پس با یاد شهدای جنبش ، ندا و ترانه و شبنم و شیرین و زهرا بهرامی و همچنین 4 زن شهید دیگر به نامهای (1-سرور برومند(مربی مهد کودک) / 2- فاطمه سمسارپور(اهل آمل محل شهادت تهران) / 3- فاطمه رجب پور(به همراه دختر خردسالش مورد اصابت گلوله قرار گرفت و هر دو شهید شدند ) / 4- مریم سودبر(دانشجوی مدیریت دماوند) / و شهدایی دیگر که هنوز اطلاعات آنها را کامل نکرده ایم ) و با یادآوری قهرمانی های زندانیان مقاومی مانند : مهدیه گلرو ، نسرین ستوده و بهاره هدایت و سایر زندانیان سیاسی در بند متادون و یا دراوین و.... روز زن را گرامی داشته و ضمن خوشحالی از اینکه امسال در فرازی دیگر ، روز زن مصادف است با سه شنبه های اعتراضی ، ما زنان و دختران دانشجو و دانشگاهی در دانشگاههای تهران اعلام آمادگی میکنیم که در روز سه شنبه 17 اسفند ، همپای دیگر هموطنان به خیابانها آمده و فریاد آزادی سر خواهیم داد.
در این روز به نظام حاکم و ضد زن میگوییم : روزی نه چندان دور ، ضربات مهلکی را از جانب زنانی که آنها را مورد سرکوب قرار میدهی و درجه 2 می پنداری خواهی خورد .
هان دیکتاتور گوش دار !
بدان که وقتی زنان یک جامعه بپا خیزند دیگر راه گریزی نخواهی داشت و همان کسانی که تو مینیمم حقوق را از آنان دریغ کرده ای، آنها را در خیابانها به گلوله بسته ای یا بخاطر عقایدشان به دار آویختی و در سیاهچالها محبوس کرده ای ، عزم جزم کرده اند که تو را از اریکه قدرت به زیر بکشند و این دیر نیست
صدای گام و صدای شعارهای زنانی که فریاد مرگ بر خامنه ای و مرگ بر دیکتاتور میگویند را حتما که بارها از سال قبل تا همین هفتهی اخیر یعنی روز 10 اسفند ، به وسیله تصاویری که با موبایلهایمان ثبت کرده ایم دیده و شنیده ای؟ شنیده ای که آنها شعارها را با چه حرارتی تکرار میکنند و به مردان برای پیشروی و تهاجم، انرژی و روحیهی دوباره میدهند و جلودار تجمعات هستند.
پس بدان که ”من خصم تو نیستم ، من انکار توام” !
بار دیگر از همه هموطنان بطور خاص زنان آزاده میهن میخواهیم که در روز 17 اسفند (سه شنبه) برای گرامی داشت روزجهانی زن با شعار آزادی زندانیان سیاسی به خیابان بیایید. عکسهای زنان شهید و زندانیان مقاوم جنبش را در دست میگیریم و به دشمنان ملت ایران، این پیام قوی را خواهیم داد که ما زنان به جان آمده ، ظلم و ستم حاکم بر جامعه را تحمل نخواهیم کرد و باید زندان و شکنجه و قتل جوانان و زنان بیگناه را متوقف کنند.
چگونه با دشمنان خلق ، به دوستی تا کنم
تو وقف زندان ، و من تماشا کنم؟!
تو وقف زندان ، و من بمانم خموش؟!
قسم به ” زن ” ، نا زنم اگر مدارا کنم!
از: سیمین دانشور
جمعی از دانشجویان دختر دانشگاههای تهران – 13اسفند