی آن حدود 100 تا 120 میلیون تومان در ماه بوده اکنون در مجموع رقمی حدود 800 تا یک میلیاردتومان باید پرداخت شود واین افزایش بهای انرژی در کنار افزایش زنجیره وار سایر هزینه های تولید(اعم از مواد اولیه، دستمزد وسربارهای تولید وکارخانه )در ماه آینده قطعاً اثرات خود را نشان خواهند داد. و میدانی که در ایران با گران شدن آهن آلات وسیمان (که دو ماده ومصالح اصلی همه پروژه های ساختمانی وعمرانی است) به نحوی اجتناب ناپذیر همه قیمتها در همه شاخه ها دستخوش تغییر خواهند شد.

 در این بین اتفاق مضحکی نیز رخ داده است.در تهران تقریباً از خیابان طالقانی به پایین نان به نرخهایی رسمی ودولتی (با آرد دولتی ) ارائه میشد و تقریباً از خیابان طالقانی به بالا آغلب نانواییها در این سالها نان را با ارد آزاد عرضه می کردند و مثلاً نان سنگک 150 تا 200 تومانی در بخش طالقانی به بالا با قیمتهای 500  ، 700 و هزار تومان  عرضه میشد و دیگر نان ها نیز به همین ترتیب. یعنی تقریباً نان در مناطق بالا دستی خیابان طالقانی گرانتر از مناطق پائین دستی آن عرضه می شد. که دلیل آن را هم نانوائیها با نصب تابلویی " استفاده از آرد ازد وغیر یارانه ای" اعلام می کردند. حال با شروع اجرای طرح حذف سوبسیدها نانوائی های مناطق بالادست خیابان طالقانی قیمتهای عرضه نانشان در اغلب موارد حداقل حدود 50درصد کاهش یافته و در مقابل آن بهای نان نانوائیهای پائین دست خیابان طالقانی حداقل به همین میزان افزایش یافته است. یعنی مردمی که درآمد بیشتری داشتند ونان با آرد غیر یارانه ای استفاده می کردند اکنون پول کمتری میدهند ودر مقابل ،مردمی که درآمد کمتری داشتند و از نان با آرد یارانه ای استفاده می کردند اکنون به دلیل حذف یارانه ها باید پول بیشتری بدهند! و این وضع برای بسیاری از خانواده های کارگران روزمزد که بخش اعظم غذای آنها را نان دتشکیل میدهد موضوعی جدی شده است هر چند که بابت سوبسید نان برای هر نفر ماهی 4هزارتومان به حساب آنهایی که ثبت نام کرده اند ریخته شده است.

در مورد بنزین نیز چون تعداد زیادی از مردم هنوز از بنزین سهمیه ای 100 تومانی استفاده می کنند وسهمیه های قبلی آنها هنوز تمام نشده ،افزایش قیمت بنزین هنوز اثر خود را نشان نداده ولی  در بخش حمل ونقل کالا این اثر آغاز شده. تریلی هایی که تا پیش از این بار حدود22 تن را با قیمیتی در حدود 130 تا 150 تومان در استان تهران جابجا می کردند اکنون رقمی در حدود 180 تا 240 هزارتومان برای کرایه حمل طلب می کنند ودر صورت عدم پرداخت از قبول حمل کالا خودداری میکنند.که اثرات زنجیره ای آن همانطورکه گفتم رفته رفته می رود که نمودار شود ولی تصور من بر آن است که این اثرات تا حدود 2 تا 3 ماه طول می کشد تا به خوبی بارز شود.
مردم هم همچنان در نوعی کرختی وروزمرگی سر در گریبان زندگی خود دارند. مشکلات اقتصادی آنچنان آنها را احاطه کرده که  تلاش برای حل وفصل آنها مجال هر تحرک وفکر به موضوعی دیگر را از آنها گرفته است. یعنی واقعاً فکر میکنی همانطور که سیمین دانشور در مقدمه باغ آلبالو چخوف نوشته : میبینند ومیشنوند وبا تمام وجود حس می کنند ولی انگار نیروی اراده آنها را برای هر کاری سلب کرده اند؟
بگذریم.
در این وانفسا هنوز مغرور وامیدوار به مقاومتی هستیم (هستم) که با تمام سرمایه انسانی ومادی خود وبا تمام وجود چشم در چشم هیولا نستوه واستوار و مغرور ایستاده ومعنای مبارزه  ومقاومت را به چالش کشیده است و به مدعیان مبارزه و مقاومت تاریخ معاصردرس ومیزان ومعیاری طراز نوین از مقاومت ومبارزه  آموخته است.درود بر شما وغیرت واستقامت وشرف خستگی ناپذیرتان ازاشرف تا همه نقاط زمین .
من را فراموش نکنید.قربان همگی
6 دی 89