لرد کوربت، رئیس لردهای حزب کارگر در مجلس اعیان انگلستان
من لرد کوربت هستم و ریاست کمیته پارلمانی انگلستان برای آزادی ایران را برعهده دارم.
آنچه ما را به اینجا آورده است نگرانی عمیق ما نسبت به وقایعی است که در کمپ اشرف در عراق، محل استقرار 3500 عضو مقاومت ایران طی نزدیک به 25 سال رخ داده است.
دولت عراق به روشنی نشان داده است که نه تنها نسبت به تعهدات خود طبق قوانین بشردوستانه بین المللی در مورد امنیت و حفاظت ساکنان اشرف بی اعتنایی کرده است بلکه به طور علنی متعهد شده است این کمپ را ببندد و هر گونه قهری را که برای تحقق این هدف لازم است ازجمله کشتار ساکنان آن به کار بگیرد.
در تاریخ 8 آوریل که سومین حمله از نوع خود صورت گرفت، 35 ساکن کمپ ازجمله 8 زن، که اکثر آنان حدود 20 سال داشتند توسط اوباش پلیس و ارتشیهای اونیفورم پوش عراق به قتل رسیدند.
آیا سربازان انگلیس و آمریکا برای این جان خود را داده اند؟ آیا این همان نوعی از آزادی و دمکراسی است که ما در ذهن داشتیم وقتی که علیه صدام حسین موضع گرفتیم تا به مردم عراق فرصتی ببخشیم که دموکراسی را بسازند؟ من فکر نمیکنم.
همه قولهای مکتوب و شفاهی که توسط دولت عراق در مورد تضمین امنیت و حفاظت ساکنان اشرف داده شده همان موقع مشخص بود که دروغ است و از آن موقع به بعد هم به اثبات رسید که دروغ بوده است. چرا جامعه بین المللی، چرا دولت ما و چرا دولت آمریکا با دولت عراق صحبت نکرده و به آنها مسئولیتهایشان را یادآوری نکرده اند و برای آنها روشن نساخته اند که اگر این کشتارها و حملات وحشیانه خشونت بار علیه پناهندگان بیدفاع متوقف نشود این موضوع به سازمان ملل متحد جهت اعمال تحریمها علیه دولت عراق ارجاع داده خواهد شد؟
آنها به دفعات نشان داده اند در حالیکه کشته ها بیشتر میشوند، کاملاً خلاف مسئولیتهایشان حرکت میکنند و به این مصمم هستند، زیرا آنها تعهداتشان را به ملایان در ایران داده اند که کمپ اشرف را از میان بردارند. و این چیزی است که انجام می دهند.
این کشتار سازمانیافته نظامی است. هیچ کلمه دیگری برای آن وجود ندارد.
شلیک از سوی نیروهای عراقی یا آنگونه که من ترجیح می دهم آنها را بنامم اوباش عراقی در یونیفرم نظامی در حال زانو زدن و استفاده از سلاح گرم برای شلیک به ساکنان بی دفاع اشرف است.
حق حاکمیت نمی تواند عذری برای تعهدات دولت در زمینه قوانین بین المللی انساندوستانه باشد. من باید همچنین بگویم که این موضوع در مورد دولت بریتانیا نیز صدق می کند. ما هنوز بخشی از ائتلاف هستیم که در عراق درگیر بود و همانگونه که لرد پدی اشدون گفته موقعیت «افراد حفاظت شده» که به ساکنان اشرف توسط آمریکاییها بعد از اشغال داده شد، تنها به خاطر اینکه جنگ رسماً پایان یافته است، تمام نمی شود. این حفاظت تا زمانی که آینده ساکنان به طور معقول مشخص شود، ادامه می یابد. شما نمیتوانید فقط بگویید که همین ما هیچ کاری در این رابطه نمی کنیم. این همان خطی است که مقامات وزارت خارجه آن را مرتبا تکرار می کنند.
آیا این کمکی میکند به افرادی که در اشرف دارند کشته می شوند؟ یا کسانی که ممکن است کشته شوند یا این به ملایان ایران کمک می کند. کسانی که ما می شناسیم، نه تنها حقوق بشر را در داخل کشورشان نقض میکنند، هیچ، بلکه حامی اصلی تروریسم در جهان هستند؟ همة ما این را می دانیم. دولت این را میداند. این چیزی نیست که اینجا ما خودمان سر هم کرده باشیم. دولت این را میداند با این حال این گونه نشان میدهد که این اتفاقات رخ نمیدهد یا اینکه اگر ما با این افراد (آخوندها) برای مدت طولانی خوبی کنیم آنها به یکباره انسان میشوند.
من مجدداً میگویم. این یک لحظه حیاتی برای دولت ما در اینجا و دولت ایالات متحده است. هیچ شکی وجود ندارد که دولت عراق با حمایت رژیم ایران مصمم به از بین بردن اشرف از روی زمین هستند. اینکه این کار نیاز به هر میزان کشته داشته باشد مسیری است که آنها می خواهند بروند.
به عقیده من، ما یک مسئولیت ویژه داریم که برای دولت عراق مشخص کنیم این امر قابل تحمل نخواهد بود و باید متوقف شود. هیچ نشانه یی از اینکه آنها کوچکترین توجهی به این مسأله بکنند دیده نمی شود، بنا بر این ما باید اکنون به طور عاجل به ملل متحد فراخوان بدهیم.
من دو سه کار را میخواهم که انجام شود. من میخواهم نخست وزیر انگلستان تلفن را بردارد و با مالکی در عراق تماس بگیرد و به او یادآوری کند چرا ما از ابتدا به عراق رفتیم و اینکه چه میراثی امیدوار بودیم در آنجا به جا بگذاریم و اینکه او باید این اعمال را متوقف کند. ثانیاً ما باید از سازمان ملل متحد بخواهیم با توجه به تمامی شواهد مبنی بر اینکه عراقیها مصمم به از بین بردن اشرف و در صورت نیاز کشتار تمامی ساکنان آن هستند، ما به حفاظت سازمان ملل متحد در کمپ برای جلوگیری از این موضوع نیاز داریم و نوعی از حضور دائمی ملل متحد لازم است. و عقل سلیم می گوید با 60 هزار نیروی آمریکایی که هنوز در عراق وجود دارند، آنها می توانند در لحظه این نیرو را برای سازمان ملل متحد آماده کنند.

لرد وادینگتون، نماینده پارلمان انگلستان، وزیر کشور  1989 ـ 1990
امروز هیچکس اینجا نیست که از آن چیزی که دیدیم به شدت به هم نریخته باشد و اگر ما به تکرار و بازگویی این وقایع برای مردم اقدام نکنیم و اگر به مردم در مورد وقایع 8 آوریل نگوییم، این وقایع دوباره رخ خواهند داد.
یک کار میتوانیم بکنیم به جهان بگوییم که پارلمان بریتانیا معتقد است کسانیکه چنین جنایت دهشتناکی را مرتکب شدند باید به پای محاکمه کشیده شوند و من میخواهم که ما فشار را روی دولت خودمان و دولت آمریکا همچنان حفظ کنیم و برای جامعه بین المللی مشخص کنیم که نمیتوان چنین جنایاتی را نادیده گرفت و کسانیکه مرتکب آن شدند باید به پای میز محاکمه کشانده شوند.
قلب من با ساکنان اشرف است و برای آنها آرزوی خشوقتی میکنم.

لرد مگ گینس، نماینده پارلمان انگلستان
نمیدانم آنچه را که اتفاق افتاد چه میتوان نامید به جز یک کشتار. تا آنجایی که به ساکنان اشرف برمی گردد ما باید مطمئن شویم و تلاش کنیم که زبان درست برای آنچه که رخ می دهد را استفاده کنیم. می خواستم در این مرحله در اینجا بگویم، چند چیز هستند که ما باید برای آنها کار کنیم، من به طور خاص بسیار مایلم که به کمپ اشرف بروم ولی من به طرح این سؤال از وزارت خارجه ادامه خواهم داد که چه زمانی میخواهند یک هیأت پارلمانی به کمپ اشرف بفرستند. ولی آنها میگویند ما نمی توانیم امنیت شما را تضمین کنیم. کاملاً این حرف مزخرف است. البته که آنها میتوانند این کار را بکنند. ما همگی مسافرت میکنیم. من همین تازگی از افغانستان برگشتم. بنا بر این ما به جاهایی که نیاز است، می رویم تا به عنوان نمایندگان مردم خود را نشان دهیم و نگرانیمان را ابراز کنیم. بسیار مشکل است، این کار را بتوانیم در شکل سؤال در مجلس خودمان که خیلی مرتب و منظم است نشان دهیم. این یکی از آن چیزهایی است که من فکر می کنم باید روی آن متمرکز شویم.

مارک ویلیامز، نماینده پارلمان انگلستان:
هنگامی که خبر را شنیدم مانند سایرین با وزارت خارجه تماس گرفتم و در مورد اخطارهایی که همین کمیته و شمایان طی سالیان داده بودید، صحبت کردم. فکر میکنم همکارم لرد دالاکیا سال گذشته، مانند دیگران در مورد حمام خون اخطار داد و این که دولت عراق نمیتواند به هیچوجه و به هیچ شکلی مورد اعتماد باشد و اینکه ما همواره موقعیت ساکنان اشرف را بسیار ضربه پذیر میدانستیم. بنابراین این دولت بریتانیا باید این مسأله را نیز ببیند.
متأسفانه آنچه که رخ داد تعجب آور نبود، ما کارزارها را انجام داده ایم. در حقیقت فکر میکنم در ابتدای سال نوی ایرانی در مورد موضوع بلندگوها و اینکه آلودگی صوتی را در گوش افراد می پراکنند و این امر تا چه حد آزار دهنده است، صحبت میکردیم. ولی باید بگویم که موضوع بلندگوها در برابر آنچه که ما تصاویر آنرا دیدیم رنگ می بازد. تصاویر و خبر کشته شدن 35 تن اعتبار بیشتری به این کارزار میدهد.
این بدین معنی است که کارزار اکنون به شکل خیلی بارزی شروع شده، با صدایی بلندتر از آنچه که قبلاً بود، زیرا کسانی که قبلا آسیب پذیر بودند، اکنون در معرض آسیب بیشتری قرار دارند و معنی آن این است که این دولت و حزب من که بخشی از این دولت است اکنون، باید به نگرانیهایی که ما امروز ابراز کردیم، پاسخ دهد.

مالکوم فاولر، از اعضای کمیته حقوق بشر کانون وکلای انگلیس و ولز
از جانب خودم و همه شما بسیار خشمگین هستم. به خاطر آنهایی که جان خود را وقف این کارزار کرده اند، این بسیار دردآور است.
کمیته حقوق بشر کانون وکلا یک بیانیه صادر کرده است. بیانیه کوتاه ولی دقیق است و وزن و اعتبار نه تنها کمیته حقوق بشر کانون وکلا را، که من امروز از سوی رئیس آن آقای تونی فیشر صحبت می کنم، با خود حمل می کند، بلکه اعتبار و وزن بیش از 140 هزار تن از همکارانم را در انگلستان و ولز به همراه دارد.
کانون وکلا در بیانیه خود می گوید: «کمیته حقوق بشر کانون وکلا به نیروهای عراقی فراخوان میدهد فوراً کلیه اعمال خشونت بار علیه ساکنان  کمپ اشرف را متوقف و سریعاً از کمپ خارج شوند. علاوه بر این ارگانهای ذیربط سازمان ملل متحد، وکلا و مطبوعات باید فوراً اجازه دستیابی به ساکنان را پیدا کنند.
ما همچنین از ایالات متحده میخواهیم که مجروحین  وخیم را به بیمارستان آمریکایی در نزدیکی کمپ منتقل کند. حقوق ساکنان باید در اسرع وقت  به رسمیت شناخته شده و حفاظت شود.
این یک خشونت افسارگسیخته بود. ولی افراد شکست ناپذیر کمپ اشرف در مقابل آن کوتاه نخواهند آمد. این کارزار متوقف نخواهد شد.

هدی حسینی، پزشک و از خانوادههای مجاهدان اشرف
اسم من هدی حسینی است. من در بیمارستانهای لندن و خارج لندن کار کرده ام و موارد اورژانس و اورتوپدی و جراحی عمومی و همچنین موارد تخصصی مانند موارد تنفسی را کار کرده ام.
این حملات و جراحات وارده بر ساکنان اشرف عمدی بودند و به گونه یی طراحی شده بودند که بیشترین آسیب را برسانند، بیشترین درد و رنج را وارد کنند. قصد آنان همچنین ایجاد ترس و رعب در میان ساکنان بود. جراحات مستقیم وارده به سر و صورت 11 مورد، سینه 11 مورد، شکم و کمر 24 مورد، پا و ران 141 مورد و اعضای بالایی بدن 142 مورد.
تأخیر در درمان آنها در ساعات اولیه هنگامی که خیلی حیاتی بود و نیاز فوری به امکانات پزشکی و جراحی، که وجود نداشت، منجر به مرگ برخی از آنها گردید.
از نیروهای آمریکایی و سازمان ملل متحد میخواهم که تضمین کنند تمام زخمیها به بیمارستان نظامی آمریکاییها برای رسیدگیهای درمانی لازم یا به بیمارستانهای اربیل و بغداد منتقل شوند. من همچنین خواهان پایان محاصره پزشکی اشرف و همچنین امکان دسترسی آزاد به امکانات درمانی آنها هستم.

دکتر محمد شیخلی، وکیل از عراق
اسم من محمد شیخلی است. من یک وکیل عراقی هستم. من فکر می کنم که حمله به کمپ اشرف بخشی از واقعیت عراق است. این نخستین بار در عراق است، دولتی مانند دولت نوری مالکی و نیروهای مالکی میهمانان ما را به قتل می رسانند. اینها نیروهای عراقی نیستند. اینها نیروهای مالکی هستند.
دولت عراق باید به کنوانسیون ژنو سال 1949 احترام بگذارد. ولی رژیم ایران خطر اصلی در داخل عراق است. این دولت (رژیم ایران) از تمامی شبه نظامیها حمایت میکند. از نیروهای نوری مالکی حمایت میکند و به آنها سلاح می دهد تا با آنها عراقیان و میهمانان ایرانی را در داخل عراق به قتل برسانند.
نوری مالکی یک قاتل است. او یک جنایتکار جنگی است و ما باید ببینیم دولت بریتانیا چگونه عمل می کند.
من یک عراقی هستم ولی احساس خوبی در مورد کشورم ندارم. آیا این تمدن من است؟ آیا افرادی که ساکنان اشرف را به قتل رساندند، عراقی بودند؟ فائزه رجبی که در این حمله در کمپ کشته شد 20 ساله بود. آن مرد عراقی و آن مرد عرب کیست که زنی را که فقط 20 سال دارد به قتل می رساند. این عمل نه از جانب عراقیان بلکه از جانب نوری مالکی بود.