در این کنفرانس که با حضور هموطنان مقیم سوئیس و شهروندان ژنو برگزار شد، ژان زیگلر جامعه شناس و نایب رئیس کمیته مشورتی شورای حقوق بشر ملل متحد، آلفرد زایاس سکرتر کمیته حقوق بشر و رئیس بخش تحقیقات کمیساریای عالی حقوق بشر در ژنو طی سالهای 1981-2003 ، ژان شارل ری یل نماینده پارلمان فدرال سوئیس و مارک فالکه نماینده مجلس ایالتی ژنو  و دانیل نیزر، کشیش مترقی حضور داشتند. و به سخنرانی پرداختند.

دانیل نیزر

کشیش مترقی کلیسای پروتستان ژنو

سلام برتک تک شما در این زمان سخت و دشوار برای آیندة بهتر مردم ایران. که  آینده ایران، بیانگر آینده کل خاورمیانه هم هست و برای بسیاری از ما مهم می باشد.

 ما در اینجا در همبستگی با خانواده های ساکنان اشرف هستیم.  تعدادی از شما در آنجا خانواده یا دوستانی دارید، کسانی که از 2 آوریل یک تراژدی را از سر گذراندند، با وجودی که هشدار داده شده بود. از زمان تحویل دادن موضع مسئولیت حفاطت اشرف از طرف آمریکاییها به رژیم عراق، و به رغم حضور ناظران سازمان ملل متحد، کمپ اشرف را،که جایگاه بالا بلند مقاومت است تحت محاصره و شکنجه روانی و صوتی بیشمار قرار دادند. همه اینها به خاطر این است که روحیه و ظرفیت مقاومت این ساکنان را درهم بکوبند. ولی (ساکنان اشرف) دست از مقاومت برنداشتند.  امید نهفته در آنان  و حمایت توسط ایرانیان تبعدید در خارج و مواضع شورای ملی مقاومت و رئیس جمهورش، خانم رجوی، باعث شده که اشرفیان در موقعیت خوبی قرار گیرند. بنا براین، باید که دولت عراق در صعود  ننگین خشونت و عدم مشروعیت  یک گام بیشتر بردارد و به صورت نظامی این محل را شبانه، مثل دزدان و غارتگران اشغال کند. اینجا، ما با شما هستیم. مفتخرم که پذیرای آقای شارل ریل، پزشک و مشاور ملی در سوئیس و همچنین آقای آلفرد زایاس، حقوقدان، تاریخ نگار و وکیل، باشم که کارمند عالیرتبه سازمان ملل متحد و دبیر کمیته حقوق  بشر و همچنین رئیس دپارتمان تحقیقات در دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر هم بوده است.  همچنین آقای فالکه، نماینده در شورای عالی ژنو، و ما الان پروفسور ژان زیگلر را داریم که دیگر نیازی به معرفی ایشان نیست.

 از چند ماه پیش، صداهای بسیاری بر می خاست تا این کشتار را اعلام کند . و نیت عراق را که می خواهد اشرف را از بین ببرد اعلام کند و محکوم نماید. بسیاری از ما، از ماهها پیش، دائما می گفتیم اینکه ادعا می شود در آستانه یک قتل عام و نسل کشی مشابه آنچه که در 1988 روی داد،  قرار داریم، اغراق نمی شود.  و به رغم همه این هشدارها، نه نیروهای یونامی در محل، و نه کمیساریای عالی پناهندگان، به اندازه کافی نگران نشدند. حالا ما شاهد کشتاری که آنقدر در مورد آن هشدار داده شده بود، هستیم؟ زیرا حمله یی که کمپ اشرف قربانی آن شد، از 2 آوریل با همین قصد، بنا به دستور رژیم ایران و رهبرش، خامنه ای، تدارک دیده شده بود. زمان انتخاب هم همینطوری و نا آگاهانه نبود. مقامات ایران و عراق به خوبی میدانستند سازمان ملل و کمیساریای عالی پناهندگان و نهادهای بین المللی، خیلی درگیر مواردی هستند که در دیگر جاهای دنیا دارد رخ می دهد و می توانستند امیدوار باشند که آنها خیلی به این کار توجهی نداشته باشند.

مقاومت ایران و اشرفیان مقاوم، بر پایه  اطلاعات دقیق به دست آمده اعلام کردند: مالکی، بنا به دستور خامنه ای، قصد یک قتل عام جدید را در اشرف دارد. 36 ساعت قبل از اینکه  کشتار شروع بشود، در حالیکه نمایندگان سازمان ملل متحد و افسران آمریکایی در اشرف بودند، ساکنان به آنها امکان وقوع یک قتل عام را اطلاع دادند. خوب جامعه بین الملل چشمهایش را بست، ولی مقاومت اشرفیان مقاوم، به رغم کشته ها و زخمیها، به نوعی این توطئه را خنثی کرد والبته به قیمت گزاف جان چندین نفر، از آن جلوگیری به عمل آورد.  بنابراین عزت و شرف بر مردان و زنان اشرف باد

این یک میدان مبارزه یک طرفه بود. 34 نفر از ساکنان شهر اشرف کشته شدند و بیش از 300 نفر دیگر زخمی شدند. مقامات نظامی مانع انتقال زخمیهایی که نیمه جان روی زمین مانده بودند، به بیمارستانهای شهر شدند. ما در آنجا در برابر یکی از نقضهای متعدد حقوق مینیمم جنگ قرار گرفته ایم. البته  سخنگوهای سازمان ملل متحد در ژنو و نیویورک بالاخره اعلام کردند که 34 تبعیدی ایرانی«کشته شدند، زمانیکه سربازان عراقی هفته گذشته به کمپ اشرف حمله کردند». بنابراین این شروع شناسایی بین المللی در مورد واقعیت رویدادهاست. همین سخنگوها خاطر نشان کردند که یک گروه ناظر یونامی در چهارشنبه 13 آوریل موقع دیدارش توانسته 28 جسد را ببیند . اغلب این بدنها آثار اصابت گلوله داشتند. خبرگزاری آسوشیتدپرس، به نقل خبر از بیانیه یک دیپلومات غربی گفت «25 بدن سوراخ شده با گلوله و حداقل 3 نفر که به نظر میرسد با ماشین تا حد مرگ له شده اند». و ما با چند بیانیه که الان سخنرانان اعلام میدارند، میخواهیم جهان از وخیم بودن وضعیت، و از  مسئولیت سنگین دولتهای عراق و ایران در این حمله نا عادلانه، آگاه بشود.

دکتر ژان شارل ری ال

نماینده پارلمان فدرال سوئیس 2007-2011

سلام، متشکرم که مرا دعوت کرده اید.

من در این بعدازظهر به عنوان یک نماینده پارلمان سوئیس و همینطور یک پزشک، رشته سخن را به دست می گیرم تا درباره ابعاد فاجعه انسانی برنامه ریزی شده که در ورای حمله نیروهای نخست وزیر عراق نوری المالکی، خود را نشان میدهد شهادت بدهم. آنچه که روز جمعه 8 آوریل در اشرف گذشته است، یک سرافکندگی برای جامعه بین المللی است و من از بابت آن حیرت زده و شرمنده هستم.

پنجشنبه شب تلفنی به من گفته شد که حمله جدید نظامی دیگری علیه اشرف در شرف وقوع است. مالکی نخست وزیر عراق و ملاها برای انجام این حمله هماهنگی کرده اند حمله به وقوع پیوست و به سرعت اخباری حاکی از یک حمام خون و یک فاجعه انسانی منتشر شد. در هر لحظه خبر مرگ جدیدی در بین زنان و مردان شنیده میشد و تعداد مجروحین به سرعت افزایش می یافت و این بی عدالتی دیگر قابل تحمل نبود. این قرارگاه از دو سال پیش تحت محاصره پزشکی قرار داشت. و حال با انبوهی مجروح که تعدادی نیز در شرایط وخیم حیاتی به سر می بردند روبه رو بود، بدون آنکه از تجهیزات پزشکی فوری بهره مند باشند.

در انتها  مایلیم که بیانیه زیر را اعلام کنیم:

با توجه به اینکه ساکنان اشرف افراد حفاظت شده توسط کنوانسیون چهارم ژنو هستند و ازکلیه حقوق پایه ای اعلامیه جهانی حقوق بشر برخوردارند،

با توجه به اینکه دولت عراق، بهرغم تعهداتش نسبت به حقوق ساکنان اشرف بر اساس قوانین بین المللی به این تعهدات تجاوز کرده است،

با توجه به اینکه براساس معاهده رم و تصمیم دادگاه اسپانیا، زیر پا گذاشتن حقوق ساکنان اشرف به عنوان افراد حفاظت شده توسط کنوانسیون ژنو جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت محسوب میشود،

ما از دولت آمریکا خواستار مداخله سریع برای انتقال مجروحین به بیمارستان آمریکاییها به منظور بهره گیری از درمانهای لازم هستیم، و از جامعه بین المللی خواستار اتخاذ اقدامات فوری زیر هستیم:

تضمین حفاظت ساکنان اشرف توسط سازمان ملل متحد و ایالات متحده که براساس یک توافقنامه فردی با هر یک از مجاهدین اشرف متعهد شده بودند که در ازای خلع سلاح آنها تا سرانجام نهایی این موقعیت از آنها حفاظت به عمل بیاورند.

اعزام یک هیات تحقیق بین المللی از طرف سازمان ملل متحد در رابطه با حمله به اشرف توسط نیروهای زمینی ارتش عراق تحت فرماندهی فرمانده کل این نیرو.

استقرار یک نیروی محافظ بین المللی، و عقب نشینی نیروهای مهاجم سرکوبگر عراق از اشرف، و پایان محاصره ضد بشری 28 ماهه و توقف رابطه با عوامل وزارت اطلاعات ملاها و نیروی ویژه قدس و همچنین توقف شکنجه روحی اشرفیان توسط 240 بلندگو.

متشکرم

الفرد زایاس

رئیس بخش تحقیقات دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر در ژنو

خانمها و آقایان

قبل از هر چیز با احترام مراتب همدردی و همبستگی خودم را با شما ابراز میدارم. همچنین میخواهم بگویم شرمنده ام چرا که من یک شهروند آمریکایی هستم و دولت من از مسئولیت بزرگی در این تراژدی برخوردار است. از آنچه که اتفاق افتاده نمی توانیم خودمان را به جاهلیت بزنیم. بحث بر سر یک تروریسم دولتی است، یک جنایت علیه بشریت. این جنایت مستلزم تشکیل یک پرونده کیفری و ارائه آن به دادگاه جنایی بین المللی است. یا هر دادگاه دیگر ملی مانند کشورهایی چون سوئیس، فرانسه، انگلستان یا اسپانیا میباشد.

اجازه دهید یک مرور کلی روی هنجارهای مربوط به قوانین بین المللی و مکانیسم سازمان ملل متحد و همچنین سایر مکانیسمهای جهانی داشته باشیم. در ابتدا آنچه که به هنجارها برمیگردد در اموری نظیر درگیریهای مسلحانه و شرایط جنگ به قوانین کنوانسیون ژنو استناد میشود. خصوصاً در این مورد کنوانسیون چهارم ژنو در مورد حفاظت جان شهروندان در زمان جنگ شکل گرفته و تدوین شده است. اما در قوانین انساندوستانه جهانی ما استثنایی نداریم که رژیمی بخواهد بر اساس آن حقوق بشر را نادیده بگیرد و نقض کند و دولت عراق نسبت به اجرای حقوق بشر دارای تعهدهای بین المللی است. عراق کشوری است که به پیمانهای بین المللی مرتبط با حقوق شهروندی و سیاسی پیوسته است. عراق کشوری است که به کنوانسیون منع شکنجه و سایر کنوانسیونهای جهانی و همچنین کنوانسیون 1951 در مورد پناهندگی  پیوسته است. این تنها گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر نیست که باید در اینجا ایفای نقش کند بلکه همچنین مشاور دبیر کل در امور قتل عام نیز باید وارد صحنه شود. علاوه بر آن گزارشگر ویژهیی که به ایران اختصاص داده شده نیز باید به وظیفة خود عمل کند.

اگر چه  مسئولیت جنایت و تراژدی غم انگیزی که در عراق به وقوع پیوست متوجه  سربازهای نوری مالکی است، اما این تمام داستان نیست چون همه ما میدانیم که رژیم ایران نیز در این پدیده نقش دارد و در مظان اتهام است. تمام سازمانهای غیر دولتی باید اطلاعات لازم را تهیه کرده و ارسال کنند به طوری که متخصصین کمیته ضدشکنجه و کمیته شورای حقوق بشر بتوانند شرایط اشرف را مورد بررسی و قضاوت قرار دهند، یعنی اینکه یک گزارشگر ویژه در مورد ایران وجود خواهد داشت که به این امر رسیدگی  کند.

مارک فالکه

نماینده پارلمان کانتون ژنو

خانمها، آقایان، قبل از هرچیز مایلم همدردی خودم را ابراز دارم و همان طورکه سخنران پیش از من گفت من هم شرم دارم، شرم برای ژنو، وقوع کشتار غیرقابل انکار است. حال پس از دیدن این فیلم چه میتوان گفت تمام دنیا باید آگاه شود، تمام دنیا بداند در اشرف چه می گذرد و تک تک ما در این باره مسئولیت داریم. تحمل آن قابل قبول نیست. مایلم این را هم همین جا بگویم که شرم باد بر رژیم ایران. لحظه یی می رسد که هرکس باید به مسئولیت خود عمل کند، حتی اگر در دولت باشد، گویی کسی شهامت صحبت از [نقش] رژیم ایران را ندارد. اما رژیم ایران دارد مردم خود را قتل عام می کند. از هنگام روی کار آمدن ملایان، 120000 نفر اعدام شده اند صرفاً به این دلیل که این افراد می خواهند در قدرت بمانند،

سازمان ملل متحد باید همین حالا دست به اقدام بزند. و آمریکاییها هم بدیهی است که وظیفه و تکلیف دارند، به دفاع از این افراد بشتابند. اگر اجازه دهند این انسانها قتل عام شوند، بحث همدستی پیش می آید. سازمان ملل همدست خواهد بود. آمریکا هم می تواند به سرعت مداخله و این کشتار ها را متوقف کند. پس ضرورت دارد که آمریکا به مسئولیت خود عمل کند، اما باید سریعاً وارد عمل شود. اینجا با یک جنایت آشکار رو به رو هستیم، یک قتل عام. پس باید قاطعانه مبارزه کرد. همین. برای مبارزه و ادامه مبارزه قویدل باشید. خیلی متشکرم.

ژان زیگلر

عضو کمیته مشورتی شورای حقوق بشر ملل متحد

آقای رئیس، دوستان گرامی،

شما میدانید من معاون رئیس کمیتة مشورتی شورای حقوق بشر هستم. او (خانم پیلای) یک کنفرانس مطبوعاتی داشت  و اطلاعیة مهمی داد که کشتار را محکوم می کند. کمیساریای عالی حقوق بشر می گوید:«باید کشور سومی را پیدا کرد». ولی این فوری نیست. فوری این است که 3500 نفر بی سلاح، ولی مصمم به دفاع از آزادیشان در اشرف هستند که بیدرنگ با یک باند آدمکش عراقی محاصره شده و تهدید میشوند، باندی که یقیناً توسط مأموران مخفی رژیم ایران حمایت شده اند، این باند الان در خاک اشرف است.

چه کسی یک سوم اشرف را اشغال میکند. چه کسی همراه با برجهای دیدبانی دیوار کشید. چه کسی مانع میشود که خانواده اشرف بتوانند به خاک سپرده شوند، چون مزار در قسمت اشغال شده توسط نیروهای اشغالگر قرار دارد. بنابراین امکان ندارد شهدایی، که شما عکسهایشان را در ورودی دیدید، بتوانند به خاک بسپارند. این مردان و زنان، بدون دفاع، ولی مصمم در برابر این نیروهای کاملاً مسلح که الان دارای برجهای دیده بانی هستند و می توانند از همان بالا روی هرکس که بخواهند شلیک کنند. این رویارویی است که از جامعه بین المللی  نه فقط محکومیت بالفعل را طلب می کند، بلکه چیزهای خیلی مشخص، یعنی انتقال زخمیها را نیز  می طلبد، زیرا تنها بیمارستان اشرف خارج از ظرفیتش پرشده و محروم از لوازم ضروری جراحی و دارویی فوری است، چون نزدیک به 300 زخمی بر جای گذاشته شده است.  کمک فوری و انتقال زخمیها، همه اینها فقط با افکار عمومی کشورهای دموکراتیک و به خصوص اینجا در ژنو ممکن می شود، زیرا که ژنو مقر شورای حقوق بشر، کمیساریای عالی حقوق بشراست. ما، اینجا  اما سخن آزاد داریم، آزادانه سخن گفتن، اما باید آنرا بکار بگیریم تا این کشتار را متوقف کنیم. تا بقای این سرزمین آزاد، یعنی  اشرف را تضمین کنیم، اشرفی که سمبل ایران آینده است، یک ایران آزاد، دادگستر، خوشبخت و متحد و منسجم. و نه فقط باید شهدایی را که بر خاک افتادند تحسین کنیم، بلکه به همه آنهایی که به مقاومت کردن ادامه می دهند، چون آنها گواه ما در برابر یک رژیم مخوف، برای آزادی، ارزشهای عدالت و درستکاری، برای همبستگی و انسجام ما هستند. متشکرم.