در بغداد, جایی که نخست وزیر نوری مالکی مقررات حکومت نظامی را اعمال کرده بود و تردد خودروها و حتی دوچرخه ها را در خیابانها ممنوع کرده بود, مردم اغلب با فاصله مایلهای زیاد با پای پیاده طی کردند تا به میدان تحریر برسند. چندین هزار نفر از اوایل بعدازظهر در میدان تحریر تجمع کردند. 
در حالیکه مردم توسط صدها پلیس، سرباز و تک تیراندازها بر بالای بام و هلیکوپترهای نظامی در آسمان, محاصره شده بودند. تظاهرکنندگان پرچمهای عراقی را تکان میدادند و آواز میخواندندکه «روشنایی را برگردان». (این اشاره ای به فقدان الکتریسته است). مردم میگفتند: «نه به فساد» و «من یک مرد مسالمتجو هستم».
بسیاری در جمعیت میگفتند که آنها برای اولین بار است که تظاهرات میکنند.
در میان تظاهرکنندگان یک زن 48 ساله گفت، خشم او بالاخره بر خجالت کشیدنش فائق آمد. در زیر نور خورشید بعدازظهر, او یک اسکناس یکهزار دیناری را در هوا تکان میداد و  با اشاره به حقوق بازنشستگی اش فریاد میزد که: “من میخواهم ببینم که آیا مالکی میتواند زندگیای که من با این اسکناس یکهزار دیناری دارم, قبول کند”.  این زن فریاد میزد که “میخواهم ببینم که آیا وجدان مالکی این را قبول میکند”.
تظاهرکنندگان در ابتدا به دور میدان چرخ میزدند و بعد به سوی جاده ای به طرف پل منتهی به دفتر مالکی سرازیر شدند. در این نقطه در شب گذشته, دیوارهای عظیم ضدانفجاری کار گذاشته شده بود.   در یک نقطه، تظاهرکنندگان شروع به هل دادن دیوارها کردند و توانستند سوراخی ایجاد کنند و از میان دیوارها رد شوند. شاهدین گفتند, یک سرباز در شکم یک مرد تظاهرکننده شلیک کرد و بعد از آن مردم از بالای دیوارها شروع به سنگ پرانی به سوی سربازان کردند.
با اینهمه اساسا تظاهرات در میدان مسالمت آمیز بود و مردم بدبختیهایشان را میگفتند: از حقوق اندک بازنشستگی تا فقدان خدمات پزشکی تا نبود کار و آب و برق.
گرچه که اغلب تظاهرکنندگان برای رفرم فراخوان میدادند, اما دراین جا و آنجا, فراخوانهایی برای کناره گیری مالکی بود....
سباح ،یک مهندس که گفت, 12 مایل پیاده روی کرده تا به میدان برسد گفت: “دولت از ملت وحشت دارد”. او گفت, «آنها فهمیده اند که مردم, قدرت واقعی را در دست دارند. قدرت واقعی در دست ما است»...
دکتر عبدالواحد رییس بیمارستان السالم در موصل گفت, “کلیه کسانی که به قتل رسیدند و یا مجروح شدند با شلیک گلوله کشته و مجروح شدند”. ... ».