وطن یعنی علی، جعفر، ترانه ،
وطن یعنی شهید در هر زمانه
وطن یعنی گُلای سرخ ولاله،
وطن یعنی زدن در خون پیاله
وطن یعنی شرف در کنج زندان،
وطن استادَن اشرف نشانان
وطن یعنی دلی غرقابه ی خون،
وطن یعنی کبوترهای مسجون
وطن یعنی سراسر قفل و زنجیر،
وطن یعنی همیشه داغ و تکفیر
وطن یعنی حسین تنهای تنهاست،
وطن یعنی یزید پیوسته برجاست
وطن یعنی کبودی های صورت ،
وطن یعنی شرافت اوج غیرت
وطن یعنی که لیلا برسر دار،
وطن یعنی که مجنون بی کَس وکار
وطن یعنی که رستم مست ومخمور،
وطن یعنی که سهراب در پی اش گور
وطن یعنی به خون اندر ندا شد ،
وطن یعنی که ایران در پی خون اش به پا شد
وطن یعنی دمادم آه و حسرت،
وطن یعنی گلایه زجر نفرت
وطن یعنی که قتل هر چه خوبیست،
وطن یعنی که فردا تیره روزیست
وطن یعنی که مرگ زندوه لبنان،
وطن یعنی که سفره گشت بی نان
وطن یعنی قلندرهای مهجور،
هجوم تیغ بر تنهای رنجور
وطن یعنی نزول و بهره و پول ،
وطن یعنی دریغ ودرد بی پول
وطن یعنی کَسی از بی کَسی مُرد ،
وطن یعنی شقایق زود پژمرد
وطن یعنی تهی انبان ملت،
وطن یعنی جنایت شرم ذلّت
وطن یعنی هجوم بر قلب جلاد ،
وطن یعنی که سر دادن پی داد
وطن یعنی که اشرف همچنان بر می کشد تیر ،
به سان آرش اندر قلب شبگیر
وطن یعنی که حلاجان بر دار، 
هنوزم میزنند بانگ انالحق در شب تار
وطن یعنی خروش شیر در هر بی کرانه ،
وطن یعنی علی، جعفر، ترانه