بیانیه مکتوب ویندی شرمن، معاون وزارت‌خارجه آمریکا در امور سیاسی

کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان  آمریکا،  بیانیه مکتوب ویندی شرمن، معاون وزارت‌خارجه آمریکا در امور سیاسی، ایران و سوریه:  خط پایان  و نحوه رسیدن ما به آن نقطه -
رژیمهای موجود در ایران و سوریه، حائز تهدیدات مشخصی در رابطه با امنیت جهانی و منطقه‌ای می‌باشند. ما مصمم هستیم که در هر دو کشور، از شهروندان ایران و سوری، که در تلاش و نزاع می‌باشند، حمایت کنیم تا دولتهای آنها را، بر سر اقدامات سرکوبگرانه و بی‌رحمانه بر علیه مردمان خودشان، مورد حسابرسی قرار دهیم.

سایت کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا- رئیس کمیته، روزلهتینن، عضو ارشد، برمن، اعضای برجسته کمیته: از این‌که مرا دعوت کردید تا امروز در برابر شما حاضر شوم متشکرم... 
رژیمهای موجود در ایران و سوریه، حائز تهدیدات مشخصی در رابطه با امنیت جهانی و منطقه‌ای می‌باشند. ما مصمم هستیم که در هر دو کشور، از شهروندان ایران و سوری، که در تلاش و نزاع می‌باشند، حمایت کنیم تا دولتهای آنها را، بر سر اقدامات سرکوبگرانه و بی‌رحمانه بر علیه مردمان خودشان، مورد حسابرسی قرار دهیم. 
ما هم‌چنین در پی از بین بردن نفوذ بی‌ثبات کننده آنها در کشورهای همسایه و سایر کشورها می‌باشیم. معنای آن در مورد ایران، رسیدگی به تهدید مستمر جاه‌طلبی های اتمی رژیم این کشور، حمایتش از تروریسم بین‌المللی، فعالیتهای بی‌ثبات کننده‌اش در منطقه، و نقض حقوق‌بشر آن در داخل کشور است...
در ارتباط با ایران، امروز جهان، به درجات بی‌سابقه‌ای، در نگرانی بر سر این‌که یک ایران مسلح به سلاح اتمی، ثبات منطقه خلیج، خاورمیانه بزرگتر، و اقتصاد جهانی را متزلزل خواهد کرد، متفق‌القول هستند. 
ایران در تقابل با قطعنامه‌های شورای امنیت ملل‌متحد و هیأت حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به گسترش فعالیتهای حساس اتمی خود ادامه داده و از همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خودداری می‌ورزد، امری که موجب نگرانیهای جدی و مشروع نسبت به اهداف این برنامه اتمی می‌گردد.
به جز مسأله اتمی، ایران به حمایت دیرینه خود از سازمانهای تروریستی مانند حزب‌الله، حماس، و جهاد اسلامی فلسطینی، و نیز گروههای شبه‌نظامی نیابتی در عراق،   ادامه می‌دهد. 
اما این تلاشها، تصویر منفی از رژیمی را ارائه می‌دهند که در واقع، خیلی آسیب‌پذیرتر و ضعیف‌تر از آن است که  بخواهد از خود نشان دهد.  سال 2011، بیدارباش ناگواری برای جمهوری اسلامی ایران بوده است. دولت ایران در تلاشهای خود برای همسویی با قیامهای جهان عرب ناکام ماند و ادعا می‌کند که انقلاب 1979 در ایران، الهام‌بخش این قیامها بوده است.
هیچ‌کدام از جنبشهای مردمی در منطقه، به ایران به‌عنوان مدلی برای تغییر، نگاه نکرده‌اند. تنها نهادی که توجه خود را به ایران معطوف کرد، یک رژیم مستبد دیگر در سوریه بود که  به‌شدت تلاش می‌کند، تا قدرت را حفظ کند.
ایران با کمک به رژیم رو به سقوط بشار اسد برای سرکوب وحشیانه مردم سوریه، هر چه بیشتر شهرت خود را در میان مسلمانان از دست داد، و به روابط دوجانبه‌اش در سطح منطقه، آسیب رساند.
دولت ایران که پیام هشدار‌دهنده و صریح بیداری عرب را بدرستی نگرفته، به دستگیری، زندانی کردن، و اذیت و آزار ایرانیانی که جرات می‌کنند تا شفافیت و پاسخگویی دولتشان، و نیز رفتار منصفانه و عادلانه این دولت با اقلیتهای قومی و مذهبی را مورد پرسش قرار دهند، ادامه می‌دهد.
برای برخورد با تهدید جاه‌طلبیهای اتمی رژیم ایران، حمایتش از تروریسم بین‌المللی، فعالیتهای بی‌ثبات کننده‌اش در منطقه، و نقض حقوق‌بشر در داخل کشور، ایالات متحده، یک کارزار بین‌المللی وسیع و قدرتمند را رهبری کرده است تا بهای گزاف آن را به این رژیم اعمال کرده و توانایی آن را در دنبال کردن این سیاست‌ها، با مشکل مواجه سازد...
سیاست آمریکا در رابطه با ایران، کماکان خالی از ابهام است. قبل از همه، ما باید مانع دستیابی ایران به تسلیحات اتمی‌شویم. فعالیتهای غیرمجاز اتمی آن، یکی از بزرگترین نگرانیهای جهانی است که با آن مواجه هستیم، و به افزایش فشارها ادامه خواهیم داد تا رژیم ایران، با جدیت و صداقت، وارد گفتگو با جامعه بین‌المللی شده و نگرانیهای موجود را برطرف کند.
اما فشار، به خودی خود کافی نیست. این ممکن است به ایران انگیزه‌ای برای دست زدن به‌عمل بدهد، اما اقداماتی که برای ایجاد اطمینان بین‌المللی به مقاصد اتمی ایران ضروری هستند را تجویز نمی‌کند. با این هدف، ما پیشنهاد کرده‌ایم که با ایران ملاقات کنیم و ترتیباتی برای اعتماد‌سازی و شفافیت ارائه داده‌ایم که مشوقهای عملی در بر داشته است. متأسفانه ایران در این امر ناکام ماند و نتوانست از این فرصتها، استفاده کند. در نتیجه، فشارهای جهانی روی ایران، بیش از همیشه، رو به افزایش است...  
  ما ضمنا، بار دیگر، استراتژی دو وجهی تعامل و فشار را مورد تأیید قراردادیم... کشورهای 1+5 مایلند که ملاقات دیگری با ایران داشته باشند، مشروط بر این‌که ایران با جدیت بیشتری آماده ورود به گفتگوهای ملموس، با هدف حل‌وفصل کردن نگرانیهای بین‌المللی حول برنامه اتمی اش، باشد. 
 هر چند، اگر ایران تنها بخواهد زمان بخرد تا برنامه اتمی‌اش را پیش ببرد، با فشارهای بی‌سابقه و انزوای بین‌المللی بی‌سابقه مواجه خواهد شد...
تمایل اپوزیسیون ایران به این‌که بدون کمکهای مالی یا سایر حمایتها از جانب آمریکا، عمل کند، امر روشنی است. ما متعهد هستیم که از ابزارهای در دسترس و مؤثر دیپلوماتیک استفاده کنیم تا به کسانی که خواهان مساعدت ما در رساندن صدایشان، و در دفاع از حقوق و آزادیهای پایه ای، هستند، مدد رسانیم. 
ایالات متحده همواره از تلاشهای مردم ایران در متوقف کردن اقدامات دولت در اذیت و آزار، بازداشت، شکنجه، زندانی و اعدام کسانی که جرات می‌کنند اختلافات ایدئولوژیک، مذهبی یا سیاسی موجود با دیدگاه این رژیم سرکوبگر و توتالیتر را بیان کنند، حمایت می‌کند... 
ایران با تأمین حمایتهای مادی و تکنیکی از کارزار رژیم بشار اسد بر علیه مردم سوریه، هم‌چنان به این رژیم،   که نزدیکترین هم‌پیمان آن است، در خونریزی کمک می‌کند.
تردیدی نیست که سکوت در برابر ابزارهای سرکوب در داخل ایران، از قبیل بسیج و سپاه، ضمنا به سوءاستفاده‌کنندگان و سرکوبگران در خارج، کمک و اطمینان خاطر می‌دهد...
ایران سعی می‌کند، به هر بهایی، نفوذ خود را در سوریه بالا برده و به اسد کمک کند که در قدرت باقی بماند...
مدتهای مدیدی است که ایران و سوریه برای دامن زدن به بی‌ثباتی در کشورهای همسایه و حمایت از کشورهای ضعیف، به‌منظور پیش‌بردن اهداف خود، با یکدیگر همکاری کرده‌اند. 
از شروع بسته شدن نطفه جمهوری اسلامی، دولت ایران از ابزارهای دولتی برای گسترش ترور در سراسر جهان استفاده کرده است. مدتهاست که ایران از سوریه به‌عنوان راه ارتباطی لجستیکی و استراتژیکی با گروههای تروریستی مانند حزب‌الله استفاده کرده است، در حالی که هر دو کشور، تلاش می‌کنند تا در لبنان به‌گونه‌ای ناروا، اعمال نفوذ کنند...
ما محدودیت سفر و تحریم مالی بر علیه سپاه پاسداران و اعضای حماس، و نیز علیه نهادهای وابسته به آنها اعمال کرده‌ایم تا توانایی آنها در فعالیتهای تجاری را محدود کنیم. 
آخرین بار در 22سپتامبر، این وزارتخانه، ابو غزاله، یکی از عوامل حماس را که با ایران و القاعده نیز رابطه دارد، نامگذاری کرد. ما هم‌چنین با شرکای اروپایی و خلیجی خود که در نگرانی بر سر انگیزه‌های ایران در منطقه،   با ما شریک هستند، و نیز متعهد به کاهش نفوذ ایران می‌باشند، از نزدیک در ارتباط هستیم...