سایت موسوم به مردمسالاری، 17 خرداد 1390، به نقل از احمدی توکلی « رئیس مرکز پژوهش های مجلس»، نوشت: علی آبادی قابلیت حضور در اجلاس اوپک را ندارد. این رسانه همچنین به نقل از کعبی نوشت: علی آبادی با کدام تجربه نفتی بر کرسی ریاست اوپک تکیه می زند؟
رئیس مرکز پژوهش های مجلس گفت: به دلیل اینکه ایران پس از سال ها ریاست اوپک را عهده دار است، علی آبادی برای این کار باید قابلیت داشته باشد، اما علی رغم اینکه وی انسان محترمی است، قابلیت لازم را ندارد.
احمد توکلی در گفت وگو با فارس با اشاره به معارفه محمد علی آبادی به عنوان سرپرست وزارت نفت، گفت: به لحاظ قانونی معارفه علی آبادی مشکلی ندارد اما از لحاظ مصلحتی، بنده معارفه وی را خلاف مصلحت می دانم چرا که علی آبادی هیچ تجربه ای در این زمینه ندارد و قرار است برای اولین بار اجلاسی را که ریاست آن بر عهده ایران است را اداره کند. وی با اشاره به اظهارات علی آبادی مبنی بر اینکه آشنایی ام به صنعت نفت به سال 54 بازمی گردد، اظهار داشت:
آیا تجربه 36 سال پیش به درد امروز می خورد که وی برود و رئیس اوپک شود؟ اگر 36 سال از سن علی آبادی کم کنیم، علی آبادی در آن دوران حدود 24 یا 25 سال سن داشته است لذا وی چه تجربه بزرگی آن هم در زمان رژیم شاه می توانسته کسب کند. رئیس مرکز پژوهش های مجلس تصریح کرد: استدلال علی آبادی به درد رضایت خاطر امثال خودش می خورد وگرنه ملت ایران چنین استدلال پوچی را نمی پذیرد که کسی بگوید من از سال 54 که مهندس شده و مخزن نفتی کن را ساختم، پس می توانم به وزارت نفت رفته و به عنوان نماینده ایران پس از سال ها در یک اجلاس بین المللی شرکت کنم. توکلی ادامه داد: ملت ایران نمی پذیرد کسی که 36 سال پیش در موقعیت یک مهندس جوان در یک پروژه ساخت مخزن نفتی شرکت داشته است، 36 سال بعد یعنی امروز، می تواند رئیس بزرگترین و مهمترین اجلاس شود.
وی خاطرنشان کرد: البته اینکه علی آبادی گفته برنامه ای ندارم، درست است چرا که در مرحله سرپرستی هیچ کس برنامه ندارد بلکه باید وزارت نفت را طبق برنامه مدون قبلی اداره کند. نماینده تهران تاکید کرد: علی آبادی اگر بخواهد مسئولیتی برعهده بگیرد، به دلیل وضع استثنایی ای که ایران پیدا کرده و پس از سال ها کشورمان برای اولین بار ریاست اوپک را عهده دار است، برای این کار باید قابلیت داشته باشد اما علی رغم اینکه علی آبادی انسان محترمی است، اما قابلیت لازم را ندارد. همچنین نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس با انتقاد از حذف و نادیده گرفتن مدیران توانمند نفتی گفت: معلوم نیست رئیس جمهوری با چه معیاری، فردی را که در گذشته مسئولیت های کوچکی داشته است را به عنوان سرپرست وزارتخانه مهمی همچون نفت معرفی می کند; محمد علی آبادی با چه دانش و تجربه ای از صنعت نفت ایران و جهان، به عنوان سرپرست وزارت نفت بر صندلی ریاست اوپک در وین می نشیند؟
"عبدالله کعبی" در گفت وگو با خانه ملت، خالی کردن صنعت نفت از مدیران کارآزموده آن را تاسف بار خواند و گفت: متاسفانه مدیرانی که سال ها تجربه حضور در صنعت نفت کشور داشتند، کنار گذاشته شده اند و افرادی که سو» مدیریت آنها در سایر بخش های مدیریتی کشور محرز است، مدیریت تخصصی ترین وزارتخانه کشور را در اختیار گرفته اند. نماینده آبادان از انتخاب "محمد علی آبادی" به عنوان سرپرست وزارت نفت از سوی رئیس جمهوری، انتقاد کرد و گفت: وزارت نفت به عنوان تخصصی ترین وزارتخانه کشور به مدیرانی نیاز دارد که سال ها در بخش های مختلف این وزارتخانه خاک خورده باشند و از نزدیک با مشکلات و مسائل صنعت نفت، آشنا باشند. وی تصریح کرد: ایران پس از سال ها تلاش مدیران لایق و کارآمد صنعت نفت که عمر خود را در این عرصه سپری کرده اند، توانست جایگاه واقعی خود را در اوپک پیدا کند، اما متاسفانه سیاست های نادرست اجرایی و تغییرهای پی در پی مدیریتی در صنعت نفت، امروز با وجود ریاست ایران بر اوپک این جایگاه را متزلزل کرده است.
کعبی افزود: مشخص نیست رئیس جمهوری با چه معیار و ملاکی فردی را که سابق بر این رئیس سازمان تربیت بدنی بوده و بعد به ریاست سازمان کوچکی مانند شیلات منصوب شده و در هر دو جایگاه هم کارنامه موفقی نداشته است، به یکباره به عنوان سرپرست وزارتخانه عریض و طویلی همچون نفت معرفی می کند. وی ادامه داد: هم اکنون که در آستانه برگزاری نشست وزیران نفت و انرژی کشورهای صادرکننده نفت(OPEC) قرار داریم; معرفی فردی غیرمتخصص برای به دست گرفتن سکان وزارت نفت و نشستن بر کرسی ریاست اوپک، آن هم در شرایطی که اعضای اوپک تحول های ایران را به دقت رصد می کنند، جای سوال دارد.
این نماینده مجلس سوال کرد که علی آبادی با چه تجربه و اطلاعاتی از صنعت نفت ایران و جهان، به عنوان سرپرست وزارت نفت عازم وین می شود تا ریاست اجلاس تخصصی اعضای کشورهای صادر کننده نفت را بر عهده بگیرد؟ نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس یادآور شد: ما در سال های نه چندان دور وزیرانی داشتیم که سران نفتی سایر کشورهای عضو اوپک از حضور در برابر آنها و مجادله با آنها هراس داشتند و این مدیران به معنای کامل مدافع منافع ملی کشور ما بودند، اما امروز شرایط به گونه ای شده است که بسیاری از همین کشورها دیگر اهمیتی برای ما و سران نفتی ما قائل نیستند.
