30 سال است که این پروژه با فراز و نشیبهای بسیاری روبروست. در ابتدا در سال 1975 این پروژه از طرف شرکت آلمانی سیمنس به جریان افتاد. انقلاب باعث متوقف شدن ساخت شد. در سال 1995 روسیه به ایرانیها قول میدهد که بوشهر را در عرض چهار سال تحویل آنها دهد مدت زمان مورد نیاز برای اینکه تجهیزات نیروگاه را طبق طراحیهای غربی وقف دهند. این کار جدید است و مشکلات تکنیکی و سیاسی باعث شد که پروژه 10 سال به عقب بیافتد.
سوء قصد مرگبار
در حال حاظر دانشمندان روسی هنوز مشغول ایمنی ساختن پمپهای مدار سردکننده اورژانس هستند. آنها در یک محدوده خطرناک پیشرفت میکنند و شهرت صادرات روسیه را به خطر میاندازند. اما سرنوشت ادامه دارد.
در اوت 2010 یک هواپیمای شکاری اف4 اشتباها وارد محدوده هوایی ممنوعه میشود.
هواپیما مورد هدف قرار میگیرد و فقط در 40 کیلومتری محل آن نیروگاه حساس سقوط میکند. دلیل این حادثه نامعلوم است.
در اواخر نوامبر دو دانشمند ایرانی مورد حمله منفجره در تهران قرار گرفتند. یکی از آنها مجید شهریاری، که یک فیزیکدان مشهور بود کشته شد.آنها هر دو در هنگام حمله در اتوموبیل های خود بودند وقتیکه موتورسوار غریبه ای روی در ماشین آنها بمبهای مغناطیسی را قرار میداده.
12 ژانویه 2010 یک موتور سیکلت در هنگامی که یک متخصص اتمی دیگر از خانه اش خارج میشد، منفجر میشود. او در جا میمیرد.
ویروس کامپیوتری
مقامات ایرانی همیشه ، سرویسهای مخفی آمریکایی و اسرائیلی را نشانه میگیرند که همچنین متهم به طراحی و گسترش یک ویرووس کامپیوتری بنام "استاکس نت" هستند. این ویرووس کامپیوتری، که یک سلاح جنگی علیه تجهیزات هسته ای ایرانی است، درحال حاضر عرق وحشت را بر تن روسها مینشاند. او مدتها نیروگاه بوشهر را آلوده کرده بود.
و در آنطرف خلیج فارس، در سلطنتهای عرب، آنها دستها را به سمت آسمان بلند میکنند. چرا که در یک فاصله هوایی آنها در کمتر از 300 کیلومتری نیروگاه هستند.
این کشورها در ردیف اول کشورهایی هستند که از عواقب یک فاجعه وحشت دارند. آنها فشارهای بیشتری بر آژانس بین المللی انرژی اتمی که در وین مستقر است، میگذارند تا سیستم کامپیوتری را مورد بررسی قرار دهد.
کابوس عربستان سعودی، کویت، بحرین و قطر: این است که جنگ سایبریی که توسط کشورهای غربی بر علیه ایران در حال انجام است، از کنترل بازیگران آن خارج شود.“
