آمریکا با شتاب عباس را به بازگشت به مذاکرات مستقیم با اسراییل فراخواند و اسراییل نیز تأسف خود را از درخواست عباس ابراز کرد، در همین حال دیپلوماتها گفتند که کمیته چهارجانبه بین‌المللی برای صدور بیانیه‌ای که در آن برای بازگشت اسراییل و فلسطین به مذاکرات صلح ابراز امیدواری شده، به توافق رسیدند. از طرفی نخست‌وزیر اسراییل بنیامین نتانیاهو در سخنانش در مجمع عمومی از به‌رسمیت شناختن کشور یهودی صحبت کرد و اشاره کرد که صلح از طریق قطعنامه‌های سازمان ملل محقق نمی‌شود و تکرار کرد که اسراییل خواهان صلح است...
... عباس نامه درخواست عضویت کامل فلسطین را به دبیرکل سازمان ملل تحویل داد که به گفته منابع دیپلوماتیک در کمتر از ”100 کلمه و در دو بخش“ آمده است که بخش اول التزام او را به اصول سازمان ملل و میثاقهای آن و بخش دوم در مورد درخواست عضویت و اعلام آن می‌باشد...
... از طرفی نتانیاهو در سخنانش مقابل مجمع عمومی که در پی سخنان عباس بود گفت، وقت آن رسیده که فلسطینیان به اسراییل به‌عنوان کشوری یهودی اذعان کنند...
... در کادر واکنشها در مقابل ارائه درخواست عضویت فلسطین، سوزان رایس سفیر آمریکا در سازمان ملل گفت: بعد از این‌که امروز سخنرانیها تمام شود، برای ما مشخص می‌شود که همگی باید به این اعتراف کنیم، تنها راه ایجاد یک کشور از مذاکرات مستقیم عبور می‌کند و نه از راههای میانبر.
در اسراییل سخنگوی نخست وزیر، غیدی شمرلینگ گفت: ”از این اقدام متأسفیم ”و اضافه کرد“ ما معتقدیم که تنها راه برای رسیدن به صلحی واقعی، راه مذاکرات است و نه اقدامات یک‌جانبه“. وزیر خارجه اسراییل افیگدور لیبرمان سخنرانی عباس را به‌عنوان ”تحریک بسیار شدید“ توصیف نمود و گفت او مانند این لحن را از رئیس حکومت فلسطین نشنیده بود. و در تلویزیون کانال 10 اسراییل گفت که عباس ”اتهامات نادرست و شدیدی را به اسراییل زد “ از جمله اتهام حفاری زیر اماکن اسلامی مقدس هم‌چنین ا و آدمکشان فلسطینی را اسیر سیاسی توصیف کرد، و عملاً او مانند (رئیس سابق) یاسر عرفات تنظیم کرد و سه بار در سخنرانیش از او نام برد“.  وی اشاره نمود که عباس از کشورهای عربی و اروپایی نام برد و عمداً از آمریکا نام نبرد، بعلاوه سخنان او در مورد مذاکرات چیزی جز ”بازی با کلمات“ نبود و روح سخنانش ضد مذاکرات است و در عمل متعهد به استمرار آزار و اذیت اسراییل شد.
از سوی دیگر جنبش حماس، سخنان عباس را ”عاطفی دانست به‌طوری‌که در تشریح رنجهای فلسطینیان موفق بود ولی به‌دلیل این‌که برای مذاکره با اشغالگر به سازمان ملل روی آورد، در تشخیص ابزار رویارویی شکست خورد و همین این اقدام را بی‌محتوا می‌کند“.