توجه شما را ذیلا به این مصاحبه جلب میکنیم:

مجری: در رابطه با نقش ایران ، آیا فکر می کنید که بعد از خروج آمریکا ، خلأ را پر کند. چندین منبع در این باره اظهار نظر کرده اند.
ظافر: آیا هنوز خلأیی مانده که ایران پر نکرده باشد؟ آیا گوشه ای در عراق مانده که دست سیاه (رژیم) ایران در آنجا نباشد؟ این خط را بگیر و برو جلو چه در مورد بمباران مستمر خاک عراق چه حمایتش از گروههای مرگ و گروههای ویژه. بطور روزانه بمبهای چسبنده و بمب های دیگر کشف می کنند که همه ساخت ایران است و اغلب آنها سال ساخت شان امسال است، یعنی در همان سال انفجار وکارهای تروریستی.
مجری: در باره خواسته هایت برای دخالت بین المللی برای این موضوع چه می گویی؟
ظافر العانی: فکر می کنم که جامعه بین المللی نباید عراق را در رویارویی با یک نفوذ سرکوبگرانه  رو به رشد  دولت ولی فقیه در عراق، تنها بگذارد. چرا که تأثیر (رژیم) ایران یک تأثیر اعتقادی و یک تأثیر روی آئین ها و تأثیر اجتماعی و سیاسی  است.
…
مجری: در زمینه   نظر حکومت عراق از زبان  علی دباغ در باره بستن  کمپ اشرف  بیان شد چه میگوئید؟
ظافر العانی: فکر می کنم مسئله اشرف یک مسئله بین المللی است ونه  یک موضوع عراقی . من دولت عراق را نصیحت میکنم  که  ریسک نکند و تصمیمی  بگیرد   و  در مقابل  جامعه جهانی بایستد ودر مقابل قوانین بین المللی  مربوط به  پناهندگان  که در کنوانسیون شماره 4 ژنو  سرجمع شده ، حق نشناس نباشد و آنها را نادیده نگیرد. قرارگاه اشرف ومجاهدین خلق مشمول  این کنوانسیون هستند. این کنوانسیون درباره فراهم کردن شرایط انسانی برای پناهندگان صحبت میکند و باید این مسائل درکادر راه حلهای مسالمت آمیز و از طریق گفتگو بین آنها حل وفصل شود و نه با اجبار. نه  با اعزام تیپ و یا گردان نظامی به  قرارگاه اشرف  و کشتار تعدادی از ساکنان این قرارگاه. من فکر میکنم که این راه حل نیست . برای من خیلی دردآ ور بود وقتی که وزیر خارجه ایران صالحی به بغداد می آید و اظهاراتی را برای مسئولین عراق بیان می کند که گوئیا فرامینی از تهران آمده برای بستن این قرارگاه و آنها با صالحی در باره این موضوع صحبت می کنند. من فکر می کنم مصلحت ملی عراق این نیست که در تجلیل از دولت تهران ، رودرروی جامعه بین المللی بایستیم.