متن کامل این بیانیه به شرح زیر است :
شاید برخی از دوستان بگویند که با چه ضرورتی ما در تجمع 11 اردیبهشت که روزی است مختص کارگران باید شرکت کنیم؟
و یا برخی از کارگران بگویند ما فقط میخواهیم شعارهای صنفی خودمان را بدهیم و این تجمع ربطی به قیام ندارد پس خواسته های صنفی خود را از ” دولت مهرورز ” طلب میکنیم! مثلا امنیت شغلی یا حقوق مناسب برای کارگران و یا حق بازنشستگی و بیمه و حقوق به تعویق افتاده و.... را طرح خواهیم کرد . ولی با نگرشی درست و اصولی درخواهیم یافت که با چنین شرایط و اوضاعی که بر میهن حاکم است ، هیچگاه برای کارگران امنیت شغلی و رفاه اقتصادی و .... ایجاد نخواهد شد ، به عبارتی :
”خانه از پایبست ویران است” !
پس نباید بگذاریم که از تجمع ما حاکمیت استفاده کند ، بلکه باید تجمع خود را به تجمعی اعتراضی در تمامی اقشار به نمایش بگذاریم و یک صدا بگوییم ، علاوه بر کارگران ، دانشجویان و سایر اقشار نیز مطالباتشان را طلب میکنند که اولین آن تامین اقتصادی و آزادی بیان است. در نظامی که به وسیله جامعه بین المللی به دلیل کوتاه نیامدن از خواسته سلاح اتمی در تحریم بسر میبرد و این تحریمها هم روز به روز افزایش می یابد ، در نظامی که اولویت های اقتصادی ، در ایجاد مراکز سرکوب بیشتر و بالا بردن حقوق مزدوران سپاه و بسیج و لباس شخصی و .... است ، در نظامی که میلیاردها دلار از دسترنج همین کارگران و زحمتکشان میهن را خرج صدور تروریسم و کمک رسانی به گروههای مخرب مانند حماس و 9 بدر و حزب الله لبنان و القاعده و ... میکند . در نظامی که با قراردادهای استعماری و باج های کلان به کشورهای دیگر میخواهد چند صباحی بیشتر بر تخت ولایت تکیه بزند . در نظامی که سران مملکتی اموال این ملت محروم را به تارج میبرند و از میلیاردها دلار بودجه مملکتی نشانی در دست نیست و البته این فساد مالی روز به روز بخاطر وضعیت متزلزل حاکمیت و احتمال سرنگونی غریب الوقوع بالاتر هم میرود، آیا خواسته ”امنیت شغلی و....” برای کارگران یک خواسته واقعی خواهد بود؟
آیا این نظام اساسا الویت های درجه صدمش مسئله کارگران و محرومین و بیکاران این جامعه هست؟ واقعیت این است که نظامی که میخواهد به هر بهایی بر اریکه قدرت تکیه بزند و حاضر نیست از خر شیطان پیاده شود! حتی برای یک لحظه هم به فکر کارگران و محرومان این جامعه نیست و اعتراضات آنها را هم با اجیرکردن مزدوران سرکوبگر با پرداخت پول و امکانات بیشتر به آنها سرکوب خواهد کرد. بطور مثال در شرایطی که کارگران و بسیاری از اقشار حتی به نان شب محتاج هستند، برای بسیجیان جیره خوار و مزدور ولایت 3000 واحد خدماتی و فروشگاههای زنجیره ای در سراسر کشور راه اندازی شده تا با این میزان باج و جیره و مواجبی که از جانب ولایت به آنها پرداخت میشود انگیزه آنها برای سرکوب را بالا ببرند. پس از این نظام ضد مردمی آبی برای مردم ایران، بطور خاص طبقات زحمتکش و محروم گرم نخواهد شد .
باید به این حقیقت اذعان کرد که با صرف مطالبات صنفی از نظام به نتیجهی مطلوب نخواهیم رسید ، کما اینکه در سی سال اخیر هم به نتیجه ای نرسیده ایم و اوضاع روز به روز بدتر شده است و در حال حاضر از سال قبل تا کنون بسیاری از کالاها 5 برابر گرانتر شده . بنابراین باید تمامی خواسته های بر حق کارگران و دانشجویان و تمامی اقشار میهن در اعتراضات سراسری گره بخورد و هر مناسبتی را بهانه ای برای شعله ور کردن جنبش نموده و با هر تجمع اعتراضی ضربه ای محکم بر پایه های لرزان نظام ولایت فرود آوریم.
بطور مثال روز جهانی کارگر ، هر چند که با نام کارگران شروع میشود و زیر ساخت آن یک حرکت کارگری است، ولی فقط مختص کارگران نیست و روزی است که همه اقشار ملت باید در آن شرکت کرده و این حرکت را با جنبش سراسری همه مردم ایران پیوند بزنیم.
من درد مشتــــرکم مــــرا فریــــاد کـــن!
آری درد مشترک تمامی آحاد این ملت ، نظامی خونریز و ستمگر است که بر میهن ما حاکم شده و باید با همت و اراده و غیرت، ایران عزیز را از لوث وجود این غارتگران پاک کنیم و جرقه آنرا با اعتراضاتمان در هر مناسبی بر افروزیم.
هر مناسبت بهانه ایست برای ضربه ای کاری به نظام پوسیده ی ولایت . پس در این راستا هیچ مناسبتی را نباید که از دست بدهیم ، و همه مناسبتها برای ما باید حرکتی باشد در جهت پیشبرد جنبش سراسری .
باید این حقیقت را دریافت که با هر حرکت اعتراضی و هر مناسبت ، گامی به جلو برداشته و یک گام دشمن را به عقب میرانیم و پرچم جنبش آزادیخواهانه ما برافراشته تر خواهد شد.
با چنین نگرشی ، خانه نشینی و فاصله گرفتن از حرکتهای اعتراضی ، برای هر عنصر آگاه و آزاده که دردی جز درد آزادی میهن اسیر ندارد ، حرام و خط قرمز و حتی غیر انسانی محسوب میشود.
بنابراین آگاهی دادن به جامعه را نیز باید در فریاد آزادیخواهی در تجمعات اعتراضی و مناسبتها گسترش داد، نه در بحثهای روشنفکر معابانه و در پستوی خانه ها و در گوشه نشینی ، مردم ما از این بابت باید آگاه شوند که قیام هیچگاه خاموشی نمی پذیرد ، حتی اگر در نقطه ای تبدیل به آتش زیر خاکستر شود ، باز هم با تجمعات و اعتراضات از زیر خاکستر به در خواهد آمد و ریش و ریشه دین فروشان زمانه را به آتش خواهد کشید و این آگاه سازی فقط با عمل مشخص انجام میشود و نه با حرف و تئوری .
باید با اعتراضات مستمر درعمل به دیکتاتور بگوییم که به پایان سلام کند !
پس بار دیگر تاکید میکنیم : آن کسانی که بر علیه گسترش قیام و حرکتهای اعتراضی تبلیغ میکنند و سکوت و خانه نشینی و بی عملی را ترویج میکنند ، خواسته یا نا خواسته به جنبش خونفشان ما خیانت کرده اند . جنبشی که صدها شهید و هزاران اسیر تقدیم کرده و باز هم خواهد کرد تا حقش را از ظالم بگیرد. آگاهی مردم نیز در صحنه عمل و حرکتهای اعتراضی و تجمعات گسترش می یابد و هر راه حل دیگری انحرافی و راست روانه وبهانه ای است برای عافیت جویان بی عمل .
بنابراین نباید مرعوب جو اختناق حاکم و دود و دمهای ولی وقیح و جیره خواران رنگارنگش شد و فضای تسلیم و سرکوب را باید با فریادهای اعتراضی در تجمعات و شعار نویسی ها و... در هم شکست . چرا که پیام این دوران و این مرحله گسترش مقاومت و ایستادگی تا نابودی تمامیت نظام جور و جنایت است.
پس باید روز کارگر را نیز تبدیل به قیامی سراسری کرد ، درست به مانند روز 25 بهمن و یا چهارشنبه سوری و در این روز هم مثل سایر مناسبتها، ضروری است که همگی بطور فعال شرکت کنیم و با این حرکت ، فضا را برای ضربات کاری تر در ماههای قیام، یعنی خرداد ماه آماده نماییم .
در چنین روزهایی باید شعارهای قیام و نابودی تمامیت نظام ظلم و جنایت را فریاد کنیم و عکسها و نمادهای نظام ولایت را آتش زده و یا به ز یر بکشیم و تصاویر آنرا ثبت کنیم تا شهرهای دیگر ایران نیز آنرا ببینند و الهام بخش آنها هم باشد و جهانیان نیز یکبار دیگر این حقیقت را نظاره کنند که ملت ایران این نظام متحجر و زورگو را نمیخواهد .
برای آماده سازی های قبل از تجمع ، از هم اکنون شروع به شعار نویسی های گسترده کرده و پوسترهای روز جهانی کارگر را در همبستگی با کارگران در هر کوی و برزن پخش کنیم . این بیانیه را نیز بصورت شبنامه در هر کوی و برزن و در هر دانشگاه توزیع کنید.
مزدوران را با حرکتهای اعتراضی خود از هم اکنون خسته و مأیوس کنیم و اینرا بدانیم که خستگی و فرسودگی مزدوران و روحیه متزلزلشان باعث میشود که در روز تجمع نتوانند آنطور که حاکمان ولایت میخواهند به سرکوب دست بزنند.
پس پیش بسوی حرکتی قوی و اعتراضی در روز جهانی کارگر ، برای گسترش هر چه بیشتر آتش قیام ، تا نابودی تمامیت نظام جمهوری اسلامی
جمعی از دانشگاهیان و اساتید در دانشگاههای تهران و حومه
سوم اردیبهشت 90