بنابر این گزارش، یکی از دانشجویان دانشگاه مازندران که دقایقی به بحث با این افراد پرداخت می‌گوید:
”من و چند تن از همکلاسیهایم در دانشکده نشسته بودیم که ناگهان چند فرد لباس‌شخصی که ظاهر مشخصی داشتند به سمت ما آمده و کارت دانشجویی چند نفر از دانشجویان را ضبط نمودند، آنها می‌گفتند که از طرف نیروی انتظامی امده‌اند! و با هماهنگی حراست دانشگاه به این عمل می‌پردازند و من هرچه از نیت و دلیل کارشان پرسیدم پاسخ مناسبی دریافت نکردم. این اتفاق برای چند تن از دوستانم در دانشکده‌های مختلف پیش آمده و هنوز کارتهای دانشجویی‌مان را به ما پس نداده‌اند“. وی می‌افزاید ”فقط به ما گفتند برای دریافت کارت دانشجویی به اتاق ریاست حراست دانشگاه مازندران در سازمان مرکزی رجوع کنیم. “. این گزارش می‌افزاید، در سالهای اخیر ده‌ها دانشجو به دلایل مختلف در این اتاق توسط رئیس حراست دانشگاه و گاهی نیز توسط نیروهای امنیتی، ساعتها مورد بازجویی قرار گرفتند.
بر اساس گزارشهای قبلی دانشجونیوز و هم‌چنین منابع خبری مازندران، در ماه‌های گذشته دانشگاه مازندران یکی از دانشگاههای فعال در زمینه‌ی اطلاع‌رسانی و اگاهی رسانی بوده، چندی پیش منشور جنبش سبز به‌صورت گسترده در این دانشگاه پخش گردیده بود که پس از این عمل دانشجویان، چندین روز فضایی امنیتی بر این دانشگاه سیطره یافته بود، هم‌چنین هفته‌ی گذشته نیز اعلامیه‌ای تک برگی به‌صورت وسیع در دانشکده‌ها و خوابگاههای این دانشگاه پخش شد که در بخشی از آن آمده بود:
”فشارها، محدودیتها، بازداشتها و احضارهای گسترده دانشجویان که عمری به درازی دوام دیکتاتوری در ایران دارد در این دو سال با کم نظیر ترین حجمش استمرار پیدا کرده و در آخرین هزینه‌هایی که بر پیکر بی‌دفاع دانشگاه مازندران وارد نمود باعث مهاجرت تحمیلی چهار تن از نخبگان و قدیمی‌ترین فعالین دانشجویی دانشگاه مازندران از کشور گردیده است. اتفاقی نا خوشایند که بیم آن می‌رود با ادامه و تشدید سرکوبها برای دیگر نخبگان جامعه تکرار شود. فعالین دانشگاه مازندران به کسانی که نه تنها قانون را ابزار اعمال خشونت و هجمه بر نهاد دانشگاه قرار داده‌اند بلکه از فشارهای غیرقانونی نیز دریغ نمی‌ورزند، هشدار می‌دهند با توجه به هزینه‌هایی که علی الخصوص در این دو سال بر دانشجویان این دانشگاه وارد شده دیگر تاب تحمل این سرکوبها را نداشته و پاسخ در خور به آن خواهند داد“.
به‌نظر می‌رسد این رویدادها باعث سردرگمی مسوولین دانشگاه و نیروهای امنیتی استان گشته است. بطوری که موتورهای حراست به‌صورت شبانه روزی در خوابگاههای دانشگاه گشت می‌زنند و ساعتهای میانی روز نیز پیوسته در دانشکده‌ها به انواع و اقسام بهانه‌ها به جدل با دانشجویان می‌پردازند.
گفتنی است مسولین امنیتی استان مازندران بارها و بارها در صحبتهای حضوری و تلفنی ای که با فعالین این دانشگاه داشته‌اند، جنبش دانشجویی مازندران را پایان یافته اعلام کرده و دستاورد سرکوبهای گسترده‌ای که در سال 88 و 89 به بیشترین حدش رسیده بود را اغاز سکوت قبرستانی در این دانشگاه می‌انگاشتند.
