برای مقابله با این ضد حمله، «شورای ملی مستقل»، نهاد تشکیل شده از سوی اپوزیسیون رژیم، ضمن رد پیشنهاد میانجیگری هوگو چاوز، خواستار پشتیبانی هوائی بر اساس یک قطعنامه شورای امنیت ملل متحد و برقراری یک منطقه ممنوعه پرواز گردید. پاریس و لندن با برقراری چنین منطقه ممنوعه ای درصورتی که رژیم به سرکوب خود پایان ندهد موافقند. اما در واشینگتن درحالی که پرزیدنت اوباما برای اولین بار علنا خواستار «رفتن» معمر قذافی گردیده، بر سراین گزینه اتفاق نظر وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار لوموند از واشینگتن ، باراک اوباما که با چشم انداز رکود اقتصادی مجدد به دلیل بالا رفتن بهای نفت خام مواجه شده بر شدت لحن خود علیه رژیم قذافی افزوده است. او همچنین به مجریان سرکوب هشدارداد : «کسانی که مرتکب خشونت علیه مردم لیبی شوند، تحت پیگرد قرارخواهند گرفت»....
باراک اوباما که هدف انتقاد نومحافظه کاران و نیز چند سناتور هوادار دفاع محکمتر از حقوق بشر نظیر سناتور جان مک کین قرارگرفته، یادآور شده که دست روی دست نگذاشته و اگر زیاد در باره لیبی صحبت نکرده یا موضع نگرفته به دلیل اجتناب از دامن زدن به احساسات ضد آمریکائی بوده است... اکنون پنتاگون به درخواست او مجموعه ای از گزینه های نظامی را تدارک می بیند. درمرحله اول آمریکائیها به کارتخلیه اتباع خارجی بویژه مصری و شمال آفریقائی ازخاک لیبی کمک و با سازمان ملل و انجمنهای امداد بشردوستانه همکاری خواهند کرد... آقای اوباما عبارت «منطقه پرواز ممنوع» را بر زبان نیاورده و تنها به گفتن اینکه این اقدام (که در بازگشت سناتور مک کین از یک سفراطلاعاتی به مصر مورد درخواست وی قرارگرفته ) در بین گزینه های مورد مطالعه قراردارد، اکتفا کرده است. رابرت گیتس، وزیردفاع، از بیم آنکه ایجاد «منطقه پروازممنوع» به عنوان یک راه حل معجزه آسا و کارساز تلقی شود، روز چهارشنبه خواستار توجه همه به عواقب این تصمیم شد و هشدار داد: «ایجاد چنین منطقه ای باید ابتدا با حمله هوائی به لیبی جهت منهدم کردن تأسیسات دفاع ضدهوائی آن آغاز شود». این طبعا یک اقدام و «عمل جنگی» خواهد بود که برای آن مجوز کنگره ضروری است. گیتس افزود : «اگر به ما دستور داده شود، این کار را خواهیم کرد، اما کسی اشتباه نکند: این یک عملیات "بزرگ" در یک کشور بسیار پهناور خواهد بود»...
به گفته پنتاگون، ایجاد منطقه پرواز ممنوع درکشوری به وسعت لیبی مستلزم تخصیص شمار زیادی هواپیماهای شکاری و دیده بانی و چرخش و جابجائی مستمر خدمه خواهد بود. به گفته آقای گیتس، درصورت تصمیم به شروع این عملیات، تنها یک ناو هواپیمابرکفایت نخواهد کرد. مورد دیگر نگرانی، «مسأله تخصیص هواپیماهای سوخت رسانی در هوا و تأثیرات و عواقب آن بر نیروهای نظامی آمریکا مستقر در افغانستان و خلیج فارس» است. وزیردفاع که این مطالب را در برابر یک زیرکمیسیون مجلس نمایندگان آمریکا اظهار می داشت، افزود : «تازه ما باید خیلی جدی به فکر استفاده احتمالی از ارتش آمریکا در یک کشور دیگر خاورمیانه نیز باشیم»...
به نوشته لوموند14اسفند، دولت آمریکا می داند تصویب ایجاد منطقه مزبور به همین دلایل در سازمان ملل بسیارغیرمحتمل است، زیرا روسها و چینیها که سنتا از تز «اولویت حاکمیت» دولتها پیروی می کنند، مخالفت خواهند کرد. اما هیلاری کلینتون در برابر یک کمیسیون دیگر کنگره مورد بالکان در پانزده سال پیش را یادآوری کرد که قبولاندن ایجاد منطقه ممنوعه پرواز بر فراز یوگسلاوی سابق ابتدا دشوار بود، اما نهایتا همه پذیرفتند به سود ثبات منطقه است. با این حال خانم کلینتون تأکید کرد که دولت واشینگتن هنوز در این زمینه تصمیمی نگرفته است.»