اول: شماری از کشورهای عربی و شهروندان آنها یا جنبشهای سیاسی، آشکارا رژیم ایران، متحدان آن و دست نشاندگانش را محکوم میکنند. عربستان سعودی در صدر این کشورها است. مجموعه مواضع شورای همکاری خلیج فارس نمونه بارز پس راندن رژیم ایران است.
دوم: با سرنگونی رژیم اسد یا تضعیف بشار اسد، رژیم ایران یک متحد اصلی را در منطقه از دست میدهد و در نتیجه ارتباط او با لبنان و حزب الله بصورت سابق نخواهد بود. این تغییرات که ترسیم آن مشکل است تاثیرات مهمی برای این رژیم خواهد داشت.
روزنامه دیلی استار لبنان دلایل دیگر خود در مورد بازنده بودن رژیم آخوندی را اینگونه توضیح میدهد:
سوم: تلاشهای این رژیم در لفاظی علیه اسرائیل رنگ می بازد، زیرا اولا مرکز ثقل مسئله فلسطین و اعراب و اسرائیل به سازمان ملل متحد منتقل شده است. ثانیا ترکیه در منطقه با فعالتر شدن در معادلات منطقه، در صحنه دیپلماتیک، بسیار مؤثر تر از آنچه که رژیم ایران میتوانست باشد، نقش ایفا خواهد کرد.
چهارم: دلیل دیگری که رژیم ایران از نظر کشورهای عربی مطرود است این است که جهان عرب شیفته قیامهای خودش برای برقراری نظامهایی مسئول و به لحاظ سیاسی دمکراتیک است. بنابراین الگوی رژیم ایران که قدرت در آن متمرکز، فضای امنیتی حکمفرما و به لحاظ اقتصادی درنده خو و بی قانون است را کمتر جذاب میکند
