ترجمه بخشی از این گفتگو را در زیر می خوانید:
سؤال : آیا تعامل با همپیمانان استراتژیک آمریکا در منطقه پیچیدهتر شده است؟
مککین : دولت اوباما که بر سر کار آمد نمیخواست مانند دولت بوش عمل کند . احساس آنها این بود که پروژه ترویج دموکراسی پرزیدنت بوش برای منطقه شامل مداخله نظامی بود و این سخنرانیهای اولیه پرزیدنت اوباما را شکل داد . به تصورم همین امر مایه قصور تأسفآور در حمایت از تظاهر کنندگان در خیابانهای تهران شد . در واقع رویگرداندن از آنها کاری نابخشودنی بود و حتی امروز هم پرزیدنت اوباما از تغییر رژیم در ایران صحبت نمیکند . چرا نه؟ این رژیمی بیرحم و سرکوبگر است. به رفتار مجلس ایران نگاه کنید که خواستار اعدام معترضان هستند. این غبرقابل پذیرش است. رئیسجمهوری آمریکا باید برای آزادی قد علم کند و این یعنی تغییر رژیم در ایران.
سؤال : پس شما دعوت به تغییر رژیم در ایران میکنید؟
مککین : من مدتهاست که خواهان تغییر رژیم هستم، همانطور که مدافعان دموکراسی در تمام جهان چنین میخواهند .
سؤال : و چطور رژیم را تغییر خواهید داد؟
مککین : همانطور که پرده آهنین پایین آورده شد، ما با فراهم کردن امکان ارتباط میان مردم حمایت خود را از آنها به نمایش میگذاریم . همانطور که با امکانات مدرن چاپ لخ والسا و اتحادیههای کارگری را در لهستان حمایت کردیم . توییتر امروز همان کارکرد را دارد و میتواند با ایجاد ارتباط میان مردم آنها را همانطور که مصریها به طرز قابل توجهی در سازماندهی اعتراضات استفاده کردند، مورد استفاده قرار دهند . من معتقدم حمایت ما از آزادی و دموکراسی و تلاشمان برای اطمینان از این که ایرانیان ابزار ارتباطی در دست دارند و گردش آزاد اطلاعات برایشان میسر است، سرانجام به توفیق بینجامد.
سؤال : فکر میکنید تنها زیر فشار تظاهرات رژیم ایران تغییر خواهد کرد؟
مککین : تظاهرات مسالمتآمیز تنها شیوهیی است که مردم ایران در دسترس دارند . البته رسانهها در کنترل حکومت است و من بسیار نگران ابعاد سرکوب و بیرحمی این رژیم هستم .
سؤال : ارزیابی جدید اطلاعات ملی در باره ایران چهار سال پس از گزارش جنجالی سال 2007 در میان مقامات مسئول منتشر شده است و تأکید دارد بر جدل تفرقهآمیز میان رهبران ایران بر سر تولید بمب اتم در زیر سایه تحریمهای بینالمللی . در نتیجهگیری ارزیابی تا چه حد نیات رهبران ایران باید در برابر اطلاعات موثق از فعالیتهای ایران مؤثر باشد؟
مککین : گزارش 2007 به طور عمومی حاکی از انصراف رهبران ایران از تولید جنگافزار اتمی بود، یکی از بزرگترین موارد قصور اطلاعاتی آمریکا در تاریخ معاصر بود . ما باید بسیار محتاط باشیم . این ارزیابیها دور از خطا نیستند و گاهی باید به چشمان خودمان بیشتر از آنچه میخوانیم اعتماد کنیم . این ارزیابی جدید بنا به گزارشها نشان میدهد ایران بر مشکلاتی که در برنامه اتمیش با آن روبهرو شده بود، فائق آمده و این خبر خوبی نیست .