امریکایی ها ادعا می کنند که برای نجات ساکنین کمپ از کشتار به دست ارتش عراق برای جابجایی فشار می اورند. ارتش عراق همین حالا دو بار به کمپ حمله کرده یک بار در جولای 2009 که 11 کشته و صدها مجروح داشت و بار دوم در آوریل 2011 که 36 کشته و باز صدها کشته برجای گذاشت. ارتش صدها بلندگو در اطراف کمپ قرار داده که به زبان فارسی 24 ساعته تهدید به مرگ می کند.
راه حل طبیعی برای حملات ارتش عراق متوقف کردن حملات است نه جابجا کردن ساکنین. ارتش عراق می تواند به ساکنین کمپ در هر جای عراق حمله کند. جابجایی چه ربطی به امنیت ساکنین دارد؟
کمپ اشرف 26 سال پیش توسط اعضای جنبش اپوزیسیون ایران سازمان مجاهدین خلق ایران برقرار شد. مجاهدین یک نیروی دمکراتیک سکولار ایرانی مخالف حکومت مذهبی ملاهای ایران است. ملاها مجاهدین را بخاطر سکولار بودنشان دشمنان خدا می دانند، جرمی که طبق قانون جنایی مجازات مرگ دارد.
مجاهدین زمانی مسلح بودند و تلاش کردند رژیم ایران را سرنگون کنند. این چیزی است که بیانیه جهانی حقوق بشر می پذیرد که افراد وقتی حقوق بشر توسط حاکمیت قانون حفاظت نمی شود باید انجام دهند. مجاهدین در سال 2001 استفاده از خشونت را رد کرد و داوطلبانه سلاحهایشان را به امریکایی ها در سال 2003 تحویل دادند. در عوض، امریکایی ها و نیروهای چند ملیتی ساکنین کمپ را بعنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو به رسمیت شناختند.
امریکا، اتحادیه اروپا، کانادا و استرالیا همگی مجاهدین را یک سازمان تروریستی نامیدند. این نامگذاری با موفقیت در اروپا به دادگاه کشیده شد و برداشته شد. دادگاهها در اروپا منجمله دادگاه استیناف بریتانیا، در پشت درهای بسته همه اطلاعات طبقه بندی شده که سرویسهای اطلاعاتی ارائه کرده بودند را مطالعه کردند و دریافتند که هیچ انسان منطقی نمی تواند باور کند که مجاهدین یک سازمان تروریستی است. دادگاه فدرال استیناف در امریکا نیز این نامگذاری را رد کرد چون غیرمنصفانه صورت گرفته بود.
یک مقاله نیویورک تایمز توسط الیزابت روبین در روز یکشنبه 14 اوت بعنوان واقعیت تبلیغات بی اساس دولت ایران علیه مجاهدین را تکرار کرد که مجاهدین یک فرقه و تروریست هستند. این نوع تبلیغات در دولتهای سرکوبگر علیه اپوزیسیون دمکراتیک شبیه به هم است. یک واقعیتی که خانم روبین مشاهده کرده – که اعضای مجاهدین که او دید "با خیرگی به جلو نگاه می کردند" – شاهدی برای رفتار فرقه گرایانه یا تروریسم نیست.
دولت ایران از دولت عراق خواسته است که ساکنین کمپ اشرف را از عراق اخراج کند. دولت عراق و سفیر باتلر بنظر می رسد احساس می کنند با دور کردن ساکنین کمپ اشرف از مرز ایران آنها فشاری را که از طرف ایران درباره کمپ می اید کاهش می دهند. بنظر می رسد آنها تشخیص نمی دهند که مشکلی که رژیم ملاهای ایران با ساکنین کمپ دارد این نیست که آنها کجا هستند بلکه این است که آنها کی هستند.
جابجایی اجباری پناهندگان نقض استانداردهای بین المللی است. کمپ اشرف یک شهر کاملا تجهیز شده با زیرساختهای دائمی است. این شهر محل سکونت ساکنینش برای 26 سال بوده است. به اجبار بیرون راندن افراد از خانه شان ظالمانه است.
قبل از اینکه دنبال راه حلی باشید، مهم است که مشکل را تشخیص دهیم. مشکل کمپ نیست – مشکل وجود یک ایران با حکومت مذهبی، رژیم غیر دمکراتیک است که مسئول نقض گسترده حقوق بشر است. این مشکل وجود نمی داشت اگر رژیم ملاها وجود نمی داشت. راه حل مساله کار کردن برای برداشتن رژیم ملاهاست نه برداشتن کمپ.
ساکنین کمپ هیچ تهدید نظامی یا تروریستی برای ایران ندارند. جابجا کردن ساکنین کمپ به دور از مرز به این بهانه در خدمت تبلیغات ملاها و مشروعیت دهنده به آن است.
تضعیف یک اپوزیسیون سیاسی دمکراتیک و سکولار در مقابل ملاها رژیم ملاها را تقویت می کند. اگر ما مساله واقعی را کامل در نظر بگیریم، یعنی رژیم ملاها، جابجایی اجباری ساکنین کمپ بسیار بیشتر از اینکه کمک به حل مشکل کند آن را تشدید می کند.
دشمنی دولت عراق نسبت به کمپ اشرف منعکس کننده نفوذ رژیم ایران روی آن دولت است. دولت امریکا ولی چنین بهانه ای ندارد. فشار سفیر آنها برای جابجایی ساکنین کمپ تنها یک اشتباه استراتژیک در عراق، متاسفانه یک اشتباه دیگر، در راز و نیازهای طولانی در آن کشور بیچاره است.
دیدگاه جابجایی ساکنین اشرف باید کنار گذاشته شود. کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان امریکا در یک الحاقیه به اتفاق آرا در مورد لایحه احتیارات روابط خارجی این را درست فهمید. آنها در 21 جولای گفتند که امریکا باید از امنیت فیزیکی و حفاظت ساکنین کمپ اشرف اطمینان یابد – از جابجایی اجباری ساکنین کمپ اشرف در داخل عراق ممانعت کند و حضوض هیات همیاری سازمان ملل در عراق (یونامی) را در کمپ تسهیل کند.

----------

دیوید میتس یک وکیل حقوق بشر بین المللی در وینیپگ در کاناداست.