عفو بین الملل از دولت عراق میخواهد به آزار ساکنان اشرف در شمال بغداد خاتمه دهد و تضمین کند که انها بدون ممانعت،  از دستیابی به رسیدگیهای پزشکی و سایر نیازهای انسانی بهره مند میشوند:

عفو بین الملل
بیانیه عمومی
رفرانس : MDE 14/037/2011
13 ژوئیه 2011
عفو بین الملل از دولت عراق میخواهد به آزار ساکنان اشرف در شمال بغداد خاتمه دهد و تضمین کند که انها بدون ممانعت، از دستیابی به رسیدگیهای پزشکی و سایر نیازهای انسانی بهره مند میشوند.
دولت عراق مخالف ادامه وجود کمپ اشرف، محل استقرار 3400 ایرانی پناهنده و و تبعیدی است که اکثرا اعضا و هوادران سازمان مجاهدین خلق ایران هستند. اخیرا در جریان دیدار 25 ژوئن جلال طالبانی رئیس جمهور عراق از ایران وی اعلام کرده که کمپ اشرف تا پایان سال 2011 بسته خواهد شد و گفت ” یک کمیته سه جانبه” در برگیرنده دولت عراق, حکومت ایران و کمیته بین المللی صلیب سرخ برای تحقق این امر تشکیل شده است”.  از قول هوشیار زیباری وزیر خارجه عراق نیز ضمن دیدار از ایران همین نکته گفته شد، ولی دو روز بعد کمیته بین المللی صلیب سرخ هرگونه نقشی را در بستن کمپ اشرف تکذیب کرد.
این چالش جدید در رابطه با وجود کمپ اشرف بدنبال ماهها فشار فزاینده یی است که ساکنان از سوی مقامات عراقی با آن مواجه هستند. بدنبال اشغال عراق تحت رهبری آمریکا در سال 2003 , اشرف و ساکنان آن تحت حفاظت آمریکا قرار گرفتند ولی این امر در اواسط سال 2009 به دنبال توافقی بین مقامات آمریکایی و دولت عراق پایان یافت. یکماه بعد در تاریخ 28 و 29 ژوئیه 2009 , نیروهای امنیتی عراقی به  کمپ یورش بردند و 11تن  از سا کنان را کشته و تعداد بسیار بیشتری را زخمی کردند. 36 تن از ساکنان نیز دستگیر شده و مورد شکنجه قرار گرفتند. آنها نهایتا در تاریخ 7 اکتبر 2009 در حالیکه به خاطر اعتصاب غذا در وضعیت بسیار بد جسمی قرار داشتند آزاد شدند.
در 8 آوریل سال جاری نیروهای عراقی با استفاده مفرط از زور و نیروی قهریه علیه ساکنان که سعی داشتند در مقابل آنها مقاومت کنند در داخل کمپ مستقر شدند. نیروهای عراقی از مهمات زنده استفاده کردند و در پایان عملیات 36 تن از ساکنان شامل 8 زن کشته و بیش از 300 تن زخمی شدند. بدنبال اعتراضات بین المللی و سایر اعتراضات دولت عراق اعلام کرد که یک کمیته برای تحقیق در مورد حمله و کشتار مشخص کرده است , ولی به رغم این ادعا و  مانند سایر موارد مشابه، دولت عراقی هنوز هیچ نتیجه ای را اعلام نکرده اند, و این سوال را برانگیخته اند که در واقع هیچگونه تحقیقاتی صورت گرفت نگرفته است.
از زمان حمله 8 آوریل که طی آن عده یی از ساکنان به طور جدی زخمی شدند، ساکنان برای گرفتن اجازه جهت خارج شدن از کمپ به منظور مداوای تخصصی پزشکی،با مشکل بسیار جدی مواجه هستند. کمیته ای که توسط مقامات عراقی برای کنترل ورود کالا و افراد به داخل وخارج از کمپ تشکیل شده، اغلب از صدور اجازه در چنین مواردی خودداری میکند. حداقل 5تن از ساکنان گفته میشود که به دلیل جراحات وارده در حملهٴ 8 آوریل، بخاطر جلوگیری از انتقالشان به بیمارستانهای خارج از کمپ یا تا خیر در دادن اجازه، جان خود را از دست دادند.
در یازدهم ماه ژوئن2011، منصورحاجیان به دلیل جراحات جدی وارده به قفسهٴ سینه، درگذشت. به او اجازهٴ انتقال به بیمارستان به بغداد داده شد ولی دکترها در آنجا نتوانستند او را مداوا کنند و توصیه کردند که باید به اربیل، که امکانات پزشکی بهتری وجود دارد، منتقل شود. اما به جای اربیل، وی به اشرف برگردانده شد. گفته میشود کمیتهٴ اشرف از صدور اجازه برای انتقال وی به اربیل جهت درمان خودداری کرد. تنها بعد از دخالت هیأت  همیاری سازمان ملل در عراق (یونامی) بود که کمیته اجازهٴ انتقال منصور حاجیان به طور خصوصی به اربیل را در تاریخ 23مه داد. ولی اجازه نامه های کتبی لازمه را به وی ندادند و در یک نقطهٴ بازرسی در خارج از اربیل، نیروهای امنیتی به وی و نفرات همراهش گفتند که آنها نمیتوانند بدون اجازه از کمیتهٴ اشرف وارد شهر شوند. او به اشرف باز گردانده شد، در حالیکه وضعیت سلامتیش طی روزهای بعد به شدت به وخامت گرائید. وی سپس به جای اولیه اش در بیمارستان بغداد منتقل شد. ولی روز بعد از ورودش درگذشت.
چند تن از ساکنان که گفته میشود نیاز به رسیدگیهای پزشکی بیشتر بخاطر جراحات وارده در حمله8 آوریل 2011 یا سایر بیماریهای جدی مانند سرطان دارند، از گرفتن اجازه برای خروج از کمپ جهت درمانهای پزشکی محروم شده اند. برای مثال، غلامرضا خرّمی هنوز از جراحات سر و شکستگی فک که در حملهٴ 8 آوریل اتفاق افتاد، رنج میبرد. او ابتدا به یک بیمارستان در بعقوبه منتقل شد ولی پزشکان آنجا به دلیل جدی بودن جراحاتش نتوانستند او را مداوا کنند. او سپس به اشرف برگردانده شد ولی موفق شد اجازه از کمیته برای رفتن به اربیل بگیرد، جایی که او تحت مداوا قرار گرفت. پس از بازگشت به اشرف، او اکنون نیاز به درمان بیشتر دارد ولی نتوانسته اجازه نامه خروج را از کمیتهٴ مذکور بگیرد.
ساکنان اشرف میگویند مقامات عراقی به آنها اجازهٴ خرید داروهای پایه ای را  نمیدهند و از ورود سوخت به کمپ جلوگیری میکنند، که ظاهراً با قصد مشکل کردن زندگی برای آنها و مجبور کردن ساکنان به ترک کمپ شوند.
عفو بین الملل مکرراً از دولت عراق خواهان محترم شمردن حقوق ساکنان کمپ، تحقیق دربارهٴ حملات علیه کمپ توسط نیروهای امنیتی عراقی و پاسخگو بودن درقبال کشتار ، شکنجه و سایرموارد نقض حقوق بشر شده است.