با اعدام مخفیانه دست کم 38زندانی دیگر که رژیم از اطلاع رسانی در مورد آنها خودداری کرده، شمار اعدامها در این ماه به 100تن بالغ می شود. در میان اعدام شدگان یک نوجوان 17ساله و دو جوان 19و 20ساله بودند که به هنگام ارتکاب جرم زیر 18سال داشتند.
برپا کردن تخت شکنجه در خیابانهای طبس و شهرهای جنوبی کشور و شلاق زدن زندانیان به اتهام سرقت و صدور حکم شقاوت بار کورکردن چشم برای یک جوان، دستگیریهای جمعی، ترور مخالفان، سرکوب زنان زیر عنوان طرح آخوندساخته «عفاف»، حمله به خانه های مردم به بهانه جمع آوری تجهیزات ماهواره یی و ... از دیگر اقدامهای سرکوبگرانه رژیم در این روزها است.
توسل رژیم آخوندی به این بربریت افسارگسیخته، نشان ناکامی آن در مهار بحرانی است که سراپای این نظام منحوس را فراگرفته و وحشتش را از انفجار خشم عمومی هر چه بیشتر کرده است.
مقاومت ایران با تأکید بر اینکه سکوت و بی عملی جامعه جهانی، این رژیم را در استمرار و تشدید جنایتهایش تشویق کرده است، دبیرکل، شورای امنیت، کمیسر عالی حقوق بشر و دیگر ارگانهای ملل متحد و همه مجامع مدافع حقوق بشر را به محکوم کردن اعدامهای جنایتکارانه در ایران فرا می خواند و خواستار اقدامهای فوری جهت توقف روند فزاینده اعدام زندانیان است. تنها راه مقابله با این رژیم وحشی اتخاذ یک سیاست قاطع بین المللی و طرد آن از جامعه بین المللی است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
9مهر1390 (اول اکتبر2011)