دیکتاتورها و شیوه های زندگی عجیب و غریبشان!

 مثل هر دیکتاتور دیگری قذافی هم به نوبه خود عجیب و غریب است. گارد حفاظت او از 40 زن تشکیل شده که همه باکره هستند. این محافظان زن دوره های رزمی ویژه ای را گذرانده اند و رهبر لیبی شخصا ً تک تک آنها را انتخاب کرده است.

  مثل هر دیکتاتور دیگری قذافی هم به نوبه خود عجیب و غریب است. گارد حفاظت او از 40 زن تشکیل شده که همه باکره هستند. این محافظان زن دوره های رزمی ویژه ای را گذرانده اند و رهبر لیبی شخصا ً تک تک آنها را انتخاب کرده است.

 

معمر ابومنیار القذافی – لیبی (از 1970 تا امروز)

قذافی آنجا که به بخش ملایم شخصیتش برمی گردد علاقه زیادی به لباس دارد. او یک روز با گرمکن و دمپائی است و روز بعد با یونیفرم نظامی پوشیده از مدالها و نشانها ظاهر می شود!

 

اگرچه فردیناند مارکوس اصلاً شخصیت محبوبی نداشت اما این ایملدا همسر او بود که بجای دیکتاتور علایق عجیب و غریبی داشت. علاقه او به کفش در حد پرستش بود. در طول حکومت همسرش مجموعه ای بالغ بر 1200 جفت کفش گرد آورده بود و در کنار این مجموعه البته کوهی از جواهرات گرانبها!

 ایملدا مارکوس – همسر فردیناند امانوئل ادرالین مارکوس دیکتاتور فیلیپین (1986-1965)

 

اگرچه فردیناند مارکوس اصلاً شخصیت محبوبی نداشت اما این ایملدا همسر او بود که بجای دیکتاتور علایق عجیب و غریبی داشت. علاقه او به کفش در حد پرستش بود. در طول حکومت همسرش مجموعه ای بالغ بر 1200 جفت کفش گرد آورده بود و در کنار این مجموعه البته کوهی از جواهرات گرانبها!

 

  ایملدا مارکوس و بیتل ها!

  ایملدا مارکوس و بیتل ها!
اتفاقی که اغلب در مورد دیکتاتورها رخ می دهد این است که آنها خودشان را خدا فرض می کنند! این مسئله در مورد ایملدا و فردیناند مارکوس هم صادق بود. بعنوان مثال: در ماه جولای سال 1966 گروه معروف بیتل ها در مانیل پایتخت فیلیپین برنامه داشت. واضح است که همسر رئیس جمهور بخواهد این گروه افسانه ای چهارنفره را برای یک دیدار به کاخ ریاست جمهوری دعوت کند. اما وقتی این ستاره های دنیای موسیقی در یک برنامه تلوزیونی دعوت او را رد کردند، ایملدا به شدت عصبانی شد!
بلافاصله همه نیروهایی که تأمین امنیت بیتل ها را به عهده داشتند ناپدید و برایان اپستین، مدیر برنامه گروه را در فرودگاه وادار کردند تا کلیه درآمد حاصل از برنامه را تحویل دهد و تازه بعداز تحویل پولها بود که به بیتل ها اجازه حرکت دادند!

 

نیکلاس چائوشسکو هم مانند بسیاری از دیکتاتورها از باکتری ها و میکروب ها می ترسید. هربار که او با کسی دست می داد یکی از محافظان او موظف بود تا دستهایش را با الکل بشوید.

 نیکلاس چائوشسکو – رومانی (1989-1947)
 

نیکلاس چائوشسکو هم مانند بسیاری از دیکتاتورها از باکتری ها و میکروب ها می ترسید. هربار که او با کسی دست می داد یکی از محافظان او موظف بود تا دستهایش را با الکل بشوید.
به علاوه این دیکتاتور رومانیایی به طرز وحشتناکی خرافاتی بود. بنابر برخی منابع چائوشسکو تا سرحد مرگ از دراکولاها می ترسید. جالب اینکه ولادیمیر اسپیتسر (یا همان ولادیمیر دراکولا) توسط خود او به عنوان قهرمان ملی معرفی شد!

 

خود بزرگ بینی چائوشسکو بیش از هرزمانی هنگام ساختن ساختمان پارلمان رومانی بروز کرد. این بنا با وسعت 350.000 مترمربع بزرگترین بنای قاره اروپاست. ساختمانی با 12 طبقه بر روی زمین و 8 طبقه در زیر زمین.

خود بزرگ بینی چائوشسکو بیش از هرزمانی هنگام ساختن ساختمان پارلمان رومانی بروز کرد. این بنا با وسعت 350.000 مترمربع بزرگترین بنای قاره اروپاست. ساختمانی با 12 طبقه بر روی زمین و 8 طبقه در زیر زمین.
این بنای عظیم 2000 اطاق دارد و برای ساخت آن و بلوار مقابلش یک محله مسکونی، یک استادیوم، کلیساهای تاریخی، یک صومعه و یک کنیسه تخریب شدند.
برای اطمینان از اینکه بنا صددرصد رومانیایی می باشد همه مصالح ساختمانی به کار رفته در این بنا از داخل خاک رومانی تأمین شد. حجم عظیم مرمر مورد نیاز برای این بنا موجب کمبود و فشار زیادی به بخش معادن رومانی گردید.
از سال 1994 جلسه های پارلمان رومانی در محل کاخ پارلمان برگزار و بخش های دیگر این بنای عظیم برای کنفرانس ها اجاره داده می شود. پس اگر شما هم به مکانی برای برگزاری جشن تولد خود نیاز دارید می توانید ...!

 

یک دیکتاتور در کنار قصرهای عظیم، لباس های فراوان و رنگارنگ، البته به القاب پر طمطراق هم نیاز دارد. چراکه القاب رئیس جمهور یا نخست وزیر به تنهایی برای ترساندن دشمنان کافی نیست. ایدی امین، خونخوار اوگاندا را باید پادشاه القاب نامید.

 عیدی امین – اوگاندا (1979-1971)
 

یک دیکتاتور در کنار قصرهای عظیم، لباس های فراوان و رنگارنگ، البته به القاب پر طمطراق هم نیاز دارد. چراکه القاب رئیس جمهور یا نخست وزیر به تنهایی برای ترساندن دشمنان کافی نیست. ایدی امین، خونخوار اوگاندا را باید پادشاه القاب نامید.
او خود را تحت عناوینی چون: عالیجناب رئیس جمهور ابدمدت، فیلد مارشال، سرور جانوران خشکیها و ماهیهای دریاها، فاتح ممالک بریتانیا در آفریقا و پادشاه اسکاتلند نامید. این لقب آخر همچنین عنوان فیلمی درباره زندگی دیکتاتور است. نقش ایدی امین را در این فیلم فارست ویتاکر بازی کرد.

 

یک دیکتاتور در کنار قصرهای عظیم، لباس های فراوان و رنگارنگ، البته به القاب پر طمطراق هم نیاز دارد. چراکه القاب رئیس جمهور یا نخست وزیر به تنهایی برای ترساندن دشمنان کافی نیست. ایدی امین، خونخوار اوگاندا را باید پادشاه القاب نامید.

شایعات زیادی درباره رفتارهای غیرعادی ایدی امین برسر زبانها بود. گفته می شد که او احتمالا ً کانیبال (آدمخوار) است. با اینحال  بسیاری عقیده دارند که  ایدی امین خودش این شایعات را پخش می کرد تا توجه و تمرکز کشورهای غربی را از این واقعیت که 300.000 انسان در دوران وحشتناک حکومت او جان خود را از دست دادند، منحرف کند.
بی جهت نیست که بهترین و شایسته ترین لقب را مردم خودش به او دادند: قصاب آفریقا!

هر دیکتاتور از خود متشکری حداقل یک وسوسه دائمی دارد. برای رهبر کره شمالی این وسوسه دائمی خوردن است. درحالی که مردم کره شمالی از گرسنگی رنج می برند، شکم کیم جونگ ایل با بهترین و لوکس ترین غذاها پر می شود.

کیم جونگ ایل – کره شمالی (از 1993 تا به امروز)
 

هر دیکتاتور از خود متشکری حداقل یک وسوسه دائمی دارد. برای رهبر کره شمالی این وسوسه دائمی خوردن است. درحالی که مردم کره شمالی از گرسنگی رنج می برند، شکم کیم جونگ ایل با بهترین و لوکس ترین غذاها پر می شود.
برای اطمینان از اینکه او بهترین غذاها را سر میزش دارد، پیک هایی به کشورهای مختلف دنیا فرستاده می شوند تا گرانقیمت ترین مواد غذائی را برایش خریداری کنند. برای آماده کردن غذاها هم بهترین آشپزهای دنیا را به کره شمالی می آورند.

 

هر دیکتاتور از خود متشکری حداقل یک وسوسه دائمی دارد. برای رهبر کره شمالی این وسوسه دائمی خوردن است. درحالی که مردم کره شمالی از گرسنگی رنج می برند، شکم کیم جونگ ایل با بهترین و لوکس ترین غذاها پر می شود.
 

همچنین آماده کردن غذاها باید به روش های خاصی انجام گیرد. مثلا ً برنج باید حتما ً بر روی آتش حاصل از نوعی چوب خاص که تنها در کوههای افسانه ای چین می روید، پخته شود.
کیفیت برنجی هم که او می خورد باید بهترین باشد. به همین خاطر دانه های برنج، تک تک  قبل از پخت کنترل می شوند! پائین فرستادن این غذاهای خوشمزه احتیاج به یک نوشیدنی هم دارد. به همین منظور شرابخانه دیکتاتور بیش از 10.000 بطری شراب را در خود جای داده است!

 

برای اینکه مردم باور کنند که او یک رهبر بزرگ است به تبلیغات زیادی نیاز بود. دیکتاتور ترکمنستان، صفر مراد نیازف، هم مثل هر دیکتاتور دیگری این را خوب می دانست. برای مردم ترکمنستان روزی نبود که بدون یادآوری این موضوع به پایان برسد. برای همین هم او نام خودش را روی فرودگاهها، ایستگاهها و حتی یک سنگ فضائی گذاشته بود.

  صفر مراد نیازف – ترکمنستان (2006-1991)
 

برای اینکه مردم باور کنند که او یک رهبر بزرگ است به تبلیغات زیادی نیاز بود. دیکتاتور ترکمنستان، صفر مراد نیازف، هم مثل هر دیکتاتور دیگری این را خوب می دانست. برای مردم ترکمنستان روزی نبود که بدون یادآوری این موضوع به پایان برسد. برای همین هم او نام خودش را روی فرودگاهها، ایستگاهها و حتی یک سنگ فضائی گذاشته بود.
خودشیفتگی نیازف موضوع تازه ای نبود. او پروژه های عظیمی را در ترکمنستان اجرا کرد. مانند: ساخت یک قصر یخی، یک هرم با ارتفاع 40 متر و قرار دادن مجسمه طلائی خودش در پایتخت ترکمنستان که با حرکت خورشید می چرخید!

 

 در کنار تبلیغات مداومی که باعث عذاب مردم می شد و پروژه های ساختمانی عجیب و غریب، صفرمراد نیازف در زمینه ابداع قوانین مسخره ای که زیردستانش مجبور به رعایت آنها بودند، یک ستاره به حساب می آید.
تنها به خاطر اینکه این خودکامه از کلاه پوست خوشش می آمد همه دختران دانش آموز ترکمنستان مجبور بودند که کلاه پوست بر سر بگذارند. در مقابل او از ریش، موی بلند برای مردان و دندان طلا متنفر بود. به همین دلیل هر سه مورد در ترکمنستان ممنوع شدند. وقتی هم که دیکتاتور سیگار را ترک کرد، سیگار کشیدن به لیست ممنوعیت ها اضافه شد!

 


هاستینگز کاموزو باندا – مالاوی (1994-1966)
 

هاستینگز کاموزو باندا هم مانند همتای ترکمنستانی خود به شدت از موی بلند برای مردان منتفر بود، به علاوه به نظر این دیکتاتور آفریقائی شلوار پوشیدن زنان هم غیر قابل تحمل بود. او هردو مورد را در مالاوی ممنوع اعلام کرد. او آنقدر سنتی بود که تلویزیون تازه در سالهای دهه 90 اجازه ورود به مالاوی را گرفت.
اینکه یک دیکتاتور دستور دهد تا در همه دفاتر و اداره ها عکسش را به دیوار بزنند چندان عجیب نیست. بخش جالب این فرمان ممنوعیت بالاتر قرار گرفتن هر عکس و تصویر دیگری از عکس دیکتاتور بود.
او زیبایی زنان  را دوست داشت و به همین خاطر وقتی برای دیدار به شهری می رفت، همیشه گروهی از زنان برایش می رقصیدند. همه این زنان رقصنده موظف بودند پیش بندی را که عکس دیکتاتور روی آن بود به تن کنند!

 

منبع:
www.nieuws.nl.msn.com
“De excentrieke levensstijlen van dictators”