در گوشه ای از عراق،پاک ترین، صادق ترین، شجاعترین و مقاومترین فرزندان ایران، در شهر حماسه آفرین اشرف تنها به خاطر آن که در برابریکی از مرتجع ترین، عقب افتاده ترین، عوام فریب ترین و فاسدترین حکومت های جهان یعنی جمهوری اسلامی ایران تا پای جان ایستاده اند و فریاد آزادی سر می دهند، قتل عام می شوند. فاجعه چنان عمیق و دردناک و غیر انسانی و وحشیانه است که بی تردید هر انسان آگاهی را در برابر سکوت خود شرمسار می کند.
 
فرزندان ما دارند قربانی زد و بندی مهوع میان حکومت های ایران و عراق و آمریکا می شوند تا منافع پنهان این کشورها  تضمین شود. بازی و دسیسه چنان رسواست که از کلام وزیر دفاع  و وزیر امور خارجه ی آمریکا بیرون می زند. آن ها از عراق می خواهند که "از خود خویشتن داری نشان دهد". با این جمله جای ظالم و مظلوم یا قاتل و مقتول، و جلاد و قربانی عوض می شود. جلاد جای  قربانی می نشیند و قربانی در صندلی  متهم جای می گیرد تا چنین قتل عام درنده خویانه ای توجیه شود. این توجیه، فریبی تکان دهنده است که بر ناآگاهی و سکوت یک یک ما متکی ست. ناآگاهی و سکوتی که ستون های قدرت و دوام جمهوری اسلامی بر آن شکل گرفته است.
این سکوت باید با آگاهی و پای فشردن بر خواست آزادی و باز هم آگاهی به فریادی بدل شود و دیکتاتوری جمهوری اسلامی را از بیخ و بن بر کند.
سلام بر اشرف
سلام بر تن های به خون خفته ی شهیدان
فروردین 1390