همچنین شش نفر در ملاء عام به دار آویخته شدند. حسیبه حاج سحرودی، معاون برنامه خاورمیانه و آفریقای شمالی عفو بین‌الملل گفت، ”اعدامهای علنی، نه تنها نقض حق زندگی است، بلکه یک بی‌حرمتی بزرگ به کرامت انسانی است که نمی‌توان آن را تحمل کرد ”.
متخصصین سازمان ملل روشن ساخته اند که اعدام در ملاء عام هیچ هدفی مشروعی ندارند و تنها ماهیت بی رحمانه, غیر انسانی و تحقیر کننده این مجازات را افزایش می دهد.
”بسیار ناراحت کننده است که علیرغم دستور توقف اعدام در ملاء عام سال 2008, مقامات ایرانی بار دیگر دنبال ارعاب مردم با چنین نمایش هایی هستند که نه تنها قربانی را هدف قرار می دهد بلکه یک عمل وحشیانه است برای افرادی است که آن را تماشا می کنند“,حسیبه حاج سحرودی افزود.
رژیم ایران 26 نفر را به صورت مخفیانه در زندان وکیل آباد مشهد اعدام کرد. مانند اعدامهای مخفیانه قبلی در این زندان, همه این زندانیان فاقد وکیل بودند و حتی خانواده هایشان از اعدام آنها بی اطلاع بودند. خودشان نیز تنها چند ساعت قبل از ساعت اعدام, از اعدام خود باخبر شدند. بنا به گزارشاتی که این ماه به دستمان رسید, 22 نفر در آوریل, و 26 نفر در ماه می به طور مخفیانه اعدام شدند.
همچنین بنا به گزارش سایت حکومتی مهر نیوز, معاون اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری خراسان جنوبی از اعدام 140 نفر از قاچاقچیان مواد مخدر در این استان طی سال گذشته خبر داد.
نکته قابل توجه این است که برای اولین بار یک مقام جمهوری اسلام ایران اعدامهای مخفیانه مشهد را تایید کرده است. به گزارش ایسنا, دادستان عمومی و انقلاب مشهد محمود ذوقی گفت: باید به این نکته توجه داشت که با توجه به همسایگی خراسان رضوی و شهر مشهد با کشور افغانستان، این استان محل ورود مواد مخدر به کشور است.
وی تأکید کرد: در حال حاضر سنگین‌ترین پرونده‌های مواد مخدر کشور مربوط به خراسان رضوی و مشهد است و حتی در بعضی موارد، مواد مخدر از استانهای دیگر وارد مشهد شده است. این در حالی است که میزان ورود این ماده مخدر به استان خراسان رضوی بالاست و طبیعتا اجرای حکم اعدام نیز بالا خواهد بود.
وی همچنین اذعام کرد ”که در سال جاری طی 5 مرحله اجرای حکم اعدام داشته‌ایم“.
این اظهارات نشان می دهد که تعداد اعدامها بسیار بالاتر از چیزی است که منابع حکومتی به طور رسمی اعلام می کنند.
رژیم ایران 4 نفر را به صورت خودسرانه به قتل رساند. زندانی سیاسی هاله سحابی که به دلیل بیمار بودن پدرش به مرخصی آمده بود, در تشییح جنازه او پس از ضرب شتم توسط نیروهای لباس شخصی در اثر حمله قلبی در بیمارستان در گذشت. همچنین زندانی سیاسی هدی صابر که در اعتراض به کشته شدن هاله سحابی در اعتصاب غذا بود به دلیل نبود درمان در زندان درگذشت. همچنین یک مرد 42 ساله در گرگان که در اعتراض به طرح جمع آوری دیش های ماهواره در حال اعتراض به ماموران بود, از سقف ساختمان خود به پایین پرت شد و در گذشت. همچنین یک زندانی 26 به نام نادر رمضانی در زندان گوهردشت کرج به دلیل شکنجه بسیار شدید دست به خود کشی زد و جان سپرد.
بنا به گزارشات علنی, 17 نفر در ماه می به مرگ محکوم شدند که شامل سه زن می باشند. بنا به گفته عفو بین الملل
این پنج نفر که به اتهام قاچاق مواد مخدر به مجازات مرگ محکوم شده بودند و هیچ گاه فرصت اعتراض به حکم صادره را نیافتند.
هم چنین گفته می شود که در طی بازجویی آنها از دسترسی به وکیل نیز محروم مانده بودند.
گفتنی ست سه زنی که به اعدام محکوم شده اند، دارای فرزند بوده و هم اکنون اقوام ایشان مسئولیت نگهداری از فرزندان ایشان را به عهده گرفته اند.
در ماه ژوئن, 19 نفر شلاق زده شدند, از جمله یک زندانی سیاسی فلج به نام هادی عابد با خدا, 3 فعال محیط زیست و 14 درویش گنابادی که به دلیل شرکت در یک تجمع به شلاق محکوم شده بودند.
این در حالیست که دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه گفت: ”می توان گفت که غرب و حقوق بشر غربی می گوید شلاق شکنجه است در حالیکه در تفسیر ما شلاق برای مجرمی که حکمش شلاق است تنبیه و مجازات است“.
در اظهاراتی که توسط خبرگزاری مهر منتشر شد وی همچنین خاطر نشان کرد: مبحث دیگری که غربی ها با ایران مشکل دارند بحث قصاص است در حالیکه قصاص بسیار زیبا و مهم است و به نوعی از حقوق افراد جامعه دفاع می کند...
فاکت هایی که در بالا آورده شده تنها چند تا از نمونه های نقض حقوق بشر در ماه ژوئن بودند. البته اینها تنها درصدی کوچکی از هزاران نقض های حقوق بشر است که هر روزه در ایران در حال رخ دادن است می باشد.
