هردو این سازمانها به‌عنوان سازمانهای ترویستی به‌رغم حکم داده شده دادگاه فدرال که باید از لیست خارج شود در لیست آمریکا باقی ماندند و از پیش از پذیرش کامل و استقبال انگلستان، اتحادیه اروپا و بسیاری از پارلمان های اروپایی برخوردار گشتند.
فارغ از موافق بودن با سیاست گروهی ، 3400 مرد و زن و کودک وسط یک فاجعه انسانی بالقوه نشسته‌اند. آنها به‌طور معمول و مداوم تحت حملات فیزیکی و روانی قرار دارند، که بعضی منجر به تلفات شده است. به اضافه حالا که ملل متحد و ائتلاف دیگر از این کمپ حفاظت نمی‌کنند، تحت یک قوانین ظالمانه و مقرارت از رسیدگی های پزشکی معمول، ضروری، محروم شدند.
هم‌چنین، درگیری های لیبی و افغانستان، انتخابات ریاست جمهوری 2012 آمریکا (ازقبل)، مناظره سیاسی و یک دادگاه قاتل کودک در فلوریدا و دعوای بین کمدین جان استوارت و فاکس‌نیوز همه اکسیژن رسانه‌ها را از یک بحران واقعی انسانی در یک منطقه استراتژیک با اهمیت به آمریکا و مابقی منطقه را خورده است. بمدت سه سال است که 3400 پناهنده تحت یک شرایط بربریک به‌سر می‌برند، توسط 300 بلندگو بزرگ شب و روز بمباران می‌شوند و درنگرانی از حمله مجدد توسط هوادران رژیم ایران به‌سر می‌برند. تمام اینها با تاکتیک ”به مسیر دیگر نگاه کن (یا بدتر) تأیید نوری مالکی دولت عراق، صورت می‌گیرد.
همانند چیزی که توسط عفو بین‌الملل استناد شد، کمیته‌های پارلمانی مختلف و سایرین، این ساکنان در مقابل چندین حمله خشونت‌بار ایستادند، بسیاری از آن زمان کشته شدند و هردو رژیم تمام کمکهای پزشکی را به کسانی که داخل کمپ هستند را قطع کرده است.
المالکی نیازمند حمایت از طرف هواداران ایرانی برای اداره (کشور) است بنابراین وی به سرعت به رژیم ایران کمک می‌رساند و به وی، کمپ اشرف یک مشکل سیاسی است که وی برای انهدام آن رفت.
در همین حال خانواده‌های مخالفین در تهران زندانی و کشته شدند، و مستقیماً بعد از هرواقعه مخالفین زیرخطر مستقیم به‌عنوان سرپیچی سیاسی و حملات اپورتونیستی رژیم ایران و یا اثبات منافع غرب قرار دارند.
حفاظت شده توسط قطعنامه‌های ملل متحد و کنوانسیون ژنو، آنها شانس حفاظت واقعی نظامی را دارند. آنها یک بار وقتی که نیروهای ائتلاف حفاظت کمپ را برعهده داشت، از آن برخوردار بودند. حالا سربازان آمریکایی در مراکز خودشان هستند (و برنامه‌ریزی شده است که عقب‌نشینی را تا پایان امسال تکمیل کنند)، ساکنان کمپ و هوادارانشان همراه با اتحادیه اروپا و کمیته‌های پارلمانی انگلستان از ملل متحد خواهان اعزام نیروهای حافظ صلح برای حفاظت ساکنان هستند. تا این تاریخ، چنین کمکی داده نشده است.
روز یکشنبه 18ژوئن، پاریس میزبان بزرگترین گردهمایی ایرانیان خارج از کشور در حمایت از کمپ اشرف بوده است. درحالیکه سازمان دهندگان حدودا جمعیت را 100000ایرانی برآورد می‌کنند، مرکز کنوانسیونها در ویلپنت از رهبران سیاسی جهانی همراه با مریم رجوی رئیس‌جمهور در تبعید ایرانیها پرشده بود.
متأسفانه، میزان کمی توجه به این واقعه در سایر نقاط جهان شده است. این سه ویدئو نشان‌دهنده گزیده سخنرانی های تأثیرگذار و مصاحبه‌ها از سیاستمداران کلیدی جهان است، همه آنها در این مراسم از بحران انسانی صحبت کرده‌اند و تلاش می‌کنند که آگاهی نسبت به خواسته‌های ساکنان کمپ را بالا ببرند. این سخنرانان عبارتند از:
پاتریک کندی نماینده سابق کنگره (دموکرات -ار. ای)، رودی جولیانی شهردار سابق نیویور گ و کاندید ریاست جمهوری، مایکل موکیزی وزیر دادگستری سابق آمریکا از سال 2007-2009، تام ریچ رئیس سابق تیم امنیت داخلی آمریکا، گیر هاراد (2006-2009) نخست‌وزیر سابق ایسلند، ریتا سو سسموت رئیس سابق پارلمان فدرال آلمان (1988-1998) ، و نماینده کنگره باب فیلنر (دموکرات، کالیفرنیا).
گزیده سخنان مریم رجوی رئیس‌جمهور مقاومت ایرانیان، پاتریک کندی نماینده سابق جمهوری خواه، آلخو ویدال کوادراس معاون رئیس پارلمان اروپا و لرد رابین کوربت از کاستل والی نماینده مجلس لردها.
در پاسخ به این گردهمایی، دولتهای ایران و عراق کنفرانس خودشان را درحالیکه ادعا می‌کردند که کمیته صلیب‌سرخ جهانی و حلال احمر با همدیگر و با آنها برای بستن کمپ اشرف و بازگرداندن ساکنان به ایران (و مرگ حتمی) برگزار کردند.
صلیب‌سرخ/حلال احمر بعداً این را تکذیب کردند که آنها هیچ‌گونه فراخوانی برای بستن نداده‌اند، بیشتر جدل کرده‌اند، آنها برای مداخله در گفتگوهای سیاسی ممنوع هستند.
پس آمریکا باید اقدامی برای حفاظت این کمپ انجام دهد و از ملل متحد و یا ناتو تضمین امنیت ساکنان را بگیرد.
اگر فشار و بستن کمپ اشرف با موفقیت باشد، رژیم ایران بر وارد شدن به عراق ادامه خواهد داد.
یک عراق شقه شده که مناطق غربی کنترل شده باشد یا توسط ایران اشغال شود یک پایان فاجعه آمیز به یک دهه جنگهای آمریکا میباشد حتی درپیشروی ممکن است به بی‌ثباتی منطقه به‌انجامد.
