خبرنگار: وقتی که صحنه‌های رژه نیروهای معمر قذافی را بر روی تلویزیون مشاهده می‌کنید، به‌نظر می‌رسد که این یک ارش مدرن و به‌خوبی آموزش دیده می‌باشد. اما سربازان که در جبهه کوه های غربی توسط شورشیان اسیر شده‌اند چیز دیگری می‌گویند.
جنگجویان اپوزیسیون بیش از صد اسیر جنگی را در مدرسه‌ای در شهر زینتان نگهداری می‌کنند. ما توانستیم با برخی از آنها مصاحبه‌ای به‌عمل بیاوریم، و به‌خاطر امنیت خانواده‌هایشان که هنوز در مناطق تحت کنترل معمر قذافی زندگی می‌کنند، ما چهره‌های آنها را نشان نخواهیم داد. آنها در مورد کمبود سوخت، غذا و مهمات صحبت می‌کنند، آنها در مورد ارتش صحبت می‌کنند که دارد از هم می‌پاشد.
محمد که یک سرباز ارتش می‌باشد و هفته گذشته اسیر شده است، می‌گوید: ”چند وقتی است که روحیه ارتش تمام شده است. افراد بسیاری از واحدهای نظامی و از تمامی واحدها فرار کرده‌اند“.
جمال 30ساله که یک سروان می‌باشد می‌گوید: ”بیش از نصف نفرات واحد من فرار کردند ”
خبرنگار: تمام افرادی که ما با آنها مصاحبه کردیم، گفتند که هیچ تمایلی به جنگیدن نداشتند. بسیاری از آنها در مورد واحدهای مزدور نظامی صحبت می‌کردند، که از آفریقاییهای صحرا نشین تشکیل شده‌اند و مسئولیت آنها این است که هر کسی را که از جبهه فرار می‌کند بکشند.
خالد که 18سال در ارتش بوده می‌گوید: ”هر کس که فرار کند کشته خواهد شد، ما نباید عقب‌نشینی بکنیم و باید رو به جلو حرکت کنیم“.
خبرنگار: یک از اسرا به نام مهدی که اهل کشور نیجر می‌باشد، یکی از نیروهای مزدوری است که بسوی نیروهای فراری ارتش تیر اندازی می‌کرده است.
سؤال از سوی خبرنگار: آیا مسئولیت تو این بوده است که سربازان فراری از جبهه را بکشی؟
مهدی: بله درست است.
سؤال از سوی خبرنگار : پس تو با یک کلاشینکف در صحنه حضور داشتی تا هر لیبیایی که از جبهه فرار می‌کرد را بکشی؟
مهدی: بله این مسئولیت ما بود.
سؤال از سوی خبرنگار: آیا تو بسوی کسی شلیک کردی؟
مهدی: نه من بسوی کسی شلیک نکردم.
خبرنگار: شورشیان در چند هفته اخیر، سلاحهای سنگین و زمینهای جدید را از نیروهای معمر قذافی گرفته‌اند. به‌نظر می‌رسد که آنها دارند دشمنی را شکست می‌دهند که دارد توانانی جنگی خود را از دست می‌دهد .
خبرنگار سی.ان.ان از شهر زنتان در غرب لیبی.