جایی که فلسفة وجودی‌اش از روز تأسیس در 66 سال پیش، پاسخ دادن به فریاد دردمند خلقهایی است که جان و امنیت و کرامتشان در خط است و صدایشان شنیده نمی شود.
سوال کلیدی این است که آیا در بهار عرب که مردم خاورمیانه و شمال آفریقا علیه دیکتاتوریها به‌پاخاسته‌اند، مسئولیت سازمان ملل بیشتر می شود یا کمتر؟  و راستی در این کشاکش بزرگ، جای آن کجاست؟
در این لحظه استثنایی از تاریخ منطقه و جهان، به نظر من، تعهدات ملل متحد و نهادهای آن صدچندان شده است.
این تعهدات به خصوص نسبت به مردم و مقاومت ایران بسیار مهم است. زیرا دیکتاتوری حاکم بر ایران بدترین نوع دیکتاتوری در جهان امروز است و می تواند دستاوردهای بهار عرب را به یغما ببرد.
موضوع بحث من طرح این سوال است که چرا سازمان ملل در ایفای مسئولیت اخلاقی و تاریخی خود تعلل‌می‌کند و چرا اقدام‌هایش با کندی و تأخیر  صورت می‌گیرد؟
اما ابتدا مایلم از سازمانهای غیردولتی برگزار کننده این اجلاس و توجه آنان به حقوق بشر ایران و مسأله اشرف سپاسگزاری کنم. هم چنین مایلم قدردانی خودم را از خانم میتران به عنوان مدافع بزرگ حقوق بشر که همواره پیشتاز دفاع از مردم و مقاومت ایران بوده است ابراز نمایم.
از حضور شخصیت‌های مدافع حقوق بشر و آزادی ایران در این اجلاس خوشوقتم. به ویژه به آقایان دکتر آلخو ویدال کوادراس نائب رئیس پارلمان اروپا، استراون استیونسون و پائولو کازاکا که جنبش بین‌المللی دفاع از اشرف را شجاعانه رهبری کرده‌اند، درود می‌فرستم.
دمکراسی، حقوق بشر و صلح و حق پناهندگی که حفاظت از آن در کانون تعهدات سازمان ملل است، از احترام عمیقی نزد مقاومت ایران برخوردار است.

120 هزار تن از اعضای این مقاومت برای همین آرمان‌ها در پیکار با فاشیسم مذهبی جان باخته‌اند.
و من یک آرزو دارم که روزی ایران، سرزمین آزادی و دمکراسی و برابری و صلح و همزیستی و حقوق بشر و احترام به حقوق بین الملل گردد.
در این مبارزة سخت، مردم ایران همیشه انتظار دارند که سازمان ملل را در کنار خود ببینند. اما درست به عکس، در حالی که ملل متحد به بی عملی خود نسبت به اعدامها در ایران و سرکوب در اشرف ادامه میدهد، همزمان با همین جلسه، سازمان ملل رئیس جمهور جانی ملایان را در اجلاس مجمع عمومی در نیویورک پذیرفته است. این خلاف علت وجودی سازمان ملل است.
در ماه سپتامبر که هنوز به پایان نرسیده، ملاها 23 نفر را تنها در یک روز اعدام کردند
از ابتدای امسال ـ  ظرف هشت ماه ـ  تعداد اعدام‌های علنی و غیر علنی به 490 نفر رسیده است. درماه سپتامبر تقریبا هر هشت ساعت یک نفر اعدام می شود
اعتراضات به طور خشونت باری سرکوب می شوند. صدها نفر به خاطر شرکت در قیام‌های مردم ارومیه و تبریز دستگیر شده‌اند. زندانیان، به ویژه زندانیان عضو مقاومت یا اعضای خانواده‌های ساکنان اشرف، تحت شرائط طاقت‌فرسایی هستند.
جای تأسف است که  در اجلاس اخیر شورای حقوق بشر ملل متحد، کمیساریای عالی حقوق بشر اشاره‌یی به موضوع نقض حقوق بشر ایران نکرد.
اکنون، خامنه‌ای از سقوط قذافی و تزلزل دیکتاتور سوریه این درس را گرفته است که هر چه زودتر بمب اتمی به دست بیاورد، و موضع خود در عراق را محکم کند. البته پروژة اصلی او سرکوب جامعة ایران و در کانون آن اشرف است.
می‌بینید که پس از هر قیام در ایران، آن‌ها به اشرف حمله می‌کنند. ماه گذشته پروفسور ژان‌زیگلر، نایب رئیس کمیته مشورتی شورای حقوق بشر ملل متحد در همینجا گفت اشرف کانون تشعشع ارزش‌های دمکراتیک است و مستمراً مشروعیت رژیم ستمگر را از بین می‌برد.
بنابراین توطئه برای انهدام اشرف درضدانسانی ترین شکل خود ادامه می یابد.
کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد با بیانیه 13سپتامبر خود درباره استاتوی ساکنان اشرف، اولین قدم را در به‌رسمیت شناختن استاتوی قانونی و حقوق ساکنان اشرف برداشته است. این یک قدم بسیار لازم اما ناکافی است.
 
کمیساریای عالی پناهندگان ساکنان اشرف را برطبق قانون بین‌الملل، پناهجو اعلام کرده است. کمیساریا تصریح می‌کند «قانون بین الملل ایجاب می‌کند که آنها باید قادر باشند از حفاظت بنیادین امنیت و رفاه برخوردار باشند». به‌علاوه، از دولت عراق می‌خواهد که ضرب الاجلش را برای بستن اشرف تمدید کند.
با درنظر گرفتن عدم احترام به حقوق بین الملل توسط عراق در حال حاضر، مسئولیت‌هایی را که همین بیانیه متوجه طرف‌های مختلف می‌کند خاطرنشان می‌کنم
نخست، ضروری است که دبیر کل ملل متحد و یونامی شناسایی بین المللی حفاظت اشرف را بر روی زمین و در صحنة عملی تضمین کنند. این با  دستور دبیرکل امکان‌پذیر می‌شود. به این منظور، ضروری است  دبیرکل اعلام کند که  اشرف یک منطقة غیر نظامی و تحت نظارت دائمی ملل متحد است. هم‌چنین دستور استقرار ناظران ملل متحد در اشرف را صادر کند. اگر تیم ناظران ملل متحد پس از ژوئیه 2010 اشرف را ترک نکرده بود، قتل عام 19 فروردین واقع نمی‌شد یا ابعاد آن بسیار محدود بود.

دوم، خود کمیساریا برای ممانعت از حملات رژیم و عوامل دست نشاندة آن در عراق، موقعیت پناهندگی همة ساکنان اشرف را بطور کامل به رسمیت بشناسد.
سوم این که ایالات متحده ‌باید در تأمین و  تحقق حقوق و حفاظت های تأکید شده در بیانیة کمیساریا مشارکت کند. مشخصاً آمریکا باید از نقض حقوق ساکنان اشرف توسط دولت عراق ممانعت کند. 

این روشن است که ایالات متحده تا این تاریخ، در پاسخگویی به تعهدات خود نسبت به حفاظت ساکنان اشرف، اهمال کرده است. اما این، مسئولیت سازمان  ملل در قبال ساکنان اشرف را بیشتر می‌کند، نه‌کم‌تر.
وانگهی، اگر ایالات متحده باز هم از تأمین حفاظت تیم ملل متحد در اشرف خودداری کند، مقاومت ایران آمادگی دارد هزینة حفاظت ناظران ملل متحد را تأمین کند.
هم چنین می خواهم به دولت سوییس به عنوان ضامن کنوانسیونهای ژنو فراخوان بدهم تا به اقدامات عاجل جهت تضمین حفاظت ساکنان اشرف دست بزند.

سرانجام، کمیساریای عالی حقوق بشر را فرا می‌خوانیم که وظایفی را که در پنج ماه گذشته بر زمین مانده، ایفا کند.
اگر تحقیقات مربوط به کشتار 8آوریل که ضرورت پیگیری آن توسط خانم پیلای نیز مورد تاکید قرار گرفته، انجام شده بود ، بسیاری فشارهای ضدانسانی علیه ساکنان اشرف از جانب آخوندها و دست نشاندگان عراقی‌شان وارد نمی‌شد.
ـ آیا ادامة شکنجه روانی با 300 بلندگو، یک فاکت عمده نقض حقوق بشر نیست؟
ـ آیا احداث ایستگاه شنود و پارازیت وزارت اطلاعات آخوندها در کنار اشرف، یک سرکوبگری آشکار نیست؟
ـ آیا محروم کردن آسیب دیدگان حملة 8 آوریل و بیماران حاد، از دسترسی به پزشک و درمان، یک‌شکنجه نیست؟

ـ ضرب‌الاجل دولت عراق برای کشتار بعدی در پایان سال توسط کمیساریای حقوق بشر به سکوت برگزار می‌شود. حتی در گزارش خود به شورای حقوق بشر در ماه ژوئن و سپتامبر، هیچ اشاره یی به موارد نقض حقوق بشر علیه ساکنان اشرف نشده است.
ـ و وقتی که خانواده‌های ساکنان اشرف به سازمان ملل مراجعه می‌کنند آن‌ها را به کشورهای عضو ارجاع می‌دهند و کشورهای عضو آن‌ها را به سازمان ملل.
اکنون 150 روز است که صدها تن از ایرانیان و اعضای خانواده‌های ساکنان اشرف در برابر نهادهای ملل متحد در ژنو تحصن کرده، بر حفاظت بین‌المللی ساکنان اشرف پافشاری می‌کنند.
ما ایالات متحده ،اتحادیه اروپا و هم‌چنین دولت سوئیس را فرا می‌خوانیم که تا تحقق یک راه حل صلح‌آمیز و پایدار، حفاظت ساکنان اشرف را تأمین کنند.
ما بار دیگر سازمان ملل و یونامی را فرا می‌خوانیم که وظایف خود را  برای جلوگیری از هرگونه حمله و اذیت و آزار به ساکنان اشرف به اجرا بگذارند.
و کمیساریای عالی حقوق بشر را به کنار گذاشتن سکوت خود نسبت به اعدام‌ها و شکنجة زندانیان فرامی‌خوانیم. درخواست مشخص مقاومت ایران ارجاع پروندة نقض حقوق بشر ایران به شورای امنیت ملل متحد است.

از همه شما متشکرم.