متشکرم. خانمها، آقایان، موجب کمال خوشوقتی من است که امروز با شما اینجا هستم، ابتدا برای اینکه در این فاجعه با شما ابراز همدردی کنم و مراتب تقدیر و تحسین خودم را از شهامت خارق العاده کسانی که آنجا هستند بیان دارم.
در مرحله بعد احساس تحسین آمیز خود نسبت به مردم ایران را ابراز دارم.
و همچنین احساس تحسینم در قبال فرهنگ شما، و هرآنچه که در عرصه تمدن بشری تجسم آن هستید که نباید به دست فراموشی سپرده شود. ایران قطعاً چیز دیگری است متفاوت با تصویری که دولت ایران امروز از آن نشان می دهد. ملتی است بزرگ که اهمیت بسیار برای تاریخ جهان دارد.
اکنون همانطور که شما آقای معاون کمیسیون اروپا لحظه ای پیش گفتید، ما می توانیم به تحول وضعیت دنیا امیدوار باشیم. ما این امید را داریم چرا که شاهد ظهور تغییرات عظیمی در سراسر جهان هستیم که این احساس را به شخص می دهد که رسیدن به وضعیت بهتری ممکن شده است.
این را باید درک کرد که همانطورکه پیش از من گفته شد، نفع تمام دنیا در این است که ایران یک دموکراسی شود. این به نفع تمام جهان است زیرا ایران به دلیل موقعیت ژئو استراتژیک آن یک کشور محوری است.
این یک نکته پایه ای است که باید برآن اصرار ورزیم. پس هرگز نباید این نبرد را فراموش کرد و باید تمام اقدامات لازم را به عمل آورد تا جنبشهایی که پس از نوسانات بسیار اکنون در توسعه دموکراسی مشارکت می کنند، مورد حمایت و کمک قرار گیرند تا این مبارزه تقویت گردد.
بی تردید می توان تصور کرد ـ که به نظر من برعهده حقوقدانانی که اینجا حضور دارند می باشند که در اینباره بیندیشد ـ در این جهان نوینی که درحال ساخته شدن است، حقوق بین الملل ویژه کمپها بوجود آید که در کشورهای ناامن با وضعیت پیچیده و دشوار در محاصره قرار می گیرند و سزاوار داشتن یک «استاتو» هستند، به عنوان سرزمینی که مالکی ندارد و باید از حفاظتی برخوردار شوند که فراتر از حفاظتی باشد که امروز به استناد کنوانسیونهای ژنو از آن برخوردارند و شامل این مورد بخصوص نمی شود.
به نظر من این نبردی حقوقی نیست، اما درهرحال ما می خواهیم دنیایی مبتنی بر قانون و حقوق بسازیم. باید از اینجا شروع کرد و تعریفی از «استاتو»ی ویژه به دست داد و هرگز فراموش نکرد که باید برای استقرار دموکراسی جنگید که چه در ایران باستان و چه در ایران آینده یکی از بنیانهایی که ما می توانیم شایسته آن باشیم، وجود دارد.
متشکرم