روزنامه القدس العربی فلسطین 9 تیر نوشت، از کسانی که به این کنفرانس مشکوک (شبهه برانگیز) راهی شدند، جلال طالبانی رئیس‌جمهور آمریکایی عراق بود که در سخنانش خواستار خروج نیروهای اشغالگر آمریکایی شد و به حاکمان تهران اطمینان داد که ساکنان قرارگاه اشرف را در پایان سال اخراج می‌کند وهمینطور فراموش نکرد که ضمن چشم‌پوشی از تروریزم ایرانی در عراق اعمال تروریستی در جهان را محکوم کند، اعمالی مثل انفجارها و ترور سمبلهای مقاومت در برابر اشغال با سلاحهای مجهز به صداخفه‌کن که سران نظامی ارتش سابق و رؤسای عشایر و دانشمندان و روحانیون و خلبانان سابق و غیره در میان آنان بودند. این در حالیست که آقای جلال طالبانی برای رضایت ارباب آمریکایی‌اش که او را بر منصب ریاست عراق نشاند مقاومت شجاعانه عراقی در برابر اشغال آمریکایی را تروریزم شایان نابودی بحساب می‌آورد. و این درحالی است که سابقا شرایط خودش به‌عنوان (مخالف) مثل شرایط سازمان مجاهدین خلق بودکه حالا خواستار خروج آنان از عراق تا پایان سال است...
... عجیل یاور شرکت طالبانی در این کنفرانس را محکوم و تقبیح کرد و آن را توهین به عراقیان برشمرد و گفت ”ما حمله به ساکنان اشرف یا اخراج اجباری آنان را رد می‌کنیم ”، آنان مهمانان عراق و عراقیان هستند و از تقدیر و احترام همه عراقیان برخوردارند و هیچ‌یک از آنان به‌عملی به ضرر عراق مبادرت نکرده‌اند بلکه پناهندگان سیاسی هستند که از حفاظت بین‌المللی بر طبق کنوانسیون چهارم ژنو برخوردارند و دولت عراق حق ندارد که با تمایل و فرمان حاکمان تهران و ولایت‌فقیه آنان را اخراج کند یا مورد حمله و هجوم قرار دهد. وی گفت سخنان طالبانی برای مردم عراق تحریک کننده و اهانت آمیز بود، همان عراقیانی که دست درازی و تجاوز به ساکنان اشرف را محکوم می‌کنند، مردم ما از طریق عشایر و روشنفکران و سازمانهای مجتمع مدنی و سمبلهای ملی و همه اقوام و اقلیتها، حمله وحشیانه به مهمانان عراق یعنی ساکنان قرارگاه اشرف و کشتن بیش از 35تن و مجروح کردن صدها نفر بی‌سلاح و صلح‌طلب را رد کرده‌اند کما این‌که اخراج اجباری آنان را بصفت مهمانان عراقیان رد می‌کنند، از چه موقع عراقیان مهمانانشان را طرد می‌کنند و خائنانه می‌کشند؟ ، و آن‌کس که مهمان را طرد کند عراقی نیست ، بعد هم کنفرانس مبارزه با تروریسم در تهران را داشتیم که خاکستر در چشمان افکار عمومی پاشید، آیا جلال طالبانی آن‌چه که حاکمان تهران با عراق و عراقیان انجام داده و می‌دهد را فراموش کرده یا خود را به فراموشی می‌زند از جمله تغذیه ترور و تروریستها با آموزش و تسلیح و پشتیبانی مالی در پادگانهایش و فرستادن آنها به عراق در قالب جوخه‌های مرگ و شبه‌نظامی ان فرقه‌گرا برای ترور و انفجار بر اساس کشتار هویتی و گروهبندیهای خاص مثل (ترور خلبانان و سران نظامی در ارتش سابق و پزشکان و دانشمندان و سران ملی عشایر و روحانیون و غیره). آیا غیر از این است که به اذعان دولتهای متوالی عراق بعد از اشغال، علاوه بر اسلحه و بمبهای نفوذ کننده و موشک و کلتهای مجهز به صداخفه‌کن و غیره، همه این گروههای تروریستی از پادگانهای ایرانی مجاور با مرز عراق وارد عراق می‌شوند. و آیا جلال طالبانی آن‌چه را محمد العسکری (سخنگوی وزارت دفاع) در یکی از کانالهای تلویزیونی در رابطه با انبوه سلاح و موشک و بمب وکلت با تاریخ ساخت جدید ایران به نمایش گذاشت و اذعان کرد که همه از ایران می‌آیند را فراموش می‌کند. علاوه بر اینها اظهارات روزانه مسئولین و نمایندگان دولت مالکی است که خشم و محکومیتشان را از دخالتهای ایران در عراق ابراز می‌کنند، پس چگونه رئیس‌جمهور چشمش را بر خون عراقیان که بسبب دخالتهای ایران و شبه‌نظامی ان فرقه‌گرایش بر خیابانها ریخته شده است می‌بندد. رئیس‌جمهور آمریکایی عراق از کدام مبارزه با تروریزم دم می‌زند؟ در حالی‌که نقش ایران را در آن انکار می‌کند، آیا این فریب دادن تاریخ و توهین به خون بر زمین ریخته عراقیان خیانت شده که با صدا خفه کنهای ایرانی به زمین ریخته شد نیست؟ سخنان جلال و وزیر خارجه‌اش هوشیار سخنانی تبلیغاتی و تحریک کننده بود چرا که نقش ایران که جزو محور شر است در عراق نقشی تروریستی است و آفتاب حقیقت که تهران تلاش می‌کند آن را با غربال جلال طالبانی بپوشاند بر همه افراد غیرتمند و اصیل میتابد.