در همین رابطه علی طبرزدی، فرزند او در گفتگو با کمیته گزارشگران حقوق بشر گفت که حال پدرش در پی اعتصاب غذای چندی پیش، رو به وخامت گذاشته و ایشان به عارضهٔ قلبی مبتلا شده است. علی طبرزدی در این گفتگو با ابراز نگرانی از وضع جسمی بد پدر خود گفت: «درخواست من این است که جوامع حقوق بشری و کسانی که دل نگران شرایط زندانیان هستند برای افرادی مثل آقای طبرزدی که الان سیزده سال است در زندان به سر می‌برند اقدام کنند».

گفتگو با علی طبرزدی را در ادامه بخوانید:

اخباری از وضعیت وخیم جسمی آقای طبرزدی منتشر شده است. آخرین اطلاعی که از وضعیت ایشان دارید چه است؟
در ملاقاتی که روز پنج شنبه داشتم مطلع شدم که پزشکان بهداری زندان بر اساس نوارقلبی که از ایشان گرفته شده، خبر از عارضهٔ قلبی او داده‌اند و از طرف دیگر ایشان فشار خون بالا هم داشتند و وضعیت جسمی ایشان نامناسب است.

آیا درخواست رسیدگی به وضعیت جسمی ایشان را مطرح کرده‌اید؟
خیر، تا به حال مقامات دادستانی و قوه قضاییه موافقتی با مرخصی ایشان نکرده‌اند و همانطور که می‌دانید شرایط نامناسب و وضعیت ایزولهٔ زندانیان این زندان نگرانی‌های ما را در خصوص وضعیت نامساعد جسمی ایشان دامن زده است. تلفن‌های این زندان حدود شش ماه است که قطع شده و هیچ گونه ارتباطی وجود ندارد که در صورت شرایط اضطراری ما مطلع شویم.
با وجود حبس طولانی اگر چه از نظر روحی همچنان مقاوم هستند اما شرایط جسمی ایشان به شکلی است که نیاز به مرخصی و پیگیری وضعیت پزشکی در بیرون از زندان دارد و این دوران حبس طولانی جسم او را فرسوده کرده است و نیاز به درمان دارند. وظیفهٔ ما این است که شرایط این افراد را منعکس کنیم و درخواست کنیم که آزادشان کنند. این افراد جرمی مرتکب نشده‌اند و به واسطه اتهامات صوری در زندان هستند. اگر قرار است که به این حبس غیرعادلانه ادامه بدهند دست کم حقوق آنان را رعایت کنند و امکان ارتباط تلفنی و مرخصی را برای آن‌ها فراهم کنند. اگر قصد آزاد کردنشان را ندارند دست کم تلفن‌ها و ملاقات‌ها را به وضع قبل برگردانند.

ملاقات‌ها به چه شکل است؟ هر چند وقت یک بار شما امکان ملاقات دارید؟
ما هر هفته می‌توانیم ایشان را ملاقات کنیم. هر پنج شنبه به شکل یک هفته در میان او را می‌بینم چون یک هفته ملاقات خانم‌ها است و یک هفته آقایان امکان ملاقات دارند و در چند مدت اخیر به دلیل تعطیلات امکان ملاقات برای ما وجود داشت اما شرایط آینده برای زندانیان اگر بخواهد به همین شکل پیش برود نگران کننده است و ممکن است وضعیت سخت‌تر شود.
ملاقات‌ها تنها به شکل کابینی (یعنی از پشت شیشه و با تلفن) و با مدت زمان بسیار کوتاه است و زندانیان در شرایطی تبعیض آمیز به سر می‌برند. به ویژه زندانیانی که در تبعید هستند و باید در زندان اوین یا در تهران نگه داشته شوند، در رجایی شهر در تبعیدگاه رجایی شهر و در شرایط بسیار بدی هستند. همانطور که می‌دانید زندانیان در یک زیرزمین با وضعیت نامناسب نگهداری می‌شوند.

به وضعیت بد زندان رجایی شهر اشاره کردید. شرایط این زندان چطور است؟
رجایی شهر یکی از بزرگ‌ترین زندان هاست و تو در تو است و ما برای ملاقات هم که می‌رویم باید از چند تونل زیرزمینی تو در تو عبور کنیم و هر بند شامل یک حسینیه و سالنی است که به صورت جداگانه اتاق بندی شده. اینجایی که جدیدا ایشان را منتقل کرده‌اند از عدم وجود کتابخانه و ورزشگاه رنج می‌برند و شرایط بدی است که این زندانیان در آن ایزوله شده‌اند.

ظاهرا آقای طبرزدی در مدت دو سال اخیر که بازداشت بوده‌اند امکان استفاده از حق مرخصی را نداشته‌اند. آیا درخواست وثیقه کرده‌اید و موافقت نشده یا امکان مرخصی برای ایشان در کل فراهم نشده؟
ظاهرا مقامات با هر زندانی با توجه به نوع جرم و اتهام و سابقهٔ زندانی به یک شکل برخورد می‌کنند. داشتن مرخصی و مرخصی استعلاجی یک حق مسلم برای زندانی محسوب می‌شود اما از جایی که برخی از زندانیان نمی‌توانند مواضع و شرایطی که در مقابل حق مرخصی برایشان تعیین می‌شود را بپذیرند به طور کل از این حق محروم می‌شوند. آقای طبرزدی یکی از این زندانیان است. هیچ امکان اقدام برای مرخصی برای ایشان فراهم نشده و او هم فردی تودار است و درخواست نمی‌کند. اگر آن‌ها اعلام کنند که چنین امکانی است اقدام می‌کنند ولی چنین اتفاقی نیفتاده است.