روزها بعد از این قتل عام، من به‌عنوان رئیس هیأت رسمی اعزامی پارلمان اروپا به عراق، هدایت تیم کوچکی از نمایندگان این پارلمان به بغداد را به‌عهده گرفتم تا خشم و بیزاری خود را به پرزیدنت طالبانی و بسیاری از وزرای بلندپایه دولتی ابراز کنیم. ما درخواست اجازه برای دیدار از اشرف را کردیم تا خود، عواقب ناشی از این فاجعه را ببینیم، اما زیباری، وزیر خارجه، قاطعانه این درخواست را رد کرد.
من هم‌چنان به‌طور عمیقی نگران هستم که هر زمان، ممکن است یک حمله خونین دیگر رخ داده و منجر به نابودی پناهندگان غیرمسلح در این کمپ، آن هم به سبک سربرینتسکا srebrenica گردد.
از خلال مباحث ما در بغداد، واضح بود که یک راه‌حل فوری برای بحران اشرف باید پیدا شود. نماینده دبیرکل ملل‌متحد در عراق، از من خواست که برای یافتن مسیرهای احتمالی برای یک راه‌حل دراز مدت، با رهبری پناهندگان اشرف در دفاترشان در پاریس تماس بگیرم. وقتی از عراق به اروپا برگشتم، فوراً به پاریس سفر کرده و 5ساعت گفتگوی فشرده با رهبری اپوزیسیون ایران داشتم.
ما با هم، بعد از مباحث دقیق و جامع، بر سر طرحی به توافق رسیدیم که تنها جایگزین با دوام و واقعی در برابر خشونت و خونریزی بیشتر را به‌دست می‌دهد.
این طرح، مستلزم درگیر شدن فعالانه ملل متحد، آمریکا، و اتحادیه اروپا است و حق حاکمیت دولت عراق بر خاک خود را به‌رسمیت می‌شناسد. این طرح هم‌چنین حقوق 3400 ساکن غیرمسلح اشرف برای برخورداری ازحفاظت، تحت کنوانسیون چهارم ژنو را به‌رسمیت می‌شناسد. طرح مزبور، زمینه را برای مذاکراتی که دولت عراق نیز در آن حضور دارد، فراهم کرده، و برای باز اسکان تمامی این پناهندگان در آمریکا، کانادا، استرالیا، نروژ، سوئیس و 27 کشور عضو اتحادیه اروپا، بسته به این‌که آنها در کجا پیشینه وابستگی، ارتباطات یا تماسهای خانوادگی داشته‌اند، پیشنهاد یا طرحی را به نمایش می‌گذارد.
اما من در تمامی مباحثی که با دولت عراق داشتیم، روشن ساخته‌ام که ما مایل نیستیم وارد هرگونه مذاکره ای با آنها بشویم مگر آن‌که 4 پیش‌شرط کلیدی به اجرا درآیند.
*اولا ، نیروهای ارتش باید از کمپ اشرف عقب‌نشینی کنند.
*دوما ، محاصره اشرف که بیش از 2سال است، بی‌وقفه ادامه داشته، و در آن، صدها بلندگو به‌طور 24ساعته با صدای بلند، مشغول تبلیغ و تهدید هستند، بعلاوه اختلال در رسیدگی های درمانی حیاتی، منابع آب و انرژی، باید فوراً متوقف شوند.
*سوما ، باید یک تحقیق مستقل در مورد قتل‌عام 8آوریل صورت گرفته و مرتکبین این واقعه شناسایی و در برابر عدالت قرار بگیرند.
*و چهارم ، کسانی که در جریان حمله 8آوریل به‌شدت مجروح شده‌اند، باید امکان دسترسی به خدمات بیمارستانی مناسب داشته باشند.
به عبارت دیگر، دولت عراق باید، قبل از این‌که مذاکرات بتوانند حول یک راه‌حل درازمدت برای این بحران شروع شود، تا حد امکان، یک محیط نرمال را در اشرف احیا کند.
تنها در صورتی‌که این شرایط برآورده شوند، ما اطمینان پیدا خواهیم کرد که مقامات عراقی، واقعاً قصد دارند این وضعیت را به یک نتیجه مثبت برسانند.
اما در جریان این دوره گذار، ملل‌متحد باید کنترل سلامتی و امنیت کمپ را برعهده گرفته و اطمینان حاصل کند که ساکنان مزبور، تمامی امکانات درمانی و زندگی را دریافت می‌کنند. همزمان، کمیته ای برای پیشبرد این طرح تشکیل خواهد شد که در بر گیرنده اشخاص کلیدی از اتحادیه اروپا، آمریکا، ملل‌متحد و اتحادیه عرب، و نیز از اعضای دولت و پارلمان عراق، ساکنان کمپ اشرف، و شورای ملی مقاومت ایران خواهد بود.
اکنون بارونس اشتون و شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا، همراه با رئیس‌جمهور آمریکا و دبیرکل ملل متحد، باید از این راه‌حل حمایت کرده و ثقل خود را در پشت آن قرار دهند تا اطمینان حاصل کنند که زندگی 3400 ایرانی، نجات یافته و این‌که عراق، در امتداد مسیری حرکت کند که ناظر بر احترام متداول به حقوق‌بشر و حاکمیت قانون، آن هم در سرزمینی می‌باشد که برای مدت بیش از حد طولانی، در خشونت فرو رفته است.
*استراون استیونسون، یک نماینده محافظه‌کار پارلمان اروپا از اسکاتلند است. او رئیس هیأت پارلمان اروپا برای رابطه با عراق است و یک تیم اعزامی به این کشور را برای یک دیدار 5روزه هدایت کرد.
