احمدینژاد به تلویزیون دولتی کانال ۲ گفت ”رهبر بدون حمایت ملت دست بسته است“. به سؤال کشیدن مقام و موقعیت رهبر ارشد به گونهای این چنین مستقیم، با معیاری های رایج در نظام جور در نمیآید، بهخصوص اگر توسط رئیسجمهوری و در ادامه نمایشی دیگر از مبارزه قدرت مطرح شده باشد.
احمدینژاد در پارلمان [مجلس] نیز با رد درخواست تشکیل کمیته ای جدید برای نظارت بر انتخابات پارلمانی در زمستان امسال، با اکثریتی محافظه کار درافتاده است. وی تاکید کرده است که جز وزارت کشوراحدی حق مداخله در انتخابات را ندارد.
او در یک هفته هشت وزارتخانه را به چهار وزارتخانه کاهش داد، چهار وزیر را کنار گذاشت، معاونی جدید برگزید، و خود را کفیل وزارت نفت معرفی کرد - بیآن که ضوابطی پارلمانی را مراعات، و یا با رهبر مشورت کرده باشد.
تشدید رویاروئی میان رئیسجمهوری و رهبر از یک طرف، و رویاروئی میان رئیسجمهوری و مجلس از طرف دیگر، موجب بروز شکافی جدید در کادر رهبری، و عملاً موجبو تشکیل چندین گروه انشعابی، حاصل آ ایجاد سیستمی سه بعدی شده است. این وضعیت در عین حال موجب اصطکاکی بیشتر در صفوف محافظه کاران شده است، که ایجاد سه اردوگاه عمده، ن است .
احمدینژاد هم در داخل و هم در صحنه بینالمللی کلهّ شقیّ خود را ثابت کرده است با اینحال هنوز بسیار دشوار است بتوان پیشبینی کرد که وی چگونه میتواند از قدرت سیاسی لازم برای مقابله همزمان با رهبر ارشد و پارلمان برخوردار شود، بهخصوص که اکثریتی محافظه کار، و تقریباً تمامی روحانیت علیه اوهستند، و پاسداران انقلاب نیز بهنظر میرسد وی را تأیید نمیکنند.
سایت صدای آمریکا 31 اردیبهشت