مقابله با توطئه رژیم برای به شکست کشاندن اعتصاب.
در حالیکه هنوز یک هفته از توقف اعتصاب بازاریان صنف پارچه فروش برای انجام مذاکرات موفق با نمایندگان دولت در  هفته اول مهر ماه برای کسب خواستهایشان نگذشته بود که بازاریان این مذاکرات را ناتمام رها کردند و به اعتصاب مجدد بازگشتند. آنها در اولین مذاکرات متوجه فریب رژیم برای شکستن اعتصاب شدند و بین خودشان متعهد شدند که به اعتصاب تا رسیدن به خواستهایشان بطور قاطع ادامه دهند.
واقعیت این است که حرکت اعتراضی این صنف از بازاریان از روز 10 مرداد 1390 در اعتراض به سرکوب سیاسی و فشارهای اقتصادی بر بازار آغاز شد . خواستهای آنها عبارت بودند از : لغو قانون مالیات 4درصد بر ارزش افزوده، اصلاح ضرائب مالیاتی،  بخشودگی جرائم واحدهایی که دیر کرد مالیاتی دارند، تصحیح پروانه های کسب شان .
قابل توجه است که لایحه اخذ مالیات 4 درصد بر ارزش افزوده در تیرماه 90 توسط مجلس ارتجاع به تصویب رسید. این لایحه که سه سال قبل تصویب شده بود در سال 1388 همراه با قیام مردم و بدنبال اعتصاب بازار به تعویق افتاد . بر اساس این لایحه تا آنجا که به صنف فروشندگان پارچه بر میگردد، کلیه مراحل تولید تا فروش پارچه مشمول پرداخت 4درصد مالیات می شود که در مجموع مالیات مقرر شده برای این صنف به حدود 20درصد افزایش می یابد. ضمن اینکه همین مالیات، عامل افزایش بی رویه قیمت پارچه نیز خواهد شد.
این طرح مالیاتی که بیشترین فشار را بر بازاریان خرده پا و فروشندگان جزء وارد میکند، درشرایطی صورت میگیرد که تولید، توزیع و واردات پارچه و پوشاک دست باند موتلفه اسلامی و سرکردگان سپاه پاسداران است و آنها علاوه بردزدیهای نجومی از پرداخت هرگونه مالیات و گمرگ می گریزند.
ثانیا سران رژیم برای کسب حمایت سیاسی از چین و همچنین به جیب زدن سودهای نجومی، بازار پوشاک و پارچه را از تولیدات نامرغوب چینی اشباع کرده اند و باعث ورشکستگی و تعطیل شدن یا افت تولیدات کارخانه های نساجی و حتی تولیدات تریکوی داخلی و بیکاری هزاران کارگر و رکود بی سابقه در بازار پارچه و پوشاک شده و ورشکستگی را به بازاریان این صنف تحمیل کرده اند. واردات نامرغوب چینی هم در انحصار باند موتلفه اسلامی و سپاه پاسداران است که عرصه را برای بازاریان جزء و خرده پا بسته است. تحمیل چنین مالیاتی بر بازاریان در این شرایط برای آنان طاقت فرسا شده است.
بازاریان صنف پارچه و پوشاک در ماههای مرداد و شهریور به اعتراضات، اعتصابها و بستن مغازه ها، راه پیمایی و دیگر حرکات اعتراضی ادامه دادند، گرچه حرکت اعتصاب از بازاریان صنف پارجه و پوشاک شروع شد ولی بتدریج دیگرصنفها نیز به آن پیوستند و حتی مردم بویژه جوانان و زنان به همبستگی با آنان پرداختند.
 طی متجاوز از یکماه و نیم اعتصاب، بازاریان بطور روز مره زیر سرکوب رژیم بودند و علاوه بر حملات نیروهای سپاه و بسیج و لباس شحصی به بازار، محاصره بازار با نیروهای سرکوبگر، جلوگیری از ورود مردم و بویژه جوانان به بازار، دستگیری بازاریان فعال و مردم و جوانان مراجعه کننده به بازار ادامه یافت.
با این سرکوبگریها، رژیم آخوندی تلاش کرد که این حرکت اعتراضی را مهار و آن را متوقف سازد که موفق نشد. بدنبال آن رژیم آخوندی روشهای دیگری را در سرکوب به کار گرفت. پارچه فروشانی را که به بستن مغازه خود ادامه دهند تهدید کرد که آنها را به پرداخت جریمه های سنگین محکوم خواهد کرد. علاوه بر این باند موتلفه اسلامی به ریاست عسگر اولادی و نظابر آن که غارتگران اصلی و همدستان سپاه در چپاول و دزدیهای نجومی هستند، بازاریان اعتصابی سرشناس را- که به عنوان عناصر اصلی اعتصاب می شناختند- بطور مستقیم تهدید به دستگیری و زندان میکرند تا شاید پاسیو شوند و از اعتراضات فاصله بگیرند.
با تمام اینها اعتراضات بازاریان تداوم یافت و در آستانه دو ماه قرار گرفت. ترفند جدیدی که رژیم و دست نشاندگانش دربازار بکار گرفتند دادن وعده های دلگرم کننده به بازاریان برای شنیدن خواستهایشان و پاسخ مثبت به مطالبشان بود تا آنها را به مذاکره بکشانند و بطورموقت هم که شده اعتصاب بازار را بشکنند. آنها خواستار یک هفته توقف اعتصاب بازاریان برای انجام این مذاکرات شدند.  
بازاریان معترض با پذیرش و پاسخ مثبت به مذاکره و برای گفتگو با نماینده وزارت دارایی موقتا اعتصاب  را متوقف کردند و با این فریب، قبل از دو ماهه شدن اعتصاب خود،  مغازه های خود را باز کردند .
اما در اولین ملاقات و مذاکره با نمایندگان رژیم متوجه شدند که نمایندگان وزارت دارایی حرفهای قبلی خود را تکرار کرده و به خواستهای آنان وقعی نمی نهند. بدینجهت به مذاکرات ادامه نداده و مجددا به اعتصاب روی آوردند و نزد خود متعهد شدند که تا رسیدن به خواستهایشان بطور قاطع بایستند.
فریب و توطئه رژیم آن بود که اولا اعتصاب بازاریان صنف پارچه فروش از دوماه تجاوز نکند، چرا که در این صورت بطور خودبخود و طیق قانون، مشمول معافیت یکساله مالیاتی می شوند. از سوی دیگر با شکستن موقت اعتصاب، روحیه بازاریان و وحدت آنها را درهم بشکنند و آنها را پاسیو و مایوس کنند.
بازاریان در شروع مذاکره متوجه این توطئه رژیم شدند . بعدا نیز یکی از نمایندگان رژیم در مذاکره با بازاریان به این ترفند بطور علنی اشاره کرد.
بازاریان صنف پارچه و پوشاک در روز سه شنبه 5 مهر اعتصاب مجدد خود را شروع کردند و با شعار الله اکبر در اعتراض به طرح مالیاتی رژیم و عدم رسیدگی به خواستهای شان دست به راهپیمایی و تجمعات اعتراضی زدند.  در این حرکات اعتراضی برخی از بازاریان دیگر صنفها در همبستگی با صنف پارجه و پوشاک به آنان پیوستند و درب مغازه های خود را بستند.
نیروهای سرکوبگر رژیم که طی دو ماه گذشته برای سرکوب بازاریان معترض بسیح شده بودند از روزهای قبل از شروع مجدد اعتصاب به تهدید بازاریان پرداختند و از صبح روز سه شنبه مناطق اطراف بازار را تحت کنترل گرفتند تا از پیوستن مردم بویژه جوانان به بازاریان جلوگیری کنند.
سرکویگریهای رژیم بویژه تهدید به جرائم سنگین، دستگیری و زندانی کردن عناصر فعال نتوانست راه به جایی ببرد و اعتصاب ادامه یافت، در روز شنبه 9 مهر حرکت اعتراضی گسترش یافت و هزاران تن از پارچه فروشان بازار تهران در شصت و دومین روز اعتصاب خود در اعتراض به قانون مالیاتی چپاولگرانه رژیم در مقابل مسجد ملک و اطراف آن - در بازار تهران- دست به تجمع زدند. رژیم آخوندی برای جلوگیری از شکل گیری  این تجمع که بازاریان از قبل به آن فراخوان داده بودند، انبوه نیروهای سرکوبگر را از جمعه شب در میدان ارک مستقر کرده بود و این منطقه را تحت کنترل گرفت. صبح روز شنبه گله های نیروی ضد شورش، انتظامی و لباس شخصی  از پیوستن مردم به بازاریان معترض جلوگیری نمودند و شماری از زنان و جوانان را دستگیر کردند.
این تجمع در حالی شکل گرفت که عوامل رژیم در  اتحادیه پارچه فروشان از شب قبل با نصب ابلاغیه بر روی دیوارهای اطراف مسجد ملک به دروغ مدعی شده بودند که به دنبال توافقات با دولت، مغازه های پارچه فروشی از صبح شنبه شروع به کار خواهند کرد. صبح شنبه نیز، نیروهای ضدشورش در محل تجمع حضور یافتند و با تکرار همین دعاوی دروغ، بازاریان را برای پایان دادن به اعتصاب و خودداری از تجمع تحت فشار گذاشتند. ولی سودی نداشت و اعتراضات بازاریان رو به گسترش بود.
مهر ماه 1390