http://www.youtube.com/watch?v=QuTQGjfKtSA

متن کامل پیام باراک اوباما به مناسبت جشن نوروز به نقل از رادیو فردا:

من امروز می خواهم بهترین آرزوهای خود را به همه کسانی که نوروز را در ایالات متحده جشن می گیرند تقدیم دارم. من هر سال در دوره ریاست جمهوری خود این روز را با خطاب مستقیم به مردم ایران بزرگ داشته ام.

این کاری است که من مایلم یک بار دیگر انجام دهم.

امروز برای مردم ایران جشنی به منظور گردآمدن با دوستان و خانواده، برای تامل بر موهبت های بی همتایی است که شما از آن برخوردارید و نیز برای چشم دوختن به نویدی است که یک روز نو در بر دارد.

 همانگونه که مردم منطقه (خاورمیانه) بر حق انتخاب خود برای اینکه چگونه حکومتی داشته باشند پای فشرده اند، دولت های منطقه نیز در پاسخ خود دارای انتخاب هستند. تا به حال پاسخ دولت ایران این بوده است که برای حفظ قدرت خود اهمیتی به مراتب بیشتر از احترام به حقوق مردم ایران قائل بوده است.

باراک اوباماهر چه باشد، این فصل، فصل امید و بازآفرینی است. و امروز، ما می دانیم که این فصل نوید بخشی در سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا نیز هست، هر چند که هنوز چالش های عظیمی نیز بر جای مانده اند.

من بر این باورم که برخی از ارزش ها- آزادی تجمع و تشکیل انجمن، توانایی ابراز آنچه که در فکر دارید و انتخاب رهبران- جهانی هستند. و آنچه که ما در سراسر منطقه می بینیم پافشاری برای پاسخگو بودن دولت ها در برابر مردم است.

ولی ما همچنین می دانیم که این جنبش ها منحصر به همین چند ماه گذشته نبوده اند. همان نیروهای امیدی که میدان تحریر را در نوردیدند در ژوئن ۲۰۰۹ در میدان «آزادی» دیده شدند. و درست به همانگونه که مردم منطقه بر حق انتخاب خود برای اینکه چگونه حکومتی داشته باشند پای فشرده اند، دولت های منطقه نیز در پاسخ خود دارای انتخاب هستند.

تا به حال پاسخ دولت ایران این بوده است که برای حفظ قدرت خود اهمیتی به مراتب بیشتر از احترام به حقوق مردم ایران قائل بوده است.

طی مدتی نزدیک به دو سال، پیکاری از ارعاب و نقض حقوق در جریان بوده است. مردم ایران – از پیر و جوان؛ زن و مرد؛ ثروتمند و فقیر- در معرض تعقیب و آزار قرار داشته اند. صدها زندانی زندانی عقیدتی در زندان ها به سر می برند. بی گناهان ناپدید شده اند. روزنامه نگاران را خاموش کرده اند. زنان در معرض شکنجه قرار گرفته اند، کودکان به مرگ محکوم شده اند.

جهان با اضطراب به نظاره این اعمال بیدادگرانه نشسته است. ما شاهد بوده ایم که نسرین ستوده به خاطر دفاع از حقوق بشر به زندان افتاده است؛ جعفر پناهی به زندان رفته و قادر به ساختن فیلم های خود نیست؛ عبدالرضا تاجیک به خاطر اینکه روزنامه نگار است روانه زندان شده است. جامعه بهاییان و مسلمانان صوفی به خاطر اعتقاداتشان مجازات شده اند؛ محمد ولیان، یک دانشجوی جوان، به خاطر اینکه سه تا سنگ پرتاب کرده، به مرگ محکوم شده است.

این انتخاب ها نشانه نیرومندی نیست، آنها ترس را نشان می دهند. زیرا وقتی دولتی تا آنجا از مردم خود وحشت دارد که به آنها حتی اجازه دسترسی به اطلاعات یا برقراری ارتباط با یکدیگر را نمی دهد، این به خودی خود گویا است. اما آینده ایران با ترس شکل نخواهد گرفت، آینده ایران از آن جوانان است- جوانانی که سرنوشت خود را تعیین می کنند.

بیش از ۶۰ درصد مردم ایران بعد از سال ۱۹۷۹ چشم به جهان گشوده اند. شما پایبند زنجیرهای گذشته نیستید- نفرت انحراف آفرین از آمریکا که از آن نه کار و نه فرصت به وجود می آید؛ یک دولت سختگیر و غیر پاسخگو؛ جلوگیری از این که مردم ایران توان بالقوه خود را به تحقق در آورند، از ترس این که مبادا اقتدار دولت متزلزل شود.

به جای آن – شما مردم جوان ایران- هم فرهنگ باستانی ایران و هم توان شکل دادن به کشوری را که در برابر خواست های شما پاسخگو باشد در خود دارید.

استعداد، امیدها و گزینه های شما به آینده ایران شکل خواهند داد و به روشن ساختن جهان یاری می دهند. و هر چند که زمانه تاریک جلوه می کند، می خواهم بدانید که من با شما هستم.

در چنین روزی- در جشنی که همانند پلی میان گذشته و آینده گسترده است- می خواهم سخنانم را با نقل قولی از شاعر سیمین بهبهانی، زنی که سخنانش جهان را به لرزه افکنده اند، حتی اگر از سفر او فرای مرزهای ایران جلوگیری به عمل آمده است، پایان دهم: «اگر چه پیرم ولی هنوز مجال تعلیم اگر بود/ جوانی آغاز می کنم کنار نوباوگان خویش/ حدیث حب الوطن ز شوق بدان روش ساز می کنم/ که جان شود هر کلام دل چون برگشایم دهان خویش.»

باشد که این فصل جوانی دو باره ای برای همه ایرانیان به ارمغان آورد- زمانی که در آن یک فصل نو زاینده زندگی دوباره ای است. از شما سپاسگذارم. و عید شما مبارک