در همین ارتباط، یکی از معلمان نمونه کشوری در گفت‌وگو با همین رسانه حکومتی، اجباری شدن نوع پوشش در مدارس و توسل به نیروی قهری در عرصه تربیتی و فرهنگی مدارس را اقدامی غیر کارشناسی توصیف کرد زیرا به گفته او ممکن است به ایجاد نوعی"مقاومت فرهنگی" در بین دانش‌آموزان منجر شود که تبعات منفی آن در دراز مدت برای جامعه، احتمالاً تلخ و پُر هزینه خواهد بود.
محمدرضا فتحی افزود: در نگاه جامعه شناختی، امروزه نوع پوشش افراد، منبعث از سبک زندگی خانواده‌هاست؛ خانواده‌هایی که غالباً از رسانه ها و مُدهای روز جامعه برای تعیین پوشش خویش الهام می‌گیرند پس دستگاهی چون آموزش و پرورش نمی‌تواند به تنهایی برای محصلان الگو سازی کند و لذا برخورد ناقص با این قضیه، ضمن اتلاف انرژی سازمانی، نیز منجر به انعقاد نوعی ذهنیت منفی در شاکله شخصیت افراد می‌شود که به آن "استراتژی مقاومت فرهنگی" می‌گویند؛ یعنی نوعی لجبازی با "نگاه از بالا به پایین" مدیران سازمان‌ها برای مجبور ساختن افراد به پوشش مطلوب خودشان در شرایطی که افراد، دلیلی بر ممنوعیت آن نمی یابند یا دست کم در این مورد توجیه نشده‌اند.
دبیر مدارس ساوه تصریح کرد: اگر چه شلوار لی، از مظاهر کهنه و نمادین فرهنگ غربی است ولی ذاتاً نوعی مُد همیشگی لباس هم هست و مُد، امروزه یکی از حاضر و آماده ترین ابزارهایی است که افراد به کمک آن می‌توانند پیام‌های بصری گویایی در باره هویت خویش صادر کنند.
فتحی با اشاره به نگاه صرفاً آرمانی و نه واقعگرا در آموزش و پرورش گفت: دستگاه در واقع می‌خواهد با حذف پوشش شلوار لی، فرهنگ و هویت اصیل و قومی را تقویت و جایگزین کند اما، شیوه‌ای را که انتخاب می‌کند منطقی و کم هزینه نیست زیرا "هویت قومی" همچون هویت اجتماعی ممکن است در چرخه تغییر زمان و مکان، دستخوش دگرگونی و تحول شود؛ همچنان که دیگر کسی پوشش کت و شلوار را نماد فرهنگ غربی نمی‌داند زیرا به عنوان پوشش رسمی و متعارف در جامعه ما پذیرفته شده است
