ولی صبا برای این به اشرف نرفته بود که با عراقیها مقابله کند. صبا در کمپ اشرف بود برای این‌که تلاش کند که آزادی را برای مردم وکشورش، ایران ببرد. کشوری که وی به همراه والدینش وقتی که فقط دو سال داشت، از آن فرار کرده بود. کشوری که وی بسختی چیزی از آن را به‌خاطر می‌آورد و هیچ‌وقت دوباره آن را ندید.
صبا تنها نبود. همه کسانی که آن روز، 8 زن و 27 مرد دارای داستانی برای بیان آن هستند. درحقیقت همه 3400 ساکن کمپ اشرف این‌گونه هستند. داستانهای آنها درباره سرکوب یک رژیم بیرحم است که کشور بزرگی را با فرهنگی عظیم و مردمی مهربان به یغما برد. این داستان هم‌چنین شجاعت و فداکاری کسانی که شجاعانه در مقابل گلوله‌ها سینه سپرکردند برای این‌که آزادی و خوشبختی و شکوفایی را برای سرزمین و خلقشان ببرند را به تصویر می‌کشد.
داستانی از عشق، غرور، میهن‌پرستی که در روح هرکس که با آن برخورد می‌کند، نفوذ می‌کند.
آزادی ارزش آن را دارد. راهنماها، قهرمانان، جنگجویان بزرگ، آنها امروزه هنوز وجود دارند. شاید در این عصر آنها مقداری تغییر کرده باشند ولی آنها مطمئناً وجود دارند. وانتظار نداشته باشید که همه آن را ببینند. یک تفسیر جدید از قهرمان برای آینده در حال وقوع است.
این حقیقت دارد که آزادی دارای بها است. و این هم‌چنین حقیقت دارد که بسیاری از ما هرگز در موقعیتی نبودیم که آن بها را بپردازیم. صبا انجام داد. وی آن را انتخاب کرد که آن را انجام بدهد. کاری که یک رهبر انجام می‌دهد.
صبا، 29ساله یکی از 35 شهروند کمپ اشرف و یکی از 8 زنی بود که در 8آوریل توسط نیروهای عراقی کشته شد. درحالیکه تقریباً 6 هفته از این حمله گذشته است، عراقیها هنوز داخل این کمپ هستند و ساکنان هنوز در زیر تیررس سلاح (gun point) قرار دارند. بسیاری از ساکنان از چشم‌انداز یک حمله دیگر که کل کمپ را دربربگیرد نگران هستند .
همزمان یک طرح اتحادیه اروپا پیشنهاد جابجایی ساکنان به کشورهای دیگر در اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا را می‌دهد. درحالیکه ابتکار پارلمان اروپا به پیش می‌رود. زندگی آنهایی که از حمله در کمپ اشرف نجات یافتند باید حفظ گردد. آنها هنوز درخطر هستند.
برای اینکار ملل متحد باید که قدم جلو بگذارد و مسئولیت حفاظت ساکنان را بپذیرد و از یک حمام خون دیگر جلوگیری کند.
هم‌چنین یک طرح دیگر جابجایی که بیشتر از طرف منابع آمریکایی بود پیشنهاد شده که ساکنان را در محل دیگری مستقر کنند. این طرح متناقض و درعالم واقع بی‌معنی است و بجای حل هرگونه مشکلی ساکنان را درخطر بیشتر و یا یک کشتار دیگر قرارمی‌دهد. بجای آن چه کاری آمریکا می‌تواند و باید انجام دهد ، حمایت از ابتکار اروپایی است و حمایت از یک حفاظت موقت ساکنان توسط شورای امنیت ملل متحد تا زمان جابجایی آنان به کشورهای دیگر است.
