آیا تاکنون فهمیده‌اید مادری که فرزندش را از دست می‌دهد چه بار گرانی بر دوش می‌کشد، آن‌گاه که حتی از دیدن فرزند بی‌جانش هم دریغش می‌کنند و حتی کوچکترین یادگارش که مزارش باشد را از او سلب می‌کنند، می‌دانید درون مادری که در انتظار وصال فرزندش است وصف ناشدنی ست؟ امروزه صدها تن از این فرزندان ملت تن‌هایشان با استخوانهای عریان شده‌ی این عشیره‌ی ناپاک دریده و نفس‌شان با پوست چروکیده از سیر تاج و تخت خونینشان گرفته شده و می‌شود. امروز تنها چند نفر خونین‌بخت نشده‌اند امروز خونین‌بختان دوباره به یادمان می‌آیند. آنقدر زمان به عقب رانده می‌شود که چه جنایاتی در سیر این زمان روی داده باشد به یادمان می‌آید و هر لحظه اشک و بغض چندچندان. در شرایطی به‌سر می‌بریم که دین و مسلک و هر آن‌چه جانمایه‌ی ملت است را به بازی گرفته‌اند و ملت را از ارزشها پوچ کرده‌اند به نام عشیره‌ای ناپاک. خود را نماینده مردم خوانده و هر آن‌چه را که ارزشی داشته باشد به خود می‌آلایند. چنین است رسم ناپاکان که نگزارند خونین‌روزانمان را با خونین‌تنانمان حتی بگذرانیم، باورشان کنیم، به یادشان آوریم، در پس افکارشان آرام گیریم و با مزارشان خلوت کنیم. این اشک لبریز باید بجایی بریزد، کم نیستند مادران لبریز از اشک.
ما به‌عنوان مادران صلح کردستان که سالهای مدیدی‌ست داغ عزیزان را با رنج‌ها در خود پرورانده‌ایم و دیگر راهی برای تحمل هتک حرمت شهدای راه آزادی را نداریم، از تمامی مردم شریف ایران زمین خواستاریم تا روز دوشنبه مصادف با هفتمین روز شهادت دوتن از جوانان رشید این مرز و بوم (صانع ژاله و محمد مختاری) را تعطیل و فعالیت عادی روزانه خود را به حرمت تمامی شهدای راه آزادی متوقف نمایند و در روزهای بعد و بلکه ماه‌های در پی به‌عنوان نارضایتی مدنی از پرداخت هرگونه قبض حکومتی خودداری نمایند.
باشد که ناپاکان به رنگ و بوی وطن صیقل یابند.

 ۲۸ بهمن ماه 1389 مادران صلح کردستان