اما با نظری رضایتبخش به این دستاوردهایی که به سختی به‌دست آمده، بایستی به‌خاطر بسپاریم که ما هنوز به آخر خط نرسیده‌ایم. … هر چند که طرح دولت برای انتقال مأموریت با حسن‌نیت می‌باشد، نگرانی‌ام این است که این طرح نه دارای زمانبندی خوب، و نه دلایلی خوبی می‌باشد. …
هزاران نفر کشته شده‌اند، میلیاردها دلار هزینه شده است. امروز بدترین نتیجه ممکن این خواهد بود که قبل از آمادگی عراق برای ایستادن روی پای خود، نیروهایمان را از این کشور خارج کنیم. …
ژنرال بابکر زیباری، رئیس ستاد نیروی زمینی عراق در بازتاب این نگرانیها اذعان داشت که ارتش عراق “ برای حفاظت از هوا و مرزهای خود، هنوز به نیروهای آمریکا وابسته است“.
در سال 2010 زمانی که آمریکا به مأموریتهای رزمی خود پایان می‌داد، [بابکر] زیباری اظهار داشت، “اگر از من در مورد خروج سؤال شود، به سیاستمداران خواهم گفت: “تا زمانی که نیروهای عراقی در سال 2020 آمادگی خود را کاملا کسب کردند، ارتش آمریکایی بایستی در این کشور باقی بماند“.
بسیاری هم در دولت آمریکا و هم در دولت عراق شک دارند تا دسامبر 2011 نیروهای امنیتی عراق در دفاع از کشور در برابر تهدیدات داخلی و خارجی آماده باشند.
هر چند ممکن است که به‌لحاظ سیاسی هم برای آمریکا و هم برای مصلحت آمیز باشد تا در پی خروج تا آن تاریخ باشد، ولی از نظر استراتژیک منطقی و معقول نیست.
این یک واقعیت انکارناپذیر است، نیروهای نظامی کماکان یک نقش حیاتی بر روی زمین در عراق ایفا می‌کنند.
به‌عنوان تضمین کننده امنیت و ثبات عراق، ما به نظام دموکراتیک در حال شکوفا در عراق، اجازه خواهیم داد تا رشد کند و به بلوغ برسد. و در حالی که اختلافات زیادی وجود دارد که توجهات ما را به خود جلب می‌کند، آمریکا و کنگره آن بایستی نسبت به احقاق پیشرفتها در عراق متعهد باقی بمانند. …
شخصیتهای سیاسی و نظامی عراق، بیشتر و بیشتر حمایت خود را از تمدید مهلت خروج ابراز نموده، اما وقتی نوبت به قیمت می‌رسد کسی آماده پرداخت نیست. …
این استماع قرار بود که فرصتی برای اعضا باشد تا از دولت سؤال کنند در پی چه پیشرفتی در عراق می‌باشد و چگونه می‌خواهد آن را محقق کند. …
آمریکا نزدیک به یک دهه را صرف امنیت و کمک به ساختن پایه‌ها برای یک دولت آباد و دموکراتیک نموده است، و یک خروج زود هنگام نارس می‌تواند آن دستاورها را از بین ببرد. . . ».
