الیزابت برای مقاومت ایران, همواره یک تکیه گاه بود. در همه صحنه ها در حمایت از مقاومت حاضر می شد و به رغم بیماری سختی که درگیرش بود, همیشه به طور خستگی ناپذیر برای حقوق بشر و زنان فعال بود و در همه جلسات و برنامه ها به دفاع فعال از وضعیت زنان ایران و به طور خاص از 1000 زن اشرف می پرداخت.
وی اولین پرزیدنت فدراسیون بین المللی زنان علیه بنیادگرایی و برای برابری بود و در این موقعیت, تلاشهای زیادی برای شناختن این ارگان و متحد کردن فعالین زنان حول این هدف کرد. تلاش او و خستگی ناپذیری وی برای من به عنوان همکارش همواره مایه افتخار بود. کما اینکه جنگندگی وی با بیماریش نیز بسیار آموزنده است.

یاد وی به عنوان یک مدافع خستنگی ناپذیر مقاومت همواره ماندنی است.

سروناز چیت ساز

26فروردین1390- 15آوریل2011