برکناریهای ناگهانی

عزل و نصب مقامهای دولتی همه جا مرسوم است. اما شیوه آن در دولت پاسدار احمدی نژاد  با همه جا فرق دارد.
پاسدار احمدی نژاد وقتی در سال هشتاد و چهار روی کار آمد، رسما از تریبون مجلس رژیم اعلام کرد با وزیران دولت خود تعارف ندارد و از عملکرد هر کدام که راضی نباشد از کار برکنار می شود.

 او در مدت این شش ساله در این رابطه هیچ  ترتیب و آدابی را رعایت نکرده و برخی عزل و نصبهایش آنچنان جنجال برانگیز بوده که پای ولی فقیه را هم به میان کشیده و تنها با حکم حکومتی مسئله حل و فصل شده است. برخی برکناری ها  حین انجام ماموریت دیپلوماتیک بوده است نظیر برکناری منوچهر متکی وزیر خارجه رژیم که در مأموریت دیپلوماتیک رسمی در سنگال بود.
نوعی از  برکناری هنگام  صرف نهار بوده است. مانند برکناری  محسن پرویز معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشا رژیم که در رستوران مشغول صرف ناهار بود  و  حکم عزلش را از فردی معمولی شنید که در کنارش نشسته بود.
یک نوع برکناری دیگر نیز از نوع برکناری غلامحسین محسنی اژه ای بوده که  راننده اش یا معاونش زودتر از خودش از آن مطلع بودند.  یک نوع برکناری هم از این مضحک تر بوده است. مصطفی پور محمدی وزیر کشور آخوندها   بعداز تعطیلات سیزده بدر  و بعد از بازگشت از مسافرت نوروز از کار کنار گذشته شد بی‌آن که تا آن روز حرفی از برکناری و جانشین او  برای وزارت کشور رژیم بوده باشد. وی درباره ماجرای عزل خود از وزارت کشور گفته است: «چهارشنبه، مصادف با چهاردهم فروردین پیش آقای احمدی‌نژاد رفتم و ایشان گفت که می‌خواهد در وزارت کشور جابجایی صورت دهد. بنده نیز گفتم که اختیار با شماست و از این‌که امکان خدمت در این مدت را به من داده اید تشکر می‌کنم. گفت: شما باید بجای دیگری بروید».
آخرین مورد هم برکناری آخوند مصلحی بود که باعث درگیری میان پاسدار احمدی نژاد و ولی فقیه شد و یازده روز قهر و خانه نشینی این پاسدار را به دنبال داشت و هنوز هم پس لرزه های آن رژیم را می لرزاند.