البته استفاده از سیمان تنها آسیبی نیست که در این پروژه مرمتی به چهارطاقی پرشکوه خیرآباد وارد شده است، چرا که سنگ چینی های انجام شده در پایه های بنا نیز به شکلی نامتقارن و ناموزن کار گذاشته شده است به شکلی که هر کدام از پایه های بنا با دیگری متفاوت است. این در حالی است که معماران ساسانی برای ساخت بناهای چهارطاقی از منظم ترین و دقیق ترین شیوه های معماری بهره می جستند.
چهارطاقی خیرآباد در اثر بارندگیهای شدید سال 1370 و همچنین زمین لرزه ایی که در این سال بوقوع پیوست دچار صدماتی از ناحیه پایه ها و بدنه شد. علاوه بر این گذشت زمان باعث شده بود شکاف های بزرگی در سقف و پایه های بنا ایجاد شود، هم اکنون در بخش غربی سقف این بنا یک شکاف بزرگ و عمیق دیده می شود که در صورت عدم انجام مرمتهای کارشناسی امکان فروریختن کل بخش سقف را فراهم خواهد کرد.
چهارطاقی خیرآباد در 50 کیلومتری شمال غرب شهرستان گچساران در کنار جاده ارتباطی گچساران به دهدشت و در جانب چپ رودخانه بزرگ خیرآباد واقع شده است است. در مسیر ارتباطی باستانی خوزستان به فارس که با نام جاده شاهی معروف است و میام شوش پایتخت زمستانی به تخت جمشید پایتخت تابستانی هخامنشیان کشیده می شد بناهای یادمانی زیادی ساخته شده است که یکی از این بناها چهارطاقی خیر آباد است.این بنا به عنوان مکان زیارتی و مقدس مورد استفاده قرار می گرفته و از آنجا که در مسیر ارجان و بهبهان قرار دارد بعنوان اقامتگاهی در طول مسیر شاهی مورد استفاده قرار می گرفته است. در کنار بنای چهارطاقی، باقیمانده دو پل دوره ساسانی و یک پل دوره اسلامی (سلجوقی) نیز وجود دارد.
چهارطاقی خیرآباد با چهارفیل گوش پوشیده وطاق روی آن احیا شده است علاوه براین بنا ،در اطراف تاسیسات دیگری نیز دیده می شود . همچنین در بررسیهای باستان شناسی بر روی تپه های اطراف درعمق حدود 50 تا60 سانتی متری تپه ها سوخته هایی بدست آمده که به نظر می رسد علاوه برآتشکده چها ر طاقی و انجام مراسم مذهبی زرتشتی در آن ،بر فراز تپه ها نیز گودالهایی برای افروختن آتش تعبیه شده است .
در مورد کاربرد این بنا روایات مختلفی هست. اردشیر در آخرین جنگ خود با اردوان اشکانی وی را در دشت رامهرمز شکست می دهد و به همین مناسبت بناهای یادمانی در طول این مسیر می سازد. عده ای بر این باورند که چهارطاقی خیر آباد از جمله بناهای یادمانی اردشیر است.
اما به نظر می رسد این بنا در علم نجوم هم کاربردی داشته چون دقیقا در روز اول زمستان طلوع خورشید از یکی از دهنه های این چهارطاقی قابل رویت و در دهنه رو به رو غروب خورشیدکاملا نمایان بوده است. طول اضلاع بیرونی چهار طاقی 07/11 متر ، ابعاد درونی زیر گنبد 26/6 متر ارتفاع طاقها تا زیر قوس 5/4 متر، ارتفاع تا منشوری از کف 70/6 متر و از کف تا آخرین نقطه باقی مانده به گنبد 20/9 متر است .طول هر ستون یا پایه طاق 60/3 متر وجنس بنا از سنگ و گچ است .گنبد این به شکل گردچین ساخته شده است . پایه های آن با سنگ های چکشکاری شده و فضای زیر گنبد با خطوط هندسی ساده تزیین شده اند .
رضا مرادی غیاث آبادی پژوهشگر و نویسنده در زمینه باستانشناسی در باره این بنا گفته است: " طراحی تقویمی چارطاقی خیرآباد با بنای پیشین و همچنین با تمامی چارتاقی‌های ایران متفاوت است و محور اصلی آن رو به جایگاه طلوع خورشید در انقلاب زمستانی دارد. در نتیجه پرتوهای خورشید بامدادی در آغاز فصل زمستان در امتداد محور بنا می‌تابند و امتداد خطوط همگی سایه‌ها در بیرون و درون بنا با یکدیگر موازی هستند. برای تشخیص اعتدالین (آغاز بهار و پاییز) و نیز انقلاب تابستانی، خط دیدهای سه‌گانه‌ای طراحی و بکار بسته شده است که نمونه آنرا تنها در همین بنا دیده‌ام. بطوریکه فرارسیدن بهار، تابستان و پاییز را می‌توان ، از سه خط دید توأمان و جداگانه در این چارطاقی نظاره کرد
