سخنرانی ارتشبد هیو شلتون رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا  2001ـ1997 در کنفرانس پاریس 24 فروردین

خیلی متشکرم. بعد از ظهر بخیر، خانمها و آقایان، اگر فیلمی که مشاهده کردیم موجب نشده باشد که خون شما به جوش بیاید و شما را به شدت عصبانی کند، بهتر است نبض خود را بگیرید چون احتمال دارد که زنده نباشید.
خانم رئیس جمهور رجوی، این  همیشه یک افتخار است که در کنار شما و  با چنین گروه فوق العاده یی از همکاران امروز در اینجا در پاریس باشم و برای این جمع  صحبت کنم.
میخواهم بگویم که همه ما در این سالن در رابطه با موارد متعددی نگران هستیم.  شما در مورد شهروندان در کشورتان نگران هستید، در بسیاری از موارد  نگران ایمنی، امنیت و آینده هموطنانتان هستید. و در عین حال من فکر میکنم که همه ما در این اتاق امروزه در مورد امکان تغییر هیجان زده هستم. «تغییر» این موضوعی است  که امروز میخواهم به آن بپردازم. زیرا بدیهی است که تغییر در موارد مختلفی الزامی است.
تغییر  رژیم فعلی ایران لازم است. تغییر وضعیت در قرارگاه اشرف لازم است و تغییر در عملکرد سازمان ملل متحد و هم چنین عملکرد کشور خود من، ایالات متحده،لازم است.
در نتیجه از چیزهایی که ما دیده ایم، و اخیراً در تعدادی از کشورها، به ویژه مصر و لیبی، که در حال به وقوع پیوستن هستند  فکر می کنم هیجان زیادی در مورد احتمال تغییر در تعدادی از کشورها در سراسر جهان وجود دارد و این پتانسیل بالقوه همیشه وجود دارد، چراکه افرادی که در این کشورها زندگی میکنند تحت ستم هستند. دگراندیشان، زندانی و کشته میشوند و از روشهای دموکراتیک اثری نیست و روشهای بی سابقه شکنجه و کشتار و زندان در این کشورها  متداول است.
در این رابطه ، وقتی که به رژیم فعلی ایران نگاه میکنم، می بینم همه اینها در حال حاضر جریان دارد. علاوه بر این، یکی دیگر از عوامل مهم، وضعیت فعلی زنان در حاکمیت این نظام است.
 رژیم حاکم بر ایران بزرگترین صادرکننده تروریسم در جهان امروز است. در 25 سال گذشته هر چیزی که در سراسر جهان ایالات متحده با مورد آن درگیر شده، (ما را) به حضور فعالانه رژیم حاکم برایران مواجه کرده است. آنها برای آزادی مبارزه نمیکنند آنها سعی می کنند که اراده خود را در مکانهایی که ما در آنجا جنگیده ایم، بر آن رژیم تحمیل کنند. به نظر من چیزی بدتراز وضعیتی که مردم ایران تحت این رژیم  دارند، متصور نیست و من مطمئن هستم که این احساس در بسیاری از کشورهای دیگر در خاور میانه نیز صادق است. به این دلیل که در داخل هر یک از این کشورها یک عنصر  افراطی از رژیم کنونی در ایران وجود دارد که دستورالعملهای صادر شده از طرف رژیم تهران را انجام میدهند.
رژیم حاکم برایران رژیمی سرکوبگر است. مخلوطی از دین سالاری با حکومت مطلقه و ترکیبی از ایدئولوژی افراطی و توسعه طلبانه همچنان به تحریک و ستیز با ارگانهای بین المللی ادامه میدهد. من معتقدم اکثر مردم ایران امروز چه در داخل و چه در خارج این احساس را دارند، به جز کسانی که  از رژیم فعلی ایران منفعت میبرند. آنها کسانی هستند که متأسفانه سلاح دارند. گارد های ویژه رژیم امکان بقای این رژیم را برای آنکه در قدرت بماند، فراهم میکنند.
در ایران امروز این واقعیت با توجه به این که ایالات متحده در حال حاضر سازمان مجاهدین خلق ایران را در لیست قرار داده و  توانایی سازمان مجاهدین خلق ایران برای رهبری جنبش مقاومت برای تغییر رژیم را تضعیف کرده، مسئله پیچده تر شده است. سازمان مجاهدین خلق باید از لیست حذف شود.
انگلستان آنها (مجاهدین) را در سال2008 از لیست برداشت. اتحادیه اروپا در سال2009 همین کار را کرد. بنابراین من از یالات متحده می پرسم: ما منتظر چه هستیم؟ ما باید امروز این کار را بکنیم نه فردا.
یکی از همکاران من سفیر دیل دیلی که بعنوان کارشناس ضدتروریسم در وزارت خارجه خدمت کرده است احتمالاً بیش از کسی که امروز در وزارت خارجه مسئول این کار است درباره تروریسم می داند. او سالها پیش توصیه کرد و هنوز این کار انجام نشده است. ما همینطور در آمریکا کنگره خودمان را داریم که قطعنامه یی را گذراند که میگوید سازمان مجاهدین باید از لیست برداشته شود. باید وزارت خارجه را به چالش کشید که اگر شواهدی چه علنی و چه مخفی دارد ارائه کند تا نشان دهد سازمان مجاهدین باید در لیست باشد. بنابراین، من به وزیر کلینتون که در هر صورت فکر می کنم وزیر خارجه خوبی است می گویم: ما منتظر چه هستیم آنها را از لیست خارج کنیم و همین حالا این کار را بکنیم.
شما می دانید که سازمان مجاهدین برای مردم ایران پیامآور امید است و این امید فراتر از هرکاری است که آمریکا یا جامعه بین المللی بتوانند برای مردم ایران بدون دخالت در ایران بکنند. برنامه 10ماده یی مجاهدین در مورد حقوق بنیادین بشر که توسط خانم رئیس جمهور رجوی ارائه شده، بر همان مبانی آزادی و و برابری جنسی و مذهبی تأکید دارد که وزارت خارجه مدافع آن است.
اگر به تاریخ برگردیم، می بینیم که مجاهدین در سال1991 به این خاطر در لیست گذاشته شدند که دشمن رژیم کنونی ایران بودند و ما در آمریکا مجاهدین را به این خاطر در لیست گذاشتیم که شاید روابط بین ایالات متحده و رژیم کنونی ایران عادی شود. اما این اقدام نه در آن زمان نتیجه یی داشت و نه امروز نتیجه یی خواهد داشت. بنابراین بیایید این لیست گذاری را لغو کنیم.
زمان آن است که آن اشتباهی را که در حق مردم ایران شده است، تصحیح کنیم. رژیم کنونی ایران یک رژیم تروریستی، ضدغربی و ضددموکراتیک است و به همین صفات در سراسر منطقه خاورمیانه شناخته می شود. همانطور که گفته ام ایران تمرکز ناسیونالیستی بسیار قویتری از هر کشور دیگری در خاورمیانه دارد. رژیم کنونی ایران این را می داند که مجاهدین بهترین مسیر تغییر هستند و به همین دلیل است که مجاهدین را یک تهدید جدی برای خود می داند.
هفته گذشته من خشمگین و خجالت زده شدم که دیدم در حالی که عراقیها به کمپ اشرف تهاجم می کردند نیروهای آمریکایی نظارهگر بودند و ما این را در فیلمی که الان دیدیم، مشاهده می کنیم. آنها ایرانیان غیرمسلح را که آنجا مستقر هستند، می کشند و مجروح می کنند. همان افرادی را می کشند که آمریکا به آنها قول محافظت داده است. این سازمانی است که اولین بار آمریکا و همگان را از برنامه اتمی ملاها آگاه کرد و اگر آن افشاگریها نبود رژیم کنونی ایران همین الان هم شاید توانایی سلاح هستهیی داشت.
ولی همانطور که هفته گذشته مشاهده کردیم ما وقتی اختیار قانونی و مشروع برای دخالت داشتیم این کار را نکردیم. براساس اختیاراتمان، ما می توانیم و باید از ساکنان کمپ اشرف حفاظت کنیم.
من از وزیر کلینتون و وزیر گیتس می خواهم تعهدی که به ساکنان کمپ اشرف داده ایم را مورد تأیید قرار دهند، قول و قراری که با ساکنین کمپ اشرف داریم را تأیید کنند و توافقنامه یی که برای حفاظت ساکنین کمپ اشرف داریم را محترم بشمارند و پشت بهانه های بی مقدار که حالا آن منطقه به عراقیها تعلق دارد، مخفی نشوند.
این دلیل آن نمی شود که بایستیم و نگاه کنیم افراد غیرمسلح و بی گناه کشته شوند. من معتقدم که ما، ایالات متحده، ملت بزرگی هستیم ولی اگر به حرفهایمان پایبند نباشیم در چشم جهانیان اینطور باقی نخواهیم ماند.
اگر ما تعهدات و قولهایی را که به سایرین داده ایم محترم نشماریم، این برای آمریکا شرم آور است.
اگر نخست وزیر مالکی آنقدر ضعیف است که نمی تواند نیروهای مسلح خودش را کنترل کند، اگر آنقدر ضعیف است که نمی تواند در اساس مانع این بشود که نیروهایش به ایالات متحده یا افراد غیرمسلح و بیگناه در کمپ اشرف حمله کنند،
مالکی و رژیمش چیزی بیش از یک عروسک رژیم کنونی ایران نیستند. ما باید تعهدی را که به ساکنان کمپ اشرف داده ایم محترم بشماریم.
امروز درحالیکه اینجا نشستم و به تصاویر این افراد بزرگی که جان باخته اند نگاه کردم، و رئیس جمهور رجوی به آنها نگاه می کرد، به یاد کوزوو افتادم و اینکه چطور صربها به غیرنظامیان بی گناه در کوزوو حمله کردند. ما آمریکا، ما جامعه بین المللی، در آن زمان به کناری نایستادیم تا ببینیم این اتفاق بیفتد. ما مداخله کردیم و آن را متوقف کردیم. ما باید همین کار را امروز برای ساکنان کمپ اشرف بکنیم.
اگر مالکی مثل اوباش قلدر می خواهد حکومت کند،او باید بخشی از همان دارویی که برای آنها تجویز شد را بگیرد.
من از پرزیدنت اوباما، وزرا کلینتون و گیتس می خواهم که وارد شوند، هر روز و هر ساعتی که مجاهدین در لیست باقی بمانند به معنی ازدست رفتن بالقوه جانهای بیشتری است. ما باید حملات و رفتار غیرانسانی با ساکنین کمپ اشرف را خاتمه دهیم. ما باید محاصره بخصوص محاصره پزشکی را متوقف کنیم. ما باید بلندگوها را برداریم و این شکنجه روانی وحشتناک را متوقف کنیم. موارد مشخصی از جنایت علیه بشریت وجود دارد و سکوت ما و بی عملی ما به دولت مالکی تأییدیه ضمنی می دهد.
من از رئیس فعلی ستاد مشترک خواسته ام که اطمینان یابد به این موضوع در بالاترین سطوح دولت آمریکا پرداخته می شود.
امروز برای من روشن است و فکر می کنم برای همه ما که اینجا جمع شده ایم روشن است، که رژیم فعلی ایران باید عوض شود و مجاهدین با یک برنامه حقوق بشری و برابری مذهبی نیرویی هستند که آنها از آن می ترسند. ما باید به انگلستان و سایر متحدین اروپاییمان بپیوندیم و مجاهدین را از لیست خارج کنیم که در نتیجه دست آنها برای اعمال حداکثر فشار روی رژیم حاکم باز بشود. این امر به همراه پشتکار و نیروی آزادیخواهان در ایران بخصوص زنان و جوانان، بهترین راه حل را ارائه می کند که ایران را با دولتی ببینیم که نسبت به نیازهای مردمش حساس است و برای همه شهروندانش فرصت بهرهمند شدن از آزادیهای اساسی مذهبی و حقوق بشر را که بقیه جهان آزاد نیز از آن بهره مندند، فراهم می کند.
بسیار متشکرم.