نماینده مراپ در ملل متحد: زمان آن فرا رسیده که ملل متحد تدابیر لازم رابرای حراست از امنیت روانی و فیزیکی ساکنان اشرف اتخاذ کند

سخنرانی جیان فرانکو فاتورینی ،نماینده جنبش علیه نژادپرستی ودوستی خلقها (مراپ) در ملل متحد، کنفرانس  وظایف ملل متحد درقبال اعدامها درایران
جنبش مرآپ از بینانگذاران ائتلاف جهانی علیه حکم اعدام است که در سال‌2002 تأسیس شد و در ژوئن‌2002 اولین گنگره جهانی آن در استراسبورگ برگزارگردید. این ائتلاف جهانی دارای 114‌عضو شامل سازمانهای غیر‌دولتی و بین‌المللی است.

این ائتلاف دهم اکتبر را به‌عنوان روز جهانی علیه حکم اعدام معرفی کرد. از زمان تأسیس رژیم جمهوری اسلامی در ایران در سال‌1979، میلیونها تن قربانی تبعیض واقع شده و یا از حقوق بنیادین خود محروم شده‌اند؛ به‌ویژه به‌خاطر اعتقادات سیاسی، قومیت، جنسیت یا پیروی از یک فلسفه یا دین متفاوت. رژیم ایران مرتباً در صدر حکومتهایی قرارمی گیرد که بیشترین اعدامها را انجام می‌دهند. به‌نسبت جمعیت ایران، این رژیم بیشترین تعداد اعدامها را در جهان انجام می‌دهد. استفاده از این مجازات، شیوه‌یی است برای رژیم ملاها جهت ایجاد فضای وحشت. مجازات اعدام وسیله‌ایست در دست حکومت برای مقابله با بی‌ثباتی سیاسی و بحران اجتماعی.
از سال 2004 جمهوری اسلامی ایران مانع بازدید گزارشگر ویژه ملل متحد در امور شکنجه می‌شود، کمیسر عالی حقوق بشر، خانم پیلای، از رژیم ایران مکرراً خواسته است که به‌اعدامها خاتمه دهد. او گفته است من از این‌که می‌بینم مقامات ایرانی به‌جای توجه به درخواست ما، به‌عکس تعداد اعدامها را افزایش داده‌اند شگفت‌زده شده‌ام.
طی ماههای اخیر تعداد فزاینده‌یی از افراد به اتهام محاربه به اعدام محکوم شده‌اند. به‌گفته منابع بیش از 100‌تن از هنگام انتخابات ژوئن‌2009 و از آغاز دومین دوره محمود احمدی‌نژاد اعدام شده‌اند. طی ماه دسامبر و ژانویه‌120 تن اعدام شده‌اند که چهار برابر بیشتر از همین مدت در سال گذشته می‌باشد. یک زندانی سیاسی کرد به‌نام حسین خضری به اتهام محاربه در 15ژانویه‌2011 اعدام شد، خانم زهرا بهرامی مادر دو فرزند که دارای تابعیت هلندی نیز بود بعد از دستگیر‌شدن در تظاهرات عاشورا در 27دسامبر‌2009 و در 29 ژانویه‌2011 اعدام شد. علی صارمی در 27دسامبر‌2010 اعدام شد، جعفر کاظمی و محمدعلی حاج آقایی در 24 ژانویه‌2011 در زندان اوین در تهران اعدام شدند. آنها متهم به‌حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران بودند، این جنبش اپوزیسیون شناخته شده در ایران هم‌چنان قربانی سرکوب حکومت حاکم بر تهران می‌باشد.
اتهام هر سه آنها تبلیغ علیه رژیم و هم‌چنین بازدید از اشرف در عراق شده بود. این کمپ محل استقرار اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران است و فرزندان آقایان کاظمی و صارمی در آن‌جا اقامت دارند. جعفر کاظمی و محمد‌علی حاج‌آقایی به‌ترتیب یازده و هفت سال را به‌دلیل هواداری از سازمان مجاهدین را در زندانها سپری کرده بودند. علی صارمی درمجموع 24‌سال از عمر خود را در زندان بود که قسمتی در زمان شاه و قسمتی را در زمان رژیم مذهبی ایران گذرانده. این سه تن ماهها تحت شکنجه قرار گرفتند تا برای اعترافات تلویزیونی علیه سازمان مجاهدین شرکت کنند. اما آنها در برابر این فشارها مقاومت کردند. تعداد دیگری از اقوام ساکنان اشرف نیز توسط قضاییه رژیم ایران به‌دلیل بازدید از اشرف به اعدام محکوم شده‌اند. 3400عضو سازمان مجاهدین خلق در کمپ اشرف در نزدیکی مرز ایران مستقر هستند و این امر به مقامات رژیم ایران را آزار می‌دهد زیرا این سازمان درجنبش اعتراضی در ایران صاحب نقش است.
به گزارش منابع مختلف، طی ماههای اخیر ساکنان اشرف هدف اذیت و آزار و محاصره مقامات عراق قرار گرفته‌اند. از یک سال پیش، ساکنان اشرف صدف یک نوع شکنجه روانی قرار گرفته‌اند. پیش از این، در ژوئن‌2009 آنها هدف حملات مرگبار قرار گرفتند. این حوادث نقض کامل کنوانسیونهای کامل ژنو است. زمان آن فرا رسیده که ملل متحد تدابیر لازم رابرای حراست از امنیت روانی و فیزیکی ساکنان اشرف اتخاذ کند. زمان آن فرا رسیده که آمریکا به‌ تعهد خود در برابر تک‌تک ساکنان اشرف وفا کند.