من به‌عنوان فرمانده کل قوا، قدر دانی می‌کنم، از سربازانمان، نیروی دریاییمان، خلبانانمان، تفنگداران نیروی دریایی، گاردهای ساحلی و خانواده هایشان، از همه آمریکایی ها که در آن سهیم و شریک هستند قدردانی می‌کنم. برای چندین نسل ایالات متحده آمریکا یک نقش منحصربه‌فرد بازی کرده است، به‌عنوان شالوده امنیت جهانی و به‌عنوان پیشبرنده آزادیهای انسانی، با توجه به خطرها و هزینه اقدام نظامی طبعاً ما معمولاً مایل نیستیم برای حل مسا‌ئل جهانی به‌زور متوسل شویم، ولی زمانی که منافع ما، ارزشهای ما درگرو این امر باشد، این مسئولیت را داریم که اقدام کنیم، این آن چیزی است که طی این شش هفته اخیر در لیبی اتفاق افتاد. لیبی بین تونس و مصر قرار دارد، دو کشوری که الهام‌بخش جهان بودند، وقتی ملتشان برخاستند و کنترل سرنوشتشان را به دست گرفتند، بلی بیش از چهار دهه، این ملت تحت سلطه معمر قذافی، یک سرکوبگر بودند. او آزادیها را از آنها سلب کرده، سرمایه شان را به باد فنا داده است، مخالفانش را درخارج و داخل کشور، ترور و به قتل رسانده است و مردم را در سراسر جهان مرعوب کرده از جمله آمریکاییانی که عناصر لیبیایی آنها را کشته‌اند. ماه گذشته سلطه وحشت آفرین قذافی، که به نظر می‌آمد، قصد دارد وعده آزادی را به‌دنبال می‌آورد، به‌خاطر مقاومت مردم. در شهرکها و شهرهای لیبی شهروندان این کشوربه خیابانها رفتند. و آنطوری که یک لیبیایی گفت: برای اولین بار سرانجام این امید را داریم که کابوس چهل ساله مان به پایان می‌رسد. در مقابل این اپوزسیون، قذافی شروع کرد به حمله به ملتش. من به‌عنوان رئیس‌جمهور اولین نگرانی ام این بود که، شهروندان ما سالم باشند. بنابر‌این ما به تخلیه سفارتمان اقدام کردیم وآمریکایی ها را از آنجا خارج کردیم. سپس یک سلسله گامهای سریع طی چند روز برداشتیم، تا به تهاجم قذافی پاسخ دهیم. بیش از 33میلیارد دلار از سپرده های رژیم قذافی را در واقع متوقف و ضبط کردیم. و تحریمهایمان را همراه با سایر کشورهای شورای امنیت در سازمان ملل گسترش دادیم، و یک تحریم تسلیحاتی را وضع کردیم. و شرایطی را فراهم کردیم که قذافی به اطرافیانش پاسخگو باشد، من این را روشن کردم که قذافی اعتماد مردمش و مشروعیتش را از دست داده است و باید از مسند قدرت کنار برود. در برابر محکومیت جهانی، اما قذافی آمد و میزان حملات را افزایش داد، و به اقدام نظامی علیه مردم لیبی مبادرت نمود، مردم بی‌گناه را مورد هدف قرار داد. بیمارستانها، آمبولانسها مورد حمله قرار گرفتند، روزنامه‌نگاران بازداشت شده و مورد تجاوز جنسی قرار گرفته و کشته شدند. تدارکات غذا و سوخت قطع شد، آب آشامیدنی صدهاهزارنفر از مردم مسراته قطع شد، شهرها وشهرکها مورد آتشباری قرار گرفتند، مساجد ویران گردید، آپارتمانها با خاک یکسان شدند، جتهای نظامی و هلیکوپرهای توپ دار قذافی حمله کردند به طرف مردمی که هیچ‌راهی برای دفاع از خودشان نداشتند، در مقابله با این سرکوب خشونتبار، و بحران انسانی ناشی از آن، من دستور اعزام رزمناوهایمان در دریای مدیترانه را صادر کردم، متحدان اروپائیمان هم حاضر شدند، امکانات خودشان را در اختیار ما بگذارند، اپوزسیون لیبی و همینطور اتحادیه عرب، از دنیا درخواست نمودند تا به نجات مردم لیبی بیایند. به دستور من، آمریکا همراه با متحدینمان پیشتاز یک تلاش در شورای امنیت سازمان ملل بود تا یک قطعنامه تاریخی را به تصویب برسانیم. که یک منطقه پرواز ممنوع را مجاز کند. برای جلوگیری از حملات هوایی و همینطور تدابیر لازم دیگر برای حفاظت از مردم لیبی مجاز کند. 10روز پیش، ضمن این‌که سعی کردم خشونت را بدون توسل به‌زور به پایان برسانم، جامعه بین‌المللی یک فرصت نهایی را برای قذافی قائل شد که به کشت و کشتارش خاتمه دهد، اما نیروهای وی به کارشان ادامه دادند و به طرف شهر بنغازی که محل سکونت 700هزار زن و مرد وکودک لیبیای که می‌خواستند از بیم و هراس آزاد شوند رفتند. در این لحظه ایالات متحده آمریکا و جهان، یک گزینه را در جلوی خود داشتند، اما قذافی اعلام کرد هیچ ترحمی برای مردم خودش قائل نخواهد شد، و مردمش را حتی با موشهای صحرایی مقایسه کرد، و گفت من در به در خواهم رفت تا همه را تنبیه کنم. ما در گذشته دیده بودیم که یک عده را در خیابانها به‌دار میآویزد، و بیش از یک هزار نفر را گاه در یک روز به قتل رسانده است. ما اکنون شاهدیم که نیروهای رژیم قذافی بیرون شهر هستند، ما می‌دانستیم که حتی اگر یک روز بیشتر می‌ماندیم، بنغازی شهری که شبیه به شهر شارلوت در ایالت کارولینای شمالی است می‌توانست متحمل یک کشتار عمدی شود که پیامدهایش در سراسر منطقه و دنیا دیده شود. این در جهت منافع ملی ما نبود که این کار پیش آید، من قبول نمی‌کردم این اتفاق بیفتد، بنابراین 9روز پیش بعد از مشاور با دو حزب در کنگره به اقدام نظامی برای جلوگیری از کشتارها و اعمال قطعنامه 1973 شورای امنیت اجازه دادم، ما به نیروهای رژیم قذافی در نزدیکی بنغازی حمله کردیم و نیز به سربازان قذافی در اجدابیا و به اپوزیسیون نیز اجازه دادیم که بتواند آنان را خارج کند، دفاع ضدهوایی آن را مورد حمله قراردادیم که بعد از آن منجر به منطقه پرواز ممنوع گردید، تانکهای آن را مورد هدف قراردادیم، همینطور تاسیسات نظامی آنراونیز اکثر منابع تدارکاتی آن را قطع نمودیم وامشب می‌توانم به شما بگویم که ما جلوی پیشروی مرگبار قذافی را گرفتیم، در این تلاش آمریکا به تنهایی عمل نکرده است و ائتلافی فزاینده و قوی بجای آن به ما ملحق شدند، شامل کشورهای متحد ما مانند انگلستان، فرانسه، کانادا، دانمارک، نروژ، ایتالیا، اسپانیا، یونان و ترکیه، همه‌ی آنها چندین دهه است که در کنار ما مبارزه کرده‌اند، و همینطور متحدان عرب مان مانند قطر، امارات متحده عربی، که حاضر شدند به مسئولیت خود وفادار بمانند برای حفاظت از لیبیایی ها.
اجازه دهید به‌طور خلاصه بگویم درتنها یک ماه ایالات متحده با شرکای بین‌المللی اش کار کرده تا بسیج کند یک ائتلاف گسترده را، تضمین کند یک منشور بین‌المللی را، برای حفاظت شهروندان غیرنظامی، جلوگیری از ارتش، جلوگیری ازکشتار و ایجاد یک منطقه پرواز ممنوع، همراه با متحدانمان، ولی هیچ چشم‌اندازی که به شما نشان بدهم در رابطه با پاسخی که ما به‌دست آورده‌ایم، وقتی مردم در بوسنی در دهه 1990 مورد خشونت قرارمی‌گرفتند، جامعه‌ی بین‌المللی برایش یک سال طول کشید تا بتواند از آنان با قدرت هوایی حمایت کند، برای ما فقط سی و یک روز (31) طول کشید، همینطور ما این اهداف را به آن رسیدیم همراه با آن وعده ای که من به مردم آمریکا دادم در آغاز اقدامات نظامی، من آن موقع گفتم که نقش آمریکا محدود خواهد بود، ماسربازان خودمان را در خاک لیبی قرار نخواهیم داد، کانون توجهاتموان به قابلیت های منحصربه‌فردمان خواهد بود در واقع بیرون از حیطه‌ی مستقیم، و این مسئولیتها را منتقل خواهیم کرد، امشب به این وعده عمل می‌کنیم.
بهترین نیروی همراه با ما ناتو در واقع فرماندهی تمام این امرتسلیحاتی و همینطوراعمال منطقه پرواز ممنوع را به‌عهده گرفته است، شب گذشته ناتو اضافه کرد این مسئولیت را که حفاظت کند از شهروندان غیرنظامی لیبی، این انتقال روز چهارشنبه انجام می‌شود، پیشتازی درکنترل منطقه پرواز ممنوع و حفاظت از شهروندان منتقل خواهد شد به متحدان وشرکایمان و من مطمئنم که اینها بر روی باقی مانده نیروهای قذافی فشار خواهد آورد.
ایالات متحده آمریکا یک نقش حامی ایفا خواهد کرد از جمله در زمینه‌های، اطلاعاتی، حمایت های لجستیکی، جستجو و امداد، و حتی قابلیت پارازیت انداختن و بهم زدن سیستم ارتباطی رژیم قذافی، به‌خاطر این انتقال به یک ائتلافی که بیشتر بر پایه‌ی ناتو متکی هست، خطرات و هزینه‌ی این اقدامات برای مالیات دهندگان آمریکایی کمترو کمتر خواهد شد.
بنابراین برای آنهایی که در مورد قابلیتمان برای انجام این اقدام شک داشتند، می‌خواهم به‌روشنی بیان کنم که ایالت متحده آمریکا آن‌چه را که گفته است انجام داده است.
این بدین معنی نیست که کارمان تمام شده است، افزون بر مسئولیت هایمان درناتو ما با جامعه بین‌المللی همکاری خواهیم کرد برای فراهم نمودن کمک به شهروندان لیبی که نیاز به غذا و دارو دارند و به‌خصوص زخمی‌ها، ما از بیش از 33میلیارد دلار سپرده های ضبط شده رژیم قذافی حفاظت خواهیم کرد تا بعدها بتوان از آن برای بازسازی لیبی استفاده کرد.
این پول به قذافی و ما تعلق ندارد متعلق به شهروندان لیبی است، که مطمئن می‌شویم که به‌دستشان برسد، فردا هیلاری کلینتون وزیر خارجه به لندن خواهد رفت و با اپوزیسیون لیبی ملاقات و با رهبران بیش از سی کشور مشورت خواهد کرد.
این بحثها متمرکز خواهد بود و برای این‌که چگونه تلاش سیاسی لازم است برای فشار آوردن بر روی قذافی و همینطور انتقال به آینده ای که شهروندان لیبیایی سزوار آن هستند.
به‌خاطر این‌که ماموریت نظامی ما بیشتر درتلاش برای نجات جان انسان هاست، و ما می‌خواهیم به یک لیبی دست‌یابیم که متعلق به یک دیکتاتور نبوده و به شهروندان آن تعلق داشته باشد، به‌رغم موفقیت تلاش هایمان طی هفته اخیرمن می‌دانم که بعضی از شهروندان آمریکا سؤالاتی دارند در رابطه با اقدام ما در لیبی، قذافی هنوز به کنار نرفته است، و تا زمانی که نرفته است، لیبی هم‌چنان خطرناک باقی خواهد ماند.
افزون برآن حتی بعد از این‌که قذافی برود 40سال سرکوب لیبی را تقسیم کرده است، بدون این‌که نهادهای مدنی قوی در آنجا وجود داشته باشد، انتقال به یک دولت مشروع که بتواند به مردم لیبی‌پاسخگو باشد طول خواهد کشید و مشکل خواهد بود، آمریکا کمک خواهد کرد ولی البته این جامعه بین‌الملل است که باید این کار را افزون بر آمریکا این کار را انجام دهد، و همینطور وظیفه مردم خود لیبی خواهد بود، در واقع بیشتر بحث و جدل در واشنگتن یک گزینه اشتباه را در مورد لیبی جلو برده است از یک طرف برخی می‌گویند که چرا اساساً آمریکا باید مداخله نماید، حتی به‌صورت محدود، در کشوری مانند لیبی که در آن قسمت دنیا قرار دارد، اینها استدلال می‌کنند که جاهای دیگری نیز در دنبا وجود دارد که بسیاری از شهروندان گرفتار خشونت می‌باشند وآمریکا نباید در واقع پلیس کره زمین باشد، به‌خصوص زمانی که این میزان مسائل فوری در داخل آمریکا وجود دارد، بله درست است که آمریکا نمی‌تواند درهرجا که سرکوبی به وقوع بپوندد به اقدام نظامی دست بزند، با توجه به تهدیدات و هزینه‌های دخالت، ما باید همیشه به منافعمان نگاه کنیم، در برابر نیاز به اقدام، ولی نمی‌توان همواره این را استلال نمود که فرد آن‌چه را که درست است را عمل نکند، در این مورد در رابطه با لیبی، در این زمان ما با چشم‌انداز خشونت در ابعاد بسیار فجیعی مواجهیم، ما این قابلیت منحصربه‌فرد را داشتیم که جلوی این خشونت را بگیریم، منشور بین‌المللی برای اقدام، ائتلاف گسترده، که به ما بپیوندد، حمایت کشورهای عربی و وعده کمک از طرف خود شهروندان لیبی، ما هم‌چنین این قابلیت را داشتیم که جلوی نیروهای قذافی را بگیریم بدون این‌که سربازان آمریکایی را در خاک آمریکا قرار دهیم.
برای این‌که اگر بگوییم که آمریکا به‌عنوان یک رهبر مسئولیت ندارد و نیز مسئولیت های آن برای انسان هایی که تحت چنین شرایطی قرار می‌گیرند خیانت به ماهیت خودمان خواهد بود، می‌توانست خیانت به ماهیت خودمان باشد، برخی از کشورها ممکن است به سرکوبی در سایر نقاط پیش می‌آید توجه نکنند، آمریکا متفاوت است و من به‌عنوان رئیس‌جمهوری قبول نمی‌کنم که بایستم تا ببینم تصاویرسرکوب وخونریزی و گورهای جمعی مشاهده شود، آمریکا یک منافع استراتژیک مهم در رابطه با جلوگیری از قذافی دارد، یک کشتار ممکن بود هزاران پناهنده را فراسوی مرزهای لیبی قرار بدهد و فشار زیادی بر روی دوره های انتقالی در مصر وتونس که همسایگان آن می‌باشند بیاورد، تمام نشانه‌های دموکراتیک، نشانه‌های آمال دموکراتیک که در منطقه طلوع کرده است می‌توانست توسط این دیکتاتوری، با این رهبران سرکوبگراز بین برود.
بنابراین اقدامات شورای امنیت سازمان ملل خوب نشان نمی‌داد اگر ما هیچ اقدامی نمی‌کردیم و می‌توانست اعتماد و قابلیت آن را در آینده خدشه‌دار کند. بنابراین درحالی که من هرگز نخواهم گفت که هزینه‌ها دراقدام نظامی کم خواهد بود، من متقاعد شدم که اگردرلیبی کاری انجام نمی‌دادیم نهایتاً بهای گزافتری برای آمریکا متصور بود.
بنابراین همان‌طور که عده ای مخالف دخالت در لیبی صحبت کردند دیگرانی هستند که می‌گویند که خیر ما آن ماموریت نظامی خود را باید حتی گسترده‌تر نماییم، فراتر از حفاظت از مردم لیبی و این عده می‌گویند هرکاری که لازم است را انجام دهیم تا که قذافی از مسند قدرت کنار برود، بنابراین در این شکی نیست که لیبی و جهان بدون قذافی بهتر خواهند بود، من همراه با بسیاری از دیگر رهبران جهان این هدف را گرامی می‌دارم و از طرق غیرنظامی به‌دنبال آن خواهم بود، ولی گسترده نمودن اقدام نظامی مان در حال حاضر که شامل تغییر رژیم هم باشد اشتباه خواهد بود، من وظیفه ای حفاظت از مردم لیبی از خطرات فوری و اعمال یک منطقه پرواز ممنوع که به همراه خود ازمنشور سازمان ملل و حمایت بین‌المللی برخوردار است را به نیروهایمان دادم، اپوزیسیون لیبی نیز همین را از ما خواسته است، اگر ما بخواهیم قذافی را با توسل به زوز برکنار کنیم، ائتلافمان گسسته خواهد شد، قاعدتاً در آن صورت مجبور خواهیم بود که سربازان آمریکا را درخاک لیبی قرار دهیم در غیراینصورت شهروندان بسیاری از طریق حملات هوایی از بین خواهند رفت و خطرات متوجه سربازان زن و مردمان بیشتر خواهد بود، هزینه‌ها بیشترخواهد شد و نیز سهمی از مسئولیت که درآینده پیش خواهد آمد، اجازه دهید با صراحت بگویم، ما این کار را در عراق کردیم، به لطف فداکاری های شدید سربازانمان و اتخاذ تصمیمات دیپلومات هایمان درحال حاضر ما در رابطه با آینده عراق امیداوریم ولی تغییر رژیم در آنجا 8سال بطول انجامید، هزاران جان آمریکایی و عراقی و نزدیک به یک تریلیون دلار، امری نیست که ما بتوانیم در لیبی تکرار کنیم.
درحالی که عصاره‌ی اقدام نظامی مان کمتر و کمتر می‌شود و کاری را که می‌توانیم انجام دهیم را انجام می‌دهیم حمایت از آمال و آرزوهای مردم لیبی است، ما برای جلوگیری از کشتار جمعی دخالت کردیم و با متحدانمان کار خواهیم کرد که حفاظت شهروندان غیرنظامی حفظ شود.
ما اجازه نخواهیم داد که به این رژیم تسلیحات برسد، مسیر پول به قذافی را قطع خواهیم کرد، به اپوزیسیون کمک خواهیم کرد، باکشورهای دیگر کمک خواهیم نمود تا که روزی که قذافی برود، برسد، ممکن است این امر یک شبه محقق نشودو این درحالی است که قذافی که تضعیف شده است تلاش می‌کند خود را بر مسند قدرت بچسباند ولی برای همه‌ی اطرافیان قذافی روشن باشد و برای همه لیبیایی ها که تاریخ درسمت و در کنار قذافی قرار ندارد.
با زمان و فضایی که ما برای شهروندان لیبیایی فراهم نموده‌ایم، آنها می‌توانند سرانجام به سرنوشت خود برسندو باید که این‌طور باشد.
اجازه دهید بگویم که این اقدام در رابطه با استفاده از قدرت نظامی آمریکا ورهبری آمریکا در دنیا تحت این ریاست جمهوری چه مفهومی دارد، بعنون فرمانده کل قوا مسئولیت بزرگ من امن نگاه داشتن آمریکاست و هیچ تصمیمی برای من به این میزان سنگین نمی‌باشد در زمانی که تصمیم می‌گیرم سربازانمان را به جبهه بفرستم ولی گفته‌ام که من هیچ‌گاه شک و تردید نخواهم کرد در زمانی که لازم است از مردممان و وطنمان دفاع کنم از ارتشمان استفاده کنم، برای همین ما به‌دنبال القاعده هستیم، هرجا که به‌دنبال قدرت می‌باشند، به همین دلیل است که در افغانستان می‌جنگیم و درحالی که ماموریت های رزمی مان در عراق تمام شده است و بیش از یکصد هزار سرباز آمریکایی را از عراق خارج کردیم.
زمان هایی خواهد بود که ایمنی ما ممکن است مستقیماً تحت تهدید قرار نگیرد ولی منافع و ارزشهایمان تحت تهدید باشند، برخی از اوقات آن مسیر تاریخ چالشهایی را فراهم می‌آورد که انسانیت مشترکمان را تهدید می‌کند، مانند پاسخگویی به بلایای طبیعی، یا جلوگیر از کشتار جمعی یا حفظ صلح، تضمین امنیت منطقه‌ای، و حفظ تجارت در مسیر خود، ممکن است این موضوعات مسائل آمریکا نباشد ولی برای ما مهم است، مسائلی که باید حل نمودو در این شرایط ما می‌دانیم که آمریکا به‌عنوان بزرگترین، قدرتمندترین کشور جهان از آن تقاضای کمک خواهد شد، در این موارد ما نباید از اقدام کردن بترسیم، ولی آن مسئولیت اقدام نباید تنها منحصر به آمریکا باشد، همان‌طور که در لیبی انجام دادیم، وظیفه ما این است که جامعه بین‌المللی را برای اقدام مشترک بسیج نماییم، زیرا که برخلاف ادعای برخی، رهبری آمریکا تنها موضوع این نیست که به تنهایی جلو برود و تمام مسئولیتها را بپذیرد، رهبری واقعی فراهم آوردن شرایط و ائتلافی است که دیگران نیز برای کمک بیایند، همکاری با متحدان و شرکایمان که آنها نیز مسئولیت بپذیرند و هزینه آن را بپردازند و ببینیم که اصول عدالت وشرافت انسانی در همه جا گرامی داشته می‌شود، این آن نوع رهبریست که ما در لیبی نشان دادیم، بله ما وقتی به‌عنوان بخشی از ائتلاف کار می‌کنیم خطرات هرگونه اقدام نظامی بالا خواهد بود، آن خطرات زمانی که متوجه شدیم یکی ازهواپیماهای ما بر فراز لیبی دچار مشکل شد و یکی ازخلبانان ما با چتربه پایین پرید، درکشوری که رهبرآن این همه آمریکا را مرتباً تهدید کرده و تاریخی دشوار با ما داشته است، این آمریکایی هیچ دشمنی نیافت، شهروندان لیبی آمده واو را درآغوش گرفتند حتی یک لیبیایی جوان به کمک وی آمد و گفت ما دوستان تو هستیم، ما ازمردانی که از آسمانهای لیبی محافظت می‌کنند بسیار قدرانی می‌کنیم، این حرفی که این جوان زد فقط یکی از بسیارصداهایی است که در منطقه یک نسل جوان در آن حاضر نیست که حقوقش پایمال شود، بله این تغییر در واقع مدتی دنیا را بغرنج تر خواهد کرد، پیشرفت یکپارچه نخواهد بود، تغییر در نقاط مختلف به‌صورت های مختلفی خواهد بود، نقاطی است مانند مصر، که این تغییر الهام‌بخش خواهد بود.
نقاطی است مانند ایران، جایی که تغییر تحت سرکوب شدید است، باید از نیروهای تیره وتار بحران های مدنی و درگیری های قومی اجتناب شود و نگرانی های سیاسی و اقتصادی سخت مد نظر قرار خواهد گرفت، آمریکا قادر نخواهد بود که در واقع شتاب و ابعاد این تغییرات را دیکته کند و فقط مردم منطقه می‌توانند این کا ر را انجام دهند.
ولی ما می‌توانیم تفاوت ایجاد نماییم.
من معتقدم که این نهضت تغییرات دیگر بازگشت ناپذیرست و ما باید در کنار آنهایی که معتقد به اصول واقعی که ما را در ورای توفانها هدایت کرده است، بایستیم.
مخالفت ما با خشونت علیه شهروندان، حمایت ما از حقوق انسانی مانند آزادی بیان، آزادی انتخاب رهبرانشان، حمایت ما از دولت هایی که نهایتاً پاسخگوی آمال و آرزوهای شهروندانشان می‌باشند، در حالی که ما آمریکاییان خودمان از یک انقلاب‌زاده شده‌ایم از سوی آنان که می‌خواستند آزاد باشند، ما به این امر که تاریخ درخاورمیانه وشمال آفریقا حرکت می‌کند و مردم جوان پیشرو می‌باشند، خوش‌آمد می‌گوییم، زیرا در هر جا که مردم بخواهند آزاد باشند، یک دوست در ایالات متحده پیدا خواهند نمود، نهایتاً این اعتقاد، این آمال و اندیشه هاست که معیار واقعی رهبری آمریکاست.
هموطنان آمریکایی من، من می‌دانم که در این زمان بغرنج در خارج از آمریکا اخبار سراپا مملو از بحران وتغییر است، گاهی اوقات انسانها ممکن است بگویند که از خیر دنبا بگذریم و به دنیا نگاه نکنیم، همان‌طور که پیش از این گفتم قدرت ما در خارج از آمریکا واقعاً لنگرگاه قدرتمان در این جاست، همیشه قدرت این را خواهیم داشت که به آن پتانسیل خود برسیم، آمریکاییان بتوانند گزینه‌های لازم را با توجه به منابعمان دنبال کنند و همینطور با آن ارزش هایی که همیشه برایمان ارزشمند بوده است بتوانیم زندگی کنیم، ولی بیاد داشته باشیم که برای چندین نسل اندرنسل ما کارهای زیادو تلاشهای بسیاری کرده‌ایم که مردم خود و میلیونها تن در سراسر جهان را حفظ کنیم و ما این کار را کرده‌ایم به‌دلیل این‌که می‌دانیم آینده‌مان امن تر و روشن‌تر خواهد اگر که جامعه انسانی بتواند درسایه روشنایی شرافت و آزادی زندگی کند.
امشب اجازه دهید آمریکاییانی را که در این دوران سخت انجام وظیفه می‌کنند را گرامی بداریم و ائتلافی که تلاش ما را به پیش می‌برد و اجازه دهید به آینده با اعتماد و امید نگاه کنیم، نه فقط به‌خاطر کشورمان بلکه به‌خاطر همه آنهایی که خواهان آزادی در سراسر جهان هستند. با تشکر از شما الطاف خداوند شامل حال شما وشامل حال ایالت متحده آمریکا باشد.

تلویزیون صدای امریکا  - ترجمه مستقیم
voa90-1-9-0230-سخنرانی اوباما در داشنگاه پدافند ملی در واشنگتن