آنها بار دیگر علامتهایی را در دست داشتند که می‌گفت، ما همه یک ملت هستیم و خدمات بیشتر و نه، نه به فساد. اعتراضهای کوچکی در چندین شهر در سراسر کشور، از جمله بصره، ذیقار و نجف شکل گرفت.
در بغداد تدابیر امنیتی شدید بود و پلیس با تجهیزات ضدشورش با تظاهر کنندگان روبه‌رو شد و روشن نبود جمعیت پس از نماز جمعه بیشتر خواهد شد یا خیر. بسیاری از معترضین در میدان گفتند آنها با توجه به خشونتی که پس از تظاهراتهای سراسری هفته گذشته رخ داد از ایستادن در آنجا اضطراب دارند.
و مانند گذشته، مناطق ورودی در بغداد - - خصوصاً مناطق سنی - - توسط نیروهای امنیتی که به مردم هشدار می‌دادند به تظاهراتها ملحق نشوند، بسته شده بود.
ندال العزاوی که در منطقه الدوره زندگی می‌کند گفت، وقتی او سعی کرد صبح جمعه از منطقه خود خارج بشود یک سرباز به وی گفت: اگر اجازه بدهم بروی من را دستگیر خواهند کرد.
این اعتراضها که به تناوب روز شرف و روز پشیمانی - - اشاره به سالگرد انتخابات پارلمانی - - نامیده می‌شوند، به‌دنبال روز خشم در هفته گذشته صورت می‌گیرند…
تا کنون، این جنبش که اساساً فاقد مرکزیت و رهبر است، مجموعه پیروزیهای محلی را به‌دست آورده است: 3 استاندار استعفا داده‌اند…
علائمی وجود دارد مبنی بر این‌که تظاهراتها ممکن است سیاستمداران برجسته عراق را به انجام تعدیل‌هایی وادار سازد. روز سه‌شنبه، قدرتمندترین رهبر سکولار کشور، ایاد علاوی - - که حامیانش از جمله کسانی هستند که توسط نیروهای امنیتی هدف قرار گرفته‌اند - - از پذیرش یک منصب در دولت نخست‌وزیر نوری مالکی خودداری نمود.
روحانی شیعه دمدمی مزاج، مقتدی صدر، که با ایران روابط نزدیکی دارد در یک کنفرانس خبری در نجف به علاوی ملحق شد… ولی صدر از هرگونه فراخوان مستقیم به حامیان خود - - صدها هزار نفر که در شهرهای فقیر نشین زندگی می‌کنند - - به پیوستن به تظاهراتها خودداری کرده است. چنین اقدامی برای مالکی فاجعه‌بار خواهد بود.
مالکی خود به این اعتراضها پاسخ دوگانه‌یی داده است. او از یک طرف تلاش کرده آنها را خاموش کند و نیروهای امنیتی رهبران مدنی اجتماعی، خبرنگاران و سایر منتقدین را تهدید کرده‌اند. منع عبور و مروری که اکنون به اجرا گذاشته شده به این معنا است که مردم باید در بسیاری موارد برای رسیدن به میدان تحریر ساعتها راهپیمایی کنند، یک مسافرت کوتاه از طریق خیابانهای پرچاله و چوله و عبور از درختهای پر گرد و خاک نخل و شبکه‌یی از ساختمانهای بهم پیوسته با سیمهای برق وصل شده به ژنراتور.
از طرف دیگر، مالکی سعی کرده عراقیانی که به خیابانها می‌روند را استمالت کند. او پیشنهاد کاهش حقوق خود را داده و جیزه بندی غذا تأمین کرده و برای کابینه خود یک ضرب‌الاجل 100روزه تعیین نموده تا نتایجی نشان بدهند.
و چهارشنبه شب، با کمی هیاهو، چیز دیگری هم وجود داشت: قهوه خانه‌ها و کلوبها در سراسر بغداد مجدداً باز شدند.
برخی معترضین - - از جمله یک گروه فیس بوک به نام بغداد قندهار نخواهد شد - - بابت محافظه کاری اجتماعی، از جمله ممنوعیت الکل، ترویج شده توسط احزاب مذهبی که شهر را کنترل می‌کنند خشمگین شده‌اند.