هر چند، بعد از اظهارات خامنه‌ای، هیچ بازبینی و نوسازی در چشم‌انداز نزدیک دیده نمی‌شود،  او، تنها به‌صورت سربسته نسبت به  احتمالات در ”آینده‌ای دوردست ”صحبت می‌کرد. تنها، اشاره کردن به حذف بالاترین منصب منتخب در ایران، حاکی از شدت و ابعاد جنگ قدرت میان خامنه‌ای و پرزیدنت احمدی‌نژاد است. ماههاست که حکومت مذهبی حاکم، در حال انباشتن فشار بر روی احمدی‌نژاد بوده است و هم‌پیمانان او را، به‌خاطر تلاش برای به چالش کشیدن قریب به یقین اقتدار روحانیت حاکم، که از زمان انقلاب اسلامی در سال 1979، قدرت را در دست داشته، دستگیر می‌کند.
حرفهای صریح خامنه‌ای در روز یکشنبه، اشاره به یک دستور کار دوگانه دارد: محکمتر کردن سرپوش بر روی احمدی‌نژاد، هر چه بیشتر مهار کردن احمدی‌نژاد و نشان‌دادن به دیگران در جناحهای مختلف که، حاکمان ایران حاضرند، برای حراست از آن‌چه که متعلق به خودشان است، دست به اقدامات شدیدی بزنند.
مهرزاد بروجردی، که مسائل ایران را در دانشگاه سیراکیوز دنبال می‌کند گفت، ”یک بد مزاجی وجود دارد. خامنه‌ای سعی می‌کند کاملاً روشن سازد که این نظام، تنها، تا این حد می‌تواند ناسازگاری را تحمل کند، و این‌که او اهرمهای قدرت را در دست دارد ”. 
این امر هم‌چنین مبین یکی از اولین اشارات روشن حاکمان روحانی،   در مورد  برنامه‌های  سرسختانه آنها برای انتخابات پارلمانی در ماه مارس است. انتظار می‌رود که خامنه‌ای و هم‌پیمانانش، از ابزارهای بسیاری که در اختیار دارند، از جمله بررسی کردن صلاحیت کاندیداها و بلوکه کردن آنها، استفاده کنند، تا به این وسیله سعی کنند پشتیبانان احمدی‌نژاد را از سر راه برداشته و رئیس‌جمهور را - که زمانی نوچه خامنه‌ای بود -- هر چه بیشتر به حاشیه سیاسی برانند...