خود اگر شاهکار خدا بود یا نبود
از غارزندان رجایی شهر نقد 4 دخمه 12 سیاهچال 29
درود می فرستم به پیشگاه بلند تمام زنانی که درطول دوران های خفقان دار تاریخ جدابندی انسان ، قهرمانانه به پا خاستند و بی باکانه تابوهای سخت جان سنت های فرتوت را در هم شکستند .
و شادباش می گویم فرارسیدن روز جهانی زن را به حضور یکایک زنان در اقصی نقاط گیتی به ویژه زنان مبارزی که نابرابری ها را تاب نمی آرند و دوشادوش مردان ستم ستیز برای محو تمامی اشکال تبعیض به رشادت قد برافراشته و عزم جزم کرده اند که تا سالم و یکپارچه نمودن جامعه مخدوش و دوپاره بشری از بذل هیچ تلاشی مضایقه ندارند.
فرصت را غنیمت شمرده و درود می فرستم به پیشگاه مبارک تمامی جانباختگان و جان برکفانی که به ویژه در سی سال گذشته در برابر سیطره سیاه بلاهت حاکم پرچم پرافتخار پایداری را جانانه برافراشته نگاهداشته اند و سپاس می گویم به تمامی آنانکه در سراسر سرزمین اهورایی ایران در تقابل با نیروهای اهریمنی نظام ستم شیخی خطر می کنند و از جان مایه می گذارند و قهرمانانه به اعتراض برمی خیزند
به جان، حق گذارم و منت پذیر
به جان منت پذیرم و حق گذارم؟؟؟!!!!
از غار زندان رجایی شهر دستان امیدوار خود را صمیمانه به سوی تمامی انسانهای آزادیخواه ، دموکرات منش و نیک اندیش جهان به ویژه ایرانیان و ایرانی تباران در داخل و خارج از مام میهن دراز می کنم و از سیاهچاله های زندان بی پیرایه از صمیم جان بلند و رسا فریاد برمی آرم که ؛
همه تان را دوست دارم
روی ماه همه تان را می بوسم
و برای ساختن یک ایران آزاد ، یک ایران آباد روی همه تان حساب می کنم
اهورا مزدا نگاهدار ایرانیان و نگاهبان ایران زمین باد
یزدان پاک به تلاش های هماهنگ ما اونقدر فروونی و اونقدر فزونی می بخشه که بتونیم از خودمون و از سرزمین اهوراییمون به خوبی نگهداری کنیم
مبارزه مردم ایران را ارج می نهم و روز جهانی زن را گرامی می دارم .
پیش به سوی انقلاب دموکراتیک ایرانیان
ایران هرگز نمی میرد
ارژنگ داودی
زندان رجایی شهر
سه شنبه 17 اسفندماه 1389 برابر با 8 مارس 2011

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران