متقاعد کننده ترین دلیل برای وارد نشدن به معامله با رژیم ایران ، خود این رژیم است. مقامات دولت اخیرا اظهار خوشبینی زیادی کردند که ناآرامیهای منطقه ای، که رژیم هایی با حاکمان قوی در تونس، مصر و لیبی را با خود برد، خاورمیانه بزرگ را فرا میگیرد و میتواند به نتایج مشابهی در ایران منجر شود. براستی این امکان پذیر است.
معاون شورای سیاست خارجی آمریکا افزود: اضطراب سیاسی که در منطقه در جریان است، از تونس در دسامبر 2010 شروع نشد، بلکه در ایران در ژوئن 2009 آغاز شد. جنبش دمکراسی خواهانه مردم ایران سرکوب شد و بخاطر اختناق به حاشیه رفت. اما شرایط در ایران، از تورم تا بیکاری گسترده تا رکود اقتصادی، حاکی است تهران هنوز مسیر تونس ، قاهره و طرابلس را می پیماید. بنابراین تعامل با رژیم ایران نه تنها بیهوده و پوچ خواهد بود، بلکه به چشم انداز تغییر واقعی ریشه ای در داخل ایران، آسیب میرساند.
معاون شورای سیاست خارجی آمریکا افزود: واشینگتن براستی محتاج تجدید نظر واقعی و عمیق در سیاست خود نسبت به ایران است. مخصوصا باید دریابد که چگونه تحریم های موجود را سخت تر کند، چه تحریم های جدیدی میتواند اعمال کند، چگونه رژیم ایران را میتواند از برنامه اتمی آن و از مداخلاتش در عراق و افغانستان باز دارد، و مهمتر از همه، چگونه تغییرات بنیادین در داخل ایران میتواند پرورش یابد و مورد تشویق قرار گیرد.
بنابراین برگشت به مشی شکست خورده دو سال اول دولت اوباما که به رژیم ایران فرصت داد به تلاشهای اتمی خود ادامه دهد، یک دیوانگی خطرناک خواهد بود.