الشرق الاوسط فرامنطقه ای 24 مرداد در ادامه نوشت: ... شاید سؤال شود که: رابطه این موضوع با ایران و سوریه و عراق چیست؟ جواب واضح است، تهران احساس می‌کند با دخالت نیروهای ”سپر جزیره ”خلیج در بحرین ضربه سختی خورده است که طرح ایران برای احاطه کردن عربستان سعودی از مرزهای شرقی آن را از بین برده است. کما این‌که ایران احساس می‌کند که امروز در لبنان، خطری واقعی او را تهدید می‌کند، و به‌طور مشخص در صورت سقوط اسد، کمربند فرقه‌ای که ایران از طریق محور ایران - سوریه - لبنان و عراق بعد از سقوط صدام، به دور منطقه کشیده بود، پاره می‌شود، و این چیزی است که شاه اردن روزی که در مورد خطر هلال شیعی صحبت می‌کرد در موردش هشدار داد. بعد از این‌که رژیم اسد ضربه بی‌سابقه‌ای از قیام مردم سوریه دریافت کرده است، امروز ایران می‌ترسد که گروههای تحت حمایتش در منطقه، بعد از اسد از جانب سوریه محاصره شوند. اینجا وضعیت لبنان وحزب‌الله برجسته می‌شود.
صرف‌نظر از این با سیلی دردآوری که تهران از بحرین دریافت کرد، امروز احساس می‌کند که عربستان سعودی از لحاظ دیپلوماتیک برخاسته تا از بندهایی که آن را احاطه کرده وامنیت منطقه‌ای‌اش را تهدید می‌کند رها شود و با گسترش ایران در منطقه مقابله نماید. به همین دلیل امروز ایران تلاش می‌کند تا در مناطقی که از لحاظ جغرافیایی جهت احاطه عربستان برایش مناسب است و در آن امکان وجود مزدور برای ایران می‌باشد، دست به تحرک و اقدام بزند.
از اینجا اهمیت عراق برجسته می‌شود که تمام علامتهای اخیر از آنجا اشاره به افزایش تحرکات ایران در عراق دارد که این نه تنها از طریق دولت مالکی بلکه از طریق شبه‌نظامیان شیعه مزدور تهران در بغداد و مناطق دیگر هم می‌باشد...
... آن‌چه تهران امروز در عراق و یمن انجام می‌دهد به این معنی است که ایران بیش از پیش قانع شده که رژیم بشار اسد در سوریه به سوی سقوط پیش می‌رود، هم‌چنین به این معنی است که ایران با شیوه بازی شطرنج، الزامات حلقه زدن دوباره بدور عربستان سعودی را از طریق یمن و عراق آماده می‌کند، سؤال این است که آیا تهران در این امر موفق می‌شود؟ یا آنان که در معرض این امر هستند نسبت به خطر این موضوع هوشیار می‌شوند؟
